یک چیزی در مورد اعتبار مقالات لازم شد اینجا سریع بگم، بی‌ربط به تاپیک نیست. گاهاً چنین جملاتی دیده میشه "پسرخاله‌ی دوستم ۳ تا پیپر ISI داره و دو تا کنفرانس".
ISI بودن مقاله شرط لازم هست و من درک نمیکنم ژورنالی که حتی ISI نیست چه کیفیتی میتونه داشته باشه ولی خود این ISI بودن شرط کافی نیست.
بر خلاف عموم که Impact Factor یک ژورنال رو ملاک تعیین سطح قرار می‌دهند، اولین شاخص اعتبار یک ژورنال Quartile اون هست که برای هر ژورنال هم unique نیست. مثلاً IEEE Transactions on Computers یک ژورنال بسیار متعبر هست که مقالات در زمینه ی Hardware و Architecture و CS تئوری و ... چاپ میکنه. ولی همینطور که در این لینک
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
مشخص هست، کیفیت این ژورنال برای کارهای Hardware و ... Q1 هست (یعنی جزو ژورنال های تاپ برای یک مقاله ای که به Hardware ربط داره هست) اما در زمینه ی Computational Theory کیفیت Q2 داره. پس اگر یک مقاله در مورد Computational Theory در این ژورنال خوندیم نباید گول اسمش رو بخوریم که چون توو TC چاپ شده پس خیلی شاخص هست. البته چون TC واقعآ خیلی تاپ هست و تا سال های قبل در Computational Theory جزو Q1 محسوب میشد، باز مقاله ی خوبی هست ولی صرفاً خواستم مثال بزنم اینکه یک ژورنالِ تاپ یک مقاله رو چاپ میکنه، دلیلی بر تاپ بودن اون مقاله نیست.
اما اگه نخوایم وارد این جزئیات بشیم، شاخص خیلی مهم دیگه SJR هست که همه ی عوامل از جمله پرستیژ یک ژورنال، کیفیت داوری ها و self citation ها و ... رو در نظر میگیره. چرا Impact Factor شاخص لزوماً مناسبی نیست؟ چون IF صرفاً میانگین رفرنس های مقالات یک ژورنال در چند سال اخیر (دو سال اخیر به طور پیش فرض) رو در نظر میگیره. حالا ممکنه یک فیلد تووش سخت بشه مقاله داد و یا افراد کمی کار کنند که خب به طور میانگین کم رفرنس خواهند خورد. پس نمیشه گفت حالا که مقالات یک ژورنال کم رفرنس خوردند پس ژورنال ضعیف هست. این معیارها در شاخص SJR لحاظ میشه. اگر ملاک صرفاً به IF باشه، خیلی از ژورنالهای elsevier مثل Microelectronics reliability یا Microelectronics Journal دارای IF بالا در مقایسه با IEEE هستند، مثلاً اولی ۱/۴ و دومی ۰/۸۴ هست ولی SJR به ترتیب ۰/۶ و ۰/۴ دارند در حالی که در اغلب ژورنالهای IEEE شاخص SJR و IF نزدیک به هم هستند وحتی در ژورنالی مثل IEEE Transactions on Reliability، شاخص SJR از IFش هم بیشتر هست. برای همین هست که در حوزه ی معماری کامپیوتر خیلی توجهی به Elsevier و چاپ مقاله در اونجا نمیشه (البته اگه استاد آدم حسابی باشه)، به جز همون Microelectronics reliability که مناسب هست ولی در مقایسه با IEEE Transactions on Reliability که اتفاقا IF نزدیکی هم دارند، اون کجا و این کجا.
وقتی یک استادی رو برای برای کمیته ی یک کنفرانس مطرح یا Guest Editor و ... دعوت میکنند، به این نگاه میکنند که "کجا" مقاله چاپ کرده، نه اینکه چند تا مقاله چاپ کرده (عوامل دیگه ای هم هستند مثلا کدوم کنفرانس مطرحی رفته مقاله ارائه بده و حاضر شده رو در رو از کار خودش یا آزمایشگاهش دفاع کنه که ربطی به پست فعلی نداره). مثلاً شاید یک سری دانشجوی از همه جا بیخبر (خصوصاً در ابتدای دوران ارشد) از فلان استاد دانشگاه شهید بهشتی در نظر خودشون یک غول علمی بسازند، ولی وقتی به طور رندوم ۱۰ تا از مقاله هاش رو انتخاب میکنید، حاصل جمع SJR این ده مقاله به ۱ نمیرسه، همه هم از دم Q3 یا Q4 (مستدل صحبت میکنم). همین موضوع در مورد یکی از پدر خوانده های دانشکده ی کامپیوتر شریف هم صدق میکنه که من برام سؤال هست این کنفرانس و ژورنالها رو از کجای نقشه ی دنیا پیدا میکنند و با چه رویی بعد از ۳۰ سال کار علمی اجازه میده دانشجوش به این جاها مقاله بفرسته (دلیل: آپدیت نشدن علمی و عدم توانایی برای اداره و راهنمایی و در نتیجه پیشرفت دانشجو).
معیار بعدی همون IF هست که هم در صفحه ی اول Elsevier مینویسه هم IEEE و هم سایت هایی مثل ResearchGate و ... که خب ایراداتی که بالا گفتم رو داره.
در مورد کنفرانس ها بدست آوردن این شاخص ها بعضا امکانپذیر نیست ولی کلاً به صورت تجربی کنفرانس ها رو رده بندی میکنند (به صورت Tier 1 یا Tier A و ...). مثلاً در معماری کامپیوتر، ISCA و DAC و HPCA و ASPLOS و MICRO و ICCAD و ... Tier A محسوب میشن. من خیلی کم دیدم از ایران استادی حاضر باشه سر کیسه رو شل کنه برای کنفرانس و از نظر علمی و "توانایی فروشِ مقاله" توانایی کمی دیدم که بتونن در کنفرانس های "رنک ۱" مقاله چاپ کنند.
یه معیار H-index هم وقتی که دیگه هیچ معیار دیگه ای در دست نباشه هست که گوگل هم ارائه میده (در واقع میشماره)
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
وقتی H-index یک نفر مثلاً ۵ باشه، یعنی ۵ تا مقاله داره که هر کدوم حداقل ۵ تا رفرنس خوردند. از آنجایی که برای ژورنال ها و کنفرانس ها این عدد بزرگ میشه، برای چند سال اخیر مثلاً ۵ سال اخیر محاسبه میکنند و به صورت H5-index نوشته. این شاخص برای Nature برابر ۳۷۷ هست، یعنی توو ۵ سال اخیر ۳۷۷ تا از مقاله های چاپ شده در این ژورنال هر کدوم حداقل ۳۷۷ تا رفرنس خوردند (ممکنه ۱۰۰۰ تا مقاله داشته باشکه ۳۷۶ تا رفرنس خورده باشند ولی خب دیگه حساب نمیشه و باید به ۳۷۸ برسه).
خوبی این شاخص این هست که اسم اغلب ژورنال و کنفرانس ها رو میشه پیدا کرد ولی خب اطلاعات چندانی در مورد رده بندی نمیشه نتیجه گرفت. مثلا ICCAD دارای h5-index بیست و شش هست و DATE چهل و خورده ای، در حالی که اولی Tier 1 حساب میشه ولی DATE رنک ۲ هست. اما در کل میشه یه نتیجه هایی گرفت. در اغلب کنفرانس های رنک ۱ و ۲ این شاخص بالای ۲۰ هست (ضمنا دقت شود که کنفرانس رنک ۲ هم خوب هست مثل ژورنال Q2 و توو دانشگاه های مطرح و ... هم مقاله زیاد میفرستند، تعداد کنفرانس های رنک ۱ محدود هست. اما مثلا فلان کنفرانس پرتغال و قبرس من تا حالا ندیدم چیز درستی باشند).
ژورنال های معتبر رو در لینک
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
میشه سرچ یا مقایسه کرد.
البته نه به خاطر خود اساتید به خاطر دانشگاهمون 
یا مثلا یه استادی وقتی مقاله یکی از دانشجوهاش برای یکی از کنفرانس‌های داخلی ارسال شد و دانشجو نگران بود که پذیرش میشه یا نه استاد بهش گفته بودند که نگران نباش من داورها رو می‌شناسم بعیده مقاله‌ای که اسم من روش بخوره رد کنند چون باز مقالات اون‌ها میرسه دست من تو ژورنالهای دیگه باز من جبران میکنم
و خیلی از این دست اتفاقات هست متاسفانه ....... البته گفتم همه جا اینجوری نیست، باز ناامید نشند دوستان و بگن ای بابا همه چیز دست پشت پرده است و رها کنند کار رو