انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[gh elham]

(۱۰ شهریور ۱۳۹۱ ۰۹:۰۱ ب.ظ)Avicenna نوشته شده توسط:  این روزا هرجا که می‌شینی اکثر افراد از وضع موجود ناراضی‌ اند و وقتی علت این موضوع رو میپرسی معمولاً متوجه میشی که سهم بعضی رفتارهای اجتماعی مردم در ایجاد این نارضایتی، کمتر از سهم مسائل سیاسی و اقتصادی نیست! حتی وقتی پای صحبت مهاجرین از ایران می شینی، خیلی از اونها علت ترک کشور رو رفتار آزاردهندۀ مردم در هنگام رانندگی، در ادارات، خیابانها و یا حتی در محافل خودمونی می دونند. از طرفی حتی اگر عامل بسیاری از مشکلات مردم رو تصمیم‌های دولت بدونیم، به تاثیر متقابل مردم بر دولت هم باید توجه کنیم! یعنی همونطور که عملکرد نظام سیاسی یک کشور بر رفتار مردم تأثیرگذاره، نمیشه سهم کردار و پندار مردم رو هم در نحوۀ حکمرانی حاکمان انکار کرد. ما تقریبا همۀ نقش تعیین کننده در کیفیت زندگی اجتماعی‌ مون رو برای حکومت قائلیم اما واقعیت اینه که بخش زیادی از مشکلات امروز جامعۀ ما، فارغ از مسائل دیگه، نتیجۀ مستقیم رفتار خودِ ماست!

واقعیت اینه که ما اونطور که باید، از آداب زندگی اجتماعی در کنار هم آگاه نیستیم، یا حتی اگه آگاه هم باشیم چندان بهشون عمل نمی‌کنیم. ما از اوضاع جامعه ناراضی‌ ایم و می‌خواهیم زندگی جمعی بهتری داشته باشیم، اما به این نکته بی‌ توجهیم که تا وقتی سهم خودمون رو در ایجاد نابسامانی‌ها نپذیریم، نمی‌تونیم انتظار هیچ بهبودی در اوضاع جامعه رو داشته باشیم. واقعاً ما تا کی می‌خواهیم نسبت به جامعه بی‌ تفاوت بمونیم و فقط به غر‌‌زدن در تاکسی، مغازه، جمع‌های خودمونی، فیسبوک و ... اکتفا کنیم؟ و تا کی منکرِ سهم خودمون در ایجاد مشکلات بشیم و در رفتار خودمون هم هیچ تغییری ایجاد نکنیم و فقط منتظر تغییر رفتار دیگران بمونیم؟ درسته که در حال حاضر مشکلات زیادی گریبان‌گیر جامعۀ ایرانی شده، اما به نظر می‌رسه که ما می‌تونیم با وجود مسائل و معضلات فعلی، در همین جامعه، کمی بهتر زندگی کنیم. به شرطی که در "نخستین گام" بپذیریم که بسیاری از مشکلات امروز جامعۀ ما نتیجۀ مستقیم و طبیعی رفتار خود ماست و در «گام دوم»، همت کنیم و دست به اقدام بزنیم؛ منتظر دیگران نمونیم و از اصلاح سهم‌ خودمون در مشکلات شروع کنیم.

بد نیست نگاهی هم به
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
داشته باشیم!

هر یک از ما به تنهایی، می‌تونیم فارغ از رفتار دیگران، شروع کنیم به رعایت قوانین در هنگام رانندگی؛ یا به عنوان یه مثال دیگه، اگه ما تصمیم بگیریم از این به بعد، موقع ورود به آسانسور، تاکسی یا مغازه، یه احوال‌پرسی بی‌اغراق بکنیم و هنگام خروج هم یه جملۀ مثبت بگیم مثل اینکه: "روز خوبی داشته باشین"، همین تصمیم ساده و بی‌هزینه می‌تونه فضای خشک و پرتنش جامعه رو برای لحظاتی تلطیف کنه؛ یا اگه در جمع‌های دوستانه‌مون، تصمیم بگیریم برای رایج کردن یا اصطلاحاً مد کردن پدیده‌های خوب و مؤثر، مثل استفاده از دوچرخه، این کار غیر از ترویج روحیۀ ورزش کردن، به کم کردن بار ترافیک هم تا حدودی کمک می‌کنه!

خلاصۀ کلام اینکه، این "ما" هستیم که انتخاب می‌کنیم تا زمانیکه در این سرزمین زندگی می‌کنیم، اون رو تبدیل به جهنمی کنیم که از زندگی در اون ناراضی باشیم و عذاب بکشیم یا با ایجاد تغییرات کوچک و عملی در رفتار خودمون و جمع‌های دوستانه‌مون، باعث زنجیره‌ای از تغییرات ریشه‌ای در جامعه بشیم. با باور به اینکه ما یک "کل" هستیم که در کنار هم زندگی می‌کنیم و جامعۀ اطرافمون به دست تک‌ تک ما شکل میگیره. تهران، تبریز، شیراز و... شهرهای ما هستن و ایران، وطن ما؛ ایمان بیاریم که این آب و خاک، سزاوار وضعی به مراتب بهتر از این هست و تحقق این رویا دور از ذهن نیست، اگه با کمی همت، فاصله‌ها رو کم کنیم، توانایی‌ هامون رو دست کم نگیریم و دست به‌ کار شیم... و اگه ما، "ما" بشیم!

گزیده ای از صفحه "تحقق یک رویا"

---

فعلا ذهنمون رو درگیر کنکور کنیم خیلی مفیدتره

[Payam92]

اگر شما احساس خوشبختی نمی کنید، احتمالا از سندروم خوشبختی رنج نمی برید. سندروم خوشبختی بیماری عجیبی است که هر از گاهی در یکی از کشورها بروز می کند. این بیماری باعث بروز اختلال در یافتن خوشبختی می شود به گونه ای که فرد در عین دست یافتن به خوشبختی خود را فرد سعادتمندی نمی داند.

بهترین راه درمان این بیماری آگاهی بیمار به داشته ها و توانمندی هایش است. به پتانسیلی که او با تکیه بر آن می تواند فردی خوشبخت باشد. در این شماره برای آن دسته از عزیزانی که این حس در آنها رسوخ نکرده دلایل خوشبختی شان را شرح می دهیم تا با تکیه بر آن بر بیماری خود فائق و سرزمین را به سمت دست یازی به یک خوشبختی جمعی هلو رهنمون سازیم.

دلایل احساس خوشبختی بسیار است که من به اختصار به برخی از آنها پرداخته ام:

۱- افتخار کنید! شما در کشوری زندگی می کنید که امکان بیکاری در آن تقریبا صفر است. (آمارمان هم با آمار دولت در این زمینه مو نمی زند و انگی به ما نمی چسبد) همیشه دری اگر به رویتان بسته شود دریچه ای به روی شما باز می شود. بنابراین در این کشور هر چقدر هم ماز کارهای تولیدی و اداری و کشاورزی و ... رانده شوید باز دری به رویتان باز است تا شغلی بیابید. می توانید گوشه خیابان و بدون ارائه مالیات، دلار بفروشید یا سیم کارت یا کارت تلفن. اصلا نوبت خود را در بانک ها به ویژه در ایام شلوغ بفروشید تا به تازه واردان بانک، یا جای پارکتان را بفروشید به خودروهای در جستجوی پارک. بلیط سینما و مسابقات مهم فوتبال هم قابل فروش هستند. دیدید چقدر کار می شود کرد؟ بعد وقتی می گویند آمار بیکاری در کشور پایین است کسی باورش نمی شود!

۲- چاقی بر اثر چه حاصل می شود؟ پرخوری؛ و پرخوری نشان چیست؟ سرمایه داری. و طبق آمار از هر ۱۰ نفر ایرانی هفت نفر از چاقی یا اضافه وزن رنج می برند. جان کلام پولدارها چاق می شوند و بی پول ها لاغر. با این حساب از هر ده نفر ایرانی هفت نفر سرمایه دار هستند و احتمالا سه نفر دیگر هم وضعی عادی دارند و جزو طبقه متوسط قرار می گیرند.

۳- آزادی فراتر از مطلق. کدام کشور را سراغ دارید که مردم آن کشور و شهروندانش فارغ از درجه یک و دو بودنشان بتوانند آزادانه به کلیه حاکمان و پادشاهان و سیاستمداران پیشین و تاریخی شان یا اصلا سیاستمداران در قید حیات از قدرت کنار رفته شان اینچنین بتازند؟ شما می توانید به راحتی و بدون اینکه هیچ دادگاهی از شما بازخواست کند حداقل سه هزار سال تاریخ این سرزمین را به سخره بگیرید. قابلیتی که در هیچ کشور دنیا به شما اعطا نمی شود. این آزادی دستاورد کمی نیست. همچنین شما در این کشور می توانید با درج هر خبر درست یا کذبی از ورزشکاران، روزنامه منتشر کنید. می توانید یک تلفن همراه بخرید و یک ماشین و اینها بشود دفتر کارتان و مالیات ندهید. می توانید بیانیه بدهید، تکذیبیه بدهید و می توانید خیلی کارهای دیگر بکنید که چون خانواده اینجا نشسته از بیان آن معذورم.



۴- شما از معدود انسان هایی در طول تاریخ هستید که می توانید بدون اعتیاد یا مشکل خاصی تلویزیون خود را خاموش کنید و به زندگی تان برسید. در دنیا کمتر پیش می آید کسی بتواند از برنامه های جذاب تلویزیون دل بکند اما با اینکه برنامه های صدا و سیمای ایران بسیار دلنشین است، شما از شانسِ به راحتی دل کندن از آن برخوردارید و این یکی از مهمترین رازهای سلامت روان است.

۵- توریست وارد کشور نمی شود. این موضوع به شما آزادی عمل می دهد به راحتی هر جا دلتان خواست بروید و بدون شرمساری و خجالت روی سرستون های تخت جمشید و مینیاتورهای عالی قاپو و چهلستون یادگاری بنویسید. اصلا تکه ای از آن را به یادگار ببرید منزل و باقیات صالحات ارث بگذارد برای نسل بعدی. بدون اینکه کسی مزاحم آزادی شما بشود می توانید با اسپری روی چغزنبیل بنویسید دریای غم ساحل ندارد!

۶- فکر کردید فقط روس ها با رولت روسی شان شهرت جهانی در زمینه قمار زندگی دارند؟ نخیر. وقتی اعلام شده هر بیست و پنج دقیقه یک ایرانی در تصادف رانندگی کشته می شود یعنی ما ایرانی ها رولت روسی را به سبک خودمان ایرانیزه کرده ایم. با این حساب وقتی شما یک روز کامل بیرون از خانه بوده اید و از تصادف رانندگی جان سالم به در برده اید – از تماشای مسابقه شهرآورد سالم برگشته اید و در واقع هنوز زنده اید، کسی بدون اطلاعتان از حساب بانکیتان برداشت نکرده، آدم بسیار خوشبختی هستید. واقعا دلیلی محکمتر از اینها برای خوشبختی می خواهید؟ وقتی شب سالم می رسید خانه و از حمله باجگیران و خفت کن ها و کف زن ها و کیف برها و زورگیران و هواداران دو آتشه فوتبال و سارقان و لات های محله و رانندگان بی اعصاب و ریزش ساختمان ها و تصادفات و آلودگی هوا و کتک کاری در صف بانک و دست به یقه شدن با راننده تاکسی و سیم جین گشت ارشاد و ... در امان مانده اید یعنی یک روز دیگر را هم در سایه خوشبختی سپری کرده اید.

۷- هنوز مرغ می خورید ... پس هستید!

۸- اگر بیکار هستید بدانید هیچ خوشبختی ای بالاتر از بیکاری نیست. فرض کنید شما جایی مشغول به کارید و با احتساب حقوق مصوب با اضافه کار حدود پانصد هزار تومان حقوق بگیرید. برای سر کار رفتن صبح ها باید سه کورس سوار شوید و برگشت هم اگر خودتان را آویزان کنید به یکی از همکاران و تا مسیری با او بیایید با دو کورس دیگر برمی گردید خانه، می شود پنج کورس، پس متوسط روزی پنج هزار تومان خرج کرایه تان می شود. ناهار و صبحانه هم حداقل روزی پنج هزار تومان خرج برایتان برمی دارد. همین دو قلم تقریبا کل درآمدتان را از بین می برد. حالا فکر کنید که در طول راه پایتان در برود یا بشکند. بخورید زمین دستتان آسیب ببیند. بر اثر آلودگی هوا سردرد بگیرید یا چشمتان آسیب ببیند. آن وقت هزینه دوا درمان را به عدد قبلی اضافه کنید و همینطور هزینه کفش و لباسی که باید با آنها بروید سر کار و استهلاکشان و ... پس با این حساب بیکار بودن خودش نوعی سعادت اجباری است چون اگر بنشینید خانه دیگر این هزینه ها را ندارید و خرجتان کمتر است.

۹- در این کشور سن و سال بی معنی است. همه در هر سنی هر کار دلشان خواست می کنند. یازده سالتان که باشد سیگار می کشید. هشتاد سالتان که باشد و بازنشسته شده باشید باز هم کار می کنید. از ده سالگی در کارگاه های ساختمانی و تولیدی می توانید مشغول به کار شوید. اما به این بی حسابی هم نیست. از شانزده سالگی حق رأی دارید (البته سن حق رأی مثل نرخ دلار است. صبح به صبح باید استعلام کنی ببینی سن رأی بالا رفته؟ پایین آمد؟) بدین ترتیب سن مانعی برای رسیدن به آنچه می خواهید نیست. آرم ۱۸+ هم در این کشور کارکردی ندارد، راحت باشید!

۱۰- با ممنوعیت خالی گذاشتن خانه های خالی و پیدا نشدن خانه خالی به این سادگی ها (!) و یا ممنوعیت تردد خودروهای تک سرنشین و به تبع آن قدغن شدن دوردور بازی در برخی خیابان های معلوم الحال و جلوگیری از ورود افراد مجرد به شهر بازی و گرانی کافی شاپ ها و رستوران ها... شما مجبورید بنشینید خانه، کتاب مطالعه کنید. به این ترتیب هم سطح سوادتان می رود بالا هم هزینه تان می آید پایین؛ و مگر همین دو موضوع از پارامترهای بزرگ خوشبختی نیست؟ پس دیگر عذر و بهانه نیاورید. شما چون ایرانی هستید، خوشبخت می باشید. اگر هنوز هم می گویید نه بیاییم سروقتتان بهتان حالی کنیم. دهه!

[M.Amin.M]

(۱۱ شهریور ۱۳۹۱ ۰۶:۵۹ ب.ظ)javadem نوشته شده توسط:  عزیز هر حرفی یه جایی داره من اینو بارها بهت گفتم امین جان اما تو متوجه نیستی. ما توی این کشور زندگی میکنیم .. عزیزم مدیرام مجبورن که پستایی که بر خلاف عقاید این مملکته رو حذف کنن.وگر نه باید جلو پلاسمونو جمع کنیم و در اینجا رو تخته کنیم.

عزیز دلم جواد جان، وقتش درست بود ، درسته ما توی این کشور زندگی می کنیم ، همین دلیله که ساکت نباشیمو حق رو بگیم.چرا هر حرفی که یکم به سیاست برمیگرده همه پا عقب می کشنو فرار میکنن،چراااااااا؟
آخه تا کی ؟ کی قراره درست بشیم؟؟؟؟کی قراره درست بشه؟؟؟آره همش به سیاست برمیگرده ، باید فرار کنیمو ....

مهم نیست تا جامعه نخواد نمیشه!!!!!!

[javadem]

(۱۱ شهریور ۱۳۹۱ ۱۰:۴۳ ب.ظ)M.Amin.M نوشته شده توسط:  عزیز دلم جواد جان، وقتش درست بود ، درسته ما توی این کشور زندگی می کنیم ، همین دلیله که ساکت نباشیمو حق رو بگیم.چرا هر حرفی که یکم به سیاست برمیگرده همه پا عقب می کشنو فرار میکنن،چراااااااا؟
آخه تا کی ؟ کی قراره درست بشیم؟؟؟؟کی قراره درست بشه؟؟؟آره همش به سیاست برمیگرده ، باید فرار کنیمو ....

مهم نیست تا جامعه نخواد نمیشه!!!!!!

الان وقتش نیست. اشتباه میکنی ، سیاسته و شوخی بردار نیست(نه فقط دولت ایران بلکه تمام کشور ها جلوی این حرفا می ایستند) ، من ازت خواهش میکنم که حواست به زبونت باشه، اگه هم اعتراض میخوای کنی جاشو بدون.