(۰۸ تیر ۱۳۹۴ ۰۲:۰۴ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: خوب من الان خودم تنهایی اینور اونور میرم. خوشحالی، شادی اینا. تازه سربازیم هم ردیفه میتونم مسافرت خارجی هم برم. دیگه چه کاریه یکی دیگه رو دنبال خودم بکشم؟
فوتبال میرم، خونه فامیل چتر میشم، با دوستام میرم بیرون بعضی وقت ها. افسار زندگیم دست خودمه. مسیولیتی هم ندارم. چه کاریه ازدواج کنم؟
تاکجا تنهایی تا کی تنهایی ...؟ چرا اینهمه تنهایی...؟..
تنهایی شاید خوش بگذره اما همیشه این تنهایی بودنا خوب نیست...حتی خدا ادم و هوا روبوجود اورد که تنها نباشن..پس این تنهایی برای انسان وجود نداره و شما همش تواین فکرهستین که بدون جنس مخالف هم خوش میگذره..
اما یروزیی میرسه که ازین تنهاییتون خسته مشین و ناراحت و دوست دارین که یه همدم وهمدل داشته باشین....
ادم با یکی که دوسش داره خیلیی بهش خوش میگذره تا تنهایی یا با دوستات..دوست یجورخوش میگذره اما با عشقت مونست همدمت بری مسافرت و تفرییح یه چیزدیگس یه دنیای دیگس.....
ازدواج چه برای پسر چه دختر توی سن پاییین خوبه همین سنای ۲۵/زیر۲۹////اگه پسری دیر ازدواج کنه ممکنه به بیراهه کشیده بشه و یاروابط بد(همچنین دختر اما توی پسرا خیلی بیشتره...)..سطح توقعات بالا افکارات چندگانه سخت گرفتن...
فکرکنین وقتی پیرمیشین چطورمیتونن تنها بمونین وبرین مسافرت....ادم همیشه جوون نیست...و پیری نیاز بیشتری به عشق و محبت داره...
یک کلام ازدواج خوب درمان همه چیه
*من خودم حاضرم اگه پسری واقعا عاشقم باشه عشقش پاک وحقیقی باشه صادق و باایمان باشه منو واقعا واسه خوده خوده خودم بخواد اگه وضع مالیش خوب نباشه و بگه با مادروپدرم زندگی کنیم قبول میکنم باجون و دلم چون عشق و محبت و دوست داشتن همیشه تاابدبرام دراولویت بوده و هست و خواهد بود.. اگه توی زندگی عشق و محبت نباشه حتی اگه پولدارهم باشی اون زندگی قشنگ نیست..انسا با عشق زندس..چون با عشق به دنیا میاد..
که متاسفانه نییست و وجود نداره همچین پسری...
(۰۸ تیر ۱۳۹۴ ۱۰:۱۸ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: دوما: آدم کم کم یاد میگیره با نیاز هاش زندگی کنه، یاد میگیره نیاز هاشو قبول کنه. وقتی رسید به جایی که با نیازهاش زندگی مسالمت آمیز داشت دیگه حرف منو میزنه: من که دارم مثل بچه آدم زندگیمو می کنم چه کاریه ازدواج کنم؟
شما الان جوونین توی این سن اینو میگین امروز رو نگاه نکنین...
فردا که پیر شدین هم اینو میگین...؟