الگوریتم source routing به این صورت عمل میکنه که فرستنده که همون مبدا (source) هست باید یک لیستی از نود هایی که بسته باید به ترتیب به اونها برسه رو ایجاد میکنه و بسته رو به اولین نود در این لیست ارسال میکنه. اون نود که بسته رو میگیره، اسم خودش رو که در ابتدای این لیست بوده از لیست حذف میکنه و به نود بعدی که حالا اسمش در ابتدای لیست قرار گرفته ارسال میکنه و همین مراحل طی میشن تا بسته به مقصد برسه
در واقع مسیریابی در مبدا انجام میشه و نود های میانی عمل مسیریابی رو انجام نمیدن و فقط با توجه به سرایند بسته، نفر بعدی رو پیدا میکنن و بسته رو میدن بهش! پس مسیریاب های میانی جدول های مسیریابی رو نگهداری نمی کنن و بیشتر کار تو این روش بر عهده مبدا هست
ولی اگر یک لینکی خراب بشه یا مسیریابی از رده خارج بشه یا خلاصه هر تغییر توپولوژیکی به هر دلیلی تو شبکه ایجاد بشه، این روش ناکارامد هست چرا که مبدا لیست نود‌ها رو ایجاد کرده و بسته رو فرستاده و بسته باید طبق همون لیست حرکت کنه در حالی که ممکنه مسیری که تو اون لیست مشخص شده در حال حاظر قابل استفاده نباشه (مثلا یه لینکی قطع شده)
امیدوارم تونسته باشم توضیح کافی و واضح داده باشم
