(۲۴ شهریور ۱۳۹۱ ۰۱:۴۹ ب.ظ)shokoo نوشته شده توسط: تو ارشد مهم پایان نامه هست...یه موقع یکی آزاد درس میخونه و ۳ تا isi میده یکی سراسری دانشگاه خوب میره و زیاد پایان نامه اش موفق نیست..دیگه عمر استاد و درس پاس کردن گذشت...الان وقت پژوهشه..این یکسالو رو پایان نامت بذار...زودتر فوقت رو بگیر...زودتر دکتری امتحان بده..زودتر استخدام شو..همه چیز داره روز به روز بدتر میشه...جمعیت فارغ التحصیلان ارشد..جمعیت بیکاران..استخدام های دولتی..
جمعیت داوطلبین دکتری...دیگه کم کم ارشد بدون آزمون و سهمیه شاگرد اولی و همه ی این مسخره بازیا داره کاری می کنه که دیگه همه چیز ارزش واقعیشو از دست داده جز خلاقیت ...جز پژوهش..چون این نعمتیه که خریدنی نیست و هرکسی نداره.. من اگه جای تو بودم خودمو عقب نمینداختم...تو کارشناسی ارشد هیچ کس با پاس کردن درسها یی مثل سیستم عامل پیشرفته و توزیع شده الگوریتم موازی و چیزای دیگه بیشتر از ۲۰ درصد به اطلاعاتش نسبت به دوره ی کارشناسی اضافه نشده...از هر دانشجویی هرجا که درس میخونه میتونی این واقعیت رو بشنوی...مهم پروپوزالیست که ارائه میدی...اگر میخوای ایران بمونی برای دکتری پس انرژی و زمانتو عمرتو برای اون آزمون بذار...اگر میخوای از ایران بری بدون اونجا ranke دانشگاههای ایران یه فاکتوره...فاکتورهای بسیار دیگری که خیلی مهمتر از اسم و رسم دانشگاههای ایران که حالا شریف باشی یا تبریز یا غیر انتفاعی هست که اونارو تحت تاثیر قرار میده مثل تعداد مقالاتت...این که کنفرانس شرکت کنی..این که یه حرفی واسه زدن داشته باشی و طرحی نو ارائه بدی...این نظر من بود...
تا حدودی حرفاتونو قبول دارم اما نه همشو، هدف از رفتن تویه دانشگاه خوب صرفا برای اسم دانشگاه و رنک جهانی و ... نیست، یعنی هدف اصلی نیست، یه امتیازه، به هرحال هرچه محیط علمی تر باشه طبق آمار و احتمالات ، شما بیشتر درگیر مسائل علمی خواهید بود، حس رقابت و پژوهش تویه یه دانشگاه معتبر خیلی بیشتر از یه دانشگاه نا معتبره، این یه واقعیته ، خیلی ها واسه MIT دارن تلاش می کنن چون احتمال زیاد میدن تو اون محیط واقعا بی نظیر خیلی خیلی راحت تحریک شده و شرایط مساعد برای یه مطالعه عالی فراهم میشه، زیاد هم نباید یک طرفه نیگاه کنید.
همین مثالی که از من زدید( .... حالا شریف باشی یا تبریز یا ....
) که من سعی میکنم ناراحت نشم از این طرز بیانتون،خیلی جالبه، من رو چند فیلد خواستم کار کنم اما واقعا استادی پیدا نکردم یعنی نبود(البته دلایل شخصی زیادی هم داشتم که نمیتونستم تبریز بمونم)، همه بچه هامونم ناراضی بودن، استادا نمی تونستن اونجور که باید و شاید بچه هارو کمک کنن، نمی خوام پشت سر کسی چیزی بگم یا خدایی ناکرده بی احترامی بشه اما تو هوش تبریز استادی هست که تمام مدارکش نرم افزار(دکترای نرم افزار) اما داره به هوشی ها درس میدن!!!! درسایی که به هیچ وجه به نرم افزار ربطی نداره ، ایشون استاد من بودند و واقعا هم قلبا دوسش دارم ، ادم قابل احترامیه اما اونم احساس می کنم مجبور بوده و تقصیر از اون نیست بلکه مشکل از دانشگاه و پذیرش دانشجویه هوشه.
آره، اگه شما خودتون بخواهید و بخونید حتی می تونید تویه ارشد پیام نور یه جای دور ۳۰ تا مقاله ISI بدید که دانشجوی شریف حتی نتونه ۱ شو بده ، اما از نظر عقلانی این امر کمی بعید و احتمالش کمه(اما باز صفر نیست).
منظور اینکه دانشگاه خوب شرایط بهتری برای موفقیت شما ایجاد می کنه اما صرفا همه چیز نیست و با قبولی در یه دانشگاه خوب(شریف،تهران،امیر کبیر و ...) کار تموم نشده، اتفاقا تازه داره کار شروع میشه، می تونید تعداد مقالات دانشجوهای دانشگها های خوب و تراز اول کشور رو با بقیه مقایسه کنید خواهید دید که محیط چقدر تاثیر داره، ولی باز من هم اعتقاد دارم همه چیز نیست و بیشتر به خوده طرف مربوط میشه.
همه ما دوست داریم که مقاله بدیدم، کنفراس بریم و ...... اما مسلما تویه یک دانشگها خوب با توجه به جو علمی و احتمالا دانشجویان پرتلاش تر راحت تر میتونیم به این اهدافمون برسیم.
