(۳۰ آبان ۱۳۹۸ ۰۶:۴۰ ب.ظ)RangiRangi نوشته شده توسط: (30 آبان ۱۳۹۸ ۰۵:۰۹ ب.ظ)admin نوشته شده توسط: برای ما از روز اول هم قطع نبود!! به نظرم بچه‌های کامپیوتری باید یه سری آموزش برای این مواقع ببینن که کسب و کارشون دچار مشکل نشه. اینترنت خیلی جاهای تهران اومده. دانشگاه ایلام هم اینترنتش وصل شده. ولی موبایل همچنان قطع هست.
من تجربه ای که به دست آوردم این بود حتی مقاله ای که به درد نمیخوره رو هم حذف نکنم از این به بعد و بذارم تو کامپیوترم بمونه یه روزی مثل همین چند روز قبل از بی مطلبی اون مقاله رو بخونم و همه کدهام رو تو آناکوندا بزنم نه کولب!
کاش به ما هم آموزش بدید چطور برای مواقع ضروری اینترنت داشته باشیم .. واقعا این چند روز زندگی من یکی فلج شده بود..
الان هم سرعت نت واقعا پایینه با این حال بهتر از هیچیه. (۳۰ آبان ۱۳۹۸ ۰۵:۱۱ ب.ظ)admin نوشته شده توسط: روی صفحاتی که باز نمی‌شن دو سه بار رفرش بزنید باید بیاد. مرورگرهاتون DNSهای ملی رو کش کردن
کلا وصل نمیشه. امتحان کردم. حتی کش و کوکی مرورگرم رو پاک کردم فایده ای نداشت.
جالبه بدونید اون زمانی که من دنبال مقاله بودم ، کل سایت های مقاله مثل ساینس دایرکت، IEEE یا اسپرینگر و ... (در واقع اونایی که از همه مهم تر بود) رو باز می کردم و جداگانه درباره موضوعی که می خواستم سرچ می کردم، آخر کار هم تو گوگل یه سرچ کلی می زدم که چیزی از دستم در نره
هر چی رو پیدا می کردم (هر بار بالای ۳۰ تا) تو پوشه با عنوان های مشخص و بعد می رفتم واسه خوندن و ترجمه و ... روی برگه یا ورد. شاید اصلا مقالهه به دردم هم نمی خورد ولی یک کلی درباره اش اطلاعات کسب می کردم و ترجمه رو حتما می نوشتم.
وقتی هم دفاع کردم فایله رو زیپ کردم حدودا ۷ گیگ مقاله بود
یاد اون زمانا بخیر .. من واقعا با علاقه خاصی شب و روز فقط و فقط کار می کردم و بعد دو سال هم دفاع کردم و روز پایان نامه داورهام یک تقدیر بی نظیر از کارم جلوی همه خصوصا استاد راهنما کردند.
ورودی ۹۳ بودم ۹۴ تمام کردم و ۹۶ هم دفاع. خیلی هم دنبال این بودم که مقاله از پایان نامم رو حتما توی یک ژورنال بالای ۲ چاپ کنم ولی روزگار و گذشت از اون فضای آکادمیک و زندگی و کار همه رو از یادم برد و دیگه هم مقاله ندادم.برای همه عجیب بود که من این کار رو نکردم.
اصلا یک دهم فکرش رو نمی کردم از اون فضا جدا بشم، زمان نوشتن پایان نامه داشتم دنبال موضوع برای کار کردن روی مقاله جدید بودم ..
همه اینها رو نوشتم که این روزها با استرس هاش هیچ وقت تکرار نمیشه و لذت بخش ترین جای کارا همونیه که استرسش بیشتر بود و نتیجه اش عالی تر (البته اگر نتیجه خوب گرفته باشیم قطعا مثل من الان یادش خواهید کرد در غیر این صورت فقط ناسزاست که نثارش می کنیم
)
از وضعیت حال به هیچ وجه ناراضی نیستم ولی خوب درس خوندن واسه کسی که سعی داره از تمام ثانیه هاش با درس خوندن لذت ببره قطعا تمام نشدنی هست پس دوست خوبم اصلا نگران نباش، این هم مثل خیلی از چیزا می گذره و شاید چند سال دیگه مثل الان من فقط یادش کنید و برای یک نفر دیگه که دغدغه اش دقیقا مثل الان شماست هم چیزی بنویسید.
اگر به دو راهی انتخاب مقام و ثروت یا علم و دانش رسیدند،
راه علم و دانش را انتخاب کنند، چون تمام ثروتها و مقام ها زودگذر و از بین رفتنی هستند، در حالی که راه علم و دانش راهی است که تا آخرین لحظه عمر می‌توانید از آن استفاده کنید و لذت ببرید. پروفسور سمیعی
با آرزوی موفقیت برای همه ی دوستانی که این روزها سخت مشغول در حوزه های دانشگاه هستند ...
