انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[xxx]

تا حالا شده توی ذهن خودتون به این قضیه فکر کنید که: اگه رییس جمهور باشید چی میشد...

یا اگه یه کشور رو اداره میکردید آرزویی نمیموند......

یا اینارو واسه خودتون به شکل رویا بکار ببرید.... ببینید کلی آدم دورتون جمع شدن....کلی تلویزیون شمارو نشون میده...حالا یه سری میگن PRESIDENT ایکس اینو گفت... شما اون نفر ایکس بودید

همیشه بحث سر نظر دادن شما بود ... اینکه شما تصمیم نهایی رو برای یک جامعه میگرفتید

و کل کشورهای دنیا با کلی آدم شمارو میدیدن ...

اما میبینید که این فقط یک خیاله....
خیلی وقتا این احساساتو من داشتم...اینکه رییس جمهور باشم...یا نه...حداقل میتونم وزیر که باشم...
مثلا وزیر ارتباطات کشور...شاید بشه به رشته خودم هم ربطش بدم....

یه روز ...یه شب... تو این فکرا بودم که که به خود اون اشخاصی فکر میکردم که اومدنو دارن یه کشورو اداره میکنن.....که چطور شد؟؟؟ بعد با خودم گفتم نمیشد منم به اون قدرتی برسم که یه کشورو اداره کنم؟

نمیشد منم به اون قدرتی برسم که یه کشورو اداره کنم؟

...یهو یه صدایی از یه جایی اومد....

یه چیزایی به ذهنم رسید دیدم ...بیراه نیست... آخه آدم خوب تو اگه خیلی شاخی...زندگی خودتو اداره کن

ببین زندگیت مشکلاتی نداشته که بتونی کنترلش کنی...

زندگیت اهدافی داشته که واسش شبانه روز تلاش کنی ؟... که بهشون برسی

که حالا اومدی نشستی فکر میکنی که مثلا وزیر یک کشور بشی....

دیدم بیراه نمیگه...


پس با خودم گفتم زندگی شخصی من میشه کشورم ...رییس زندگی خودم میشم

حالا ریاست جمهوری هر ۴ ساله

من یه ۴ سال سعی میکنم زندگی شخصی خودمو ارتقا بدم.... پیشرفت کنم...و مثل یک کشور آباد کنم

اصلا میشه؟؟؟ چرا که نه؟ ... میشه ... اینجا بود که فهمیدم اونایی که به قدرتی رسیدن اولین قدمشون این بوده که صاحب قدرت زندگی شخصی خودشون بشن بعد به مرور به مسیری خوردن که به ریاستو وزارت رسیده... حالا ما اگه به اون مسیر نخوردیم هم عیب نداره ولی حداقل این فرصتو توی زندگی داریم که وجود خودمونو که مثل یک کشوره هدایت کنیم...طی یک برنامه ریزی درست و حساب شده...بعد اونوقته که موجودیت انسانهای دوروبرمون که مثل کشورهای دیگه هستند میانو مارو بررسی قرار میدن

که این شخص چیکار کرد به اینجا رسید(دلیل پیشرفت این کشور چی بود)

عجب ریاست و مدیریتی برای زندگیش داشت که تونست طی یه برنامه ۴ ساله به این اهداف برسه...



اینجوریه که شما وقتی به این نقطه رسیدید که تونستید کشور موجودیت خوتونو هدایت کنید...حالا میخواید بزرگتر از اینا هم فکر کنید..شاید رییس یک شرکت بودن..رییس یک اداره...یا حتی وزارتو ...

باید برنامه زندگیتون رو بدونید...بنویسید...بررسی کنید..مثل رییس یک کشور شبانه روز نداشته باشید

و تلاش کنید

که به اهداف برسید....

موقع مشکلات قوی باشید تا کشورتون از هم نپاشه

تا حالا برای ۴ یا ۵ سال آیندتون برنامه ریختین....یا همین که بشینید ارشد بخونید ببینید در نهایت به کجا ختم میشه میگذرونید؟

هر چه آمد خوش آمد؟ ... به نظر شما با این جملات میتونید کشور شخصی خودتونو اداره کنید؟

مسلما یکی از اهدافی که میتونه برای شما نقش پیشرفت بزرگی رو ایفا کنه.... همین ارشده

که این پروسه هم باید یکی از پروسه های زندگیتون باشه... شما صرفا برای ارشد که میخونید

زمانهای دیگه زندگیتون رو نباید از دست بدید..به فکر راهکارهای جدید...اهداف دیگه هم باشید

توی کشور شخصی شما هر چیزی امکانش هست..اینکه رتبه برتر بشید...اینکه اصلا مجاز نشید

باید اینقدر اهدافتون زیاد و وسیع باشه که وقتی همزمان بررسی میکنید اگه حتی به یکی از اونا هم رسیدین بتونین رزومه زندگی خودتون رو برای دیگران طی ۴ سال برنامه ریزی.. بگید....

پس خیلی بزرگتر فکر کنید...

یا علی

[white bird]

(۰۵ دى ۱۳۹۰ ۱۱:۰۱ ب.ظ)inteligentium نوشته شده توسط:  

(05 دى ۱۳۹۰ ۰۱:۵۱ ق.ظ)xxx نوشته شده توسط:  ... اینجا بود که فهمیدم اونایی که به قدرتی رسیدن اولین قدمشون این بوده که صاحب قدرت زندگی شخصی خودشون بشن بعد به مرور به مسیری خوردن که به ریاستو وزارت رسیده... حالا ما اگه به اون مسیر نخوردیم هم عیب نداره ولی حداقل این فرصتو توی زندگی داریم که وجود خودمونو که مثل یک کشوره هدایت کنیم...

قشنگ بود مطلب ولی به اینها هم فکر کنین:
بعضی‌ها همین جوری شاهزاده به دنیا میان!
بعضی‌ها در حد دیپلمم نیستن و دکترا دارن!
بعضی‌ها حتی نمیتونن بنویسن ماشین و بهترینشو دارن!
بعضی‌ها یه مقاله هم درست حسابی ننوشتن و صد تا مقاله تو رزومشون دارن!
(بابا ما هم میدونیم اینا ارزش ندارن پس لطفا نگین اینو یا نگین منظور تاپیک چیز دیگه است منظوره منم یه چیز دیگه است)
.
.
.
تا آخرشو خودتون بخونین
سعدی میگوید: چنان روزی به نادانان رساند که صد عاقل در آن حیران بماند

شاید یه سریا این چیزای که شما میگید داشته باشند
ولی وقتی ادم با تلاش زحمت به چیزی برسه میتونه ازش لذت ببره و قدرش بدونه...

[ملیکا]

(۰۵ دى ۱۳۹۰ ۱۱:۰۱ ب.ظ)inteligentium نوشته شده توسط:  

(05 دى ۱۳۹۰ ۰۱:۵۱ ق.ظ)xxx نوشته شده توسط:  ... اینجا بود که فهمیدم اونایی که به قدرتی رسیدن اولین قدمشون این بوده که صاحب قدرت زندگی شخصی خودشون بشن بعد به مرور به مسیری خوردن که به ریاستو وزارت رسیده... حالا ما اگه به اون مسیر نخوردیم هم عیب نداره ولی حداقل این فرصتو توی زندگی داریم که وجود خودمونو که مثل یک کشوره هدایت کنیم...

قشنگ بود مطلب ولی به اینها هم فکر کنین:
بعضی‌ها همین جوری شاهزاده به دنیا میان!
بعضی‌ها در حد دیپلمم نیستن و دکترا دارن!
بعضی‌ها حتی نمیتونن بنویسن ماشین و بهترینشو دارن!
بعضی‌ها یه مقاله هم درست حسابی ننوشتن و صد تا مقاله تو رزومشون دارن!
(بابا ما هم میدونیم اینا ارزش ندارن پس لطفا نگین اینو یا نگین منظور تاپیک چیز دیگه است منظوره منم یه چیز دیگه است)
.
.
.
تا آخرشو خودتون بخونین
سعدی میگوید: چنان روزی به نادانان رساند که صد عاقل در آن حیران بماند

درسته خیلی وقتا بعضیا چیزایی رو دارن که خودشون هیچ زحمتی برای به دست آورردنشون نکشیدن ولی در اغلب مواقع پدر اون شخص و یا اجدادش تلاش زیادی کردن تا اونا رو به دست بیارن ... مثل ثروت‌، موقعیت ،..