سلام به همه مانشتی های عزیز. . .
اول از همه به کنکوریا تبریک میگم چه اونایی که رتبه شون خوب شده، چه اونایی که رتبه شون زیاد خوب نیست ولی خوشحال و راضین.
من حتی تو خیالم هم فک نمیکردم روزی که میخوام تو مانشت کارنامه ام رو بذارم، بیام بگم رتبه ام شده ۲۶۳
البته خداییش من هیچوقت هدفم آوردن رتبه نبود، تنها هدفم هوش بهشتی بود که با ۲۶۳ قبول نمیشم. ولی باورکنید ته دلم ناراحت نیستم چون روز قبل از کنکور با خدا عهد کردم که هر رتبه ای بیارم ناراحت نشم و صلاحمو دست خودش سپردم. بعضی رتبه ها حق آدم نیست ولی این واسه همه ست و مهم اینه که هرکسی با هر رتبه ای از خودش و خدای خودش راضی باشه. مثلا من مطمئنم خیلی از کسایی که رتبه شون بدتر از من شده، شاید تلاش و زحمتشون بیشتر از من بوده و از اونطرفم خیلی از رتبه های خوب رو میشناسم تو همین مانشت که بنظرمن درحد رتبه تک رقمی بودن اما نشدن. نمیخام از خودم بگم چون تعریف از خود میشه ولی بعنوان مثال سعیدخان رتبه ۳۰ شبکه و ۲۰ آیتی از نظر من حقش میتونست بیشتر از اینا باشه یا آقای تیمورپور رتبه ۷۹ هوش، واقعا فک میکنید حقش این رتبه ست؟ سرتون رو درد نیارم همه ی اینا رو گقتم که بگم کنکور ارزش ناراحتی نداره چون خیلیا به حق خودشون نمیرسن و اینطور نیست که فک کنید فقط شما به حق خودتون نرسیدید و چاره ش هم اینه که با هر رتبه ای از خودتون راضی و خدارو شاکر باشید
زمان چقد زود میگذره
