اعزامی های ۱ اسفند کجایید دوستان.امروز اعزامیدها!
برای همه شما دوستان آرزوی سلامتی و خدمتی با خاطرات خوش دارم.بعنوان کسی که خدمتش رو تموم کرده واسه شما دوستان چند تا توصیه برادرانه و چند تا آرزو میکنم:
اول اینکه سعی کنید تو دوران خدمت بیخیال همه چیز بشید تا با اعصاب راحت خدمت کنید.غصه خوردن هیچ دردی رو دوا نمیکنه.
دوم اینکه تا جاییکه میتونید تو خدمت خصوصاً آموزشی ارشد نشید و مسئولیت قبول نکنید چون فقط دردسره.
سوم اینکه قانون نانوشته ای تو خدمت هست که میگن "نظام چرا نداره".پس خیلی تو این فکر نباشید که چرا این کار رو باید بکنیم یا چرا این دستور داده شده.متاسفانه گاهی اوقات دستوراتی کاملاً غیرمنطقی داده میشه که راحت ترین کار اطاعت بی چون و چرای اونه.چون چاره ی دیگه ای ندارید.
آرزو میکنم فقط نیروی انتظامی نیفتید هر چند که از لحاظ تجربه اجتماعی و انتظامی با مسائلی آشنا میشید که بعداً توی زندگیتون به دردتون میخوره ولی واقعاً خدمت توی یگانش سخته و کلاً از زندگی و کار و تحصیل دور میمونید و واقعاً اعصاب خوردکنه.
سلامت باشید و پیروز.اولین دستوری که با رسیدن به پادگان آموزشی احتمالاً میشنوید:
به فرمان من!از جلو نظام!خبر دار.(بعدم میگن خبردار دیگه حرکت و صحبت نداره!)
ولی امیدوارم موفق باشین.
دنبا چقدر زود میره 
