یک موضوعی که چندوقته ذهنم رو به خودش مشغول کرده
من همیشه دلم میخواست همسرآینده ام یک آدم فنی باشه ,یعنی فقط مهندس
نه به خاطراسمش یا کلاسش به چند دلیل
اول اینکه فکرمیکنم دنیای فکری من و همسرم باید یکی باشه یا حداقل شبیه هم باشه ,مثلا فک میکردم اگه یکی حقوق خونده باشه فضای فکریش با من خیلی متفاوته و زبون همو نمی فهمیم
دوم اینکه فکر میکنم کسی که مثل من ریاضی خونده باشه بعدش هم رشته های مهندسی قدرت تجزیه و تحلیل بالایی داره و این توی زندگی خیلی نقش مهمی داره
سوم اینکه فکر میکنم مرد باید مهندس باشه
خلاصش این که میخواستم حرف همو بفهمیم و علائق مشترک داشته باشیم و در آینده هم در زمینه کار وتحصیل بتونیم به درد هم بخوریم
اما مدتیه که ذهنم درگیره و نمیدونم افکارم درسته یا نه ,با خودم میگم فهم و شعور علاوه بررشته تحصیلی به خیلی چیزای دیگه بستگی داره که میتونه کاملا نقش رشته تحصیلی رو از بین ببره
البته میدونم که دید من یک نگاه ایده آله نه واقعی
ازخانمها میخوام که منو راهنمایی کنن چون باید تصمیم مهمی بگیرم
البته آقایون هم نظر بدن خوشحال میشم
زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست 
) در دانشگاه شیراز، پیرامون مسئله ازدواج آپلود کردم..
اونوقت اگه هردو مون دکترای کامپیوتر هم باشیم فک نکنم زیاد مسالمت آمیز باشه.