یه اشکال کلی در همه بچه ها وجود داره. این را من یه جایی خوندم. یادم نیست کجا.
اشکال اینه که وقتی ما صد در صد برای یه امتحان یا آزمونی آماده میشیم معمولا" بین سی تا چهل درصد از معلوماتمان را بکار میگیریم و با استفاده از همین مقدار معلومات بالای هفتاد درصد جواب میدیم.
ولی اگه کسی پنجاه درصد واسه یه آزمونی آماده باشد وقتی با معلومات موجود در اون پنجاه درصد میتواند بالای شصت درصد از سوالات را جواب بدهد معمولا" شرایط روحی و تلقین اینکه نخونده ام نمیذاره بیشتر از بیست درصد را جواب بدهد.
من نمیگم درس نخوندن و گذاشتن برای نزدیکی امتحان خوبه. نه اصلا" خوب نیست. ولی اگه آمادگی مون کامل نیست سعی کنیم خیلی بد امتحان ندیم. یعنی همه چی را رها نکنیم و بی خیال نشیم. بقول یکی میگفت میشه آبرومند امتحان داد و اگه شانس هم کمی یاری کنه قاطی قبولشده ها ما هم بریم داخل
بنظرم فرصت هست. وقت تون را مدیریت کنید. چهل و پنج روز زمان کمی نیست. اگر هم بفرض موفق نشدین چیزی را از دست نمیدین. ولی اگه با چهل و پنج روز مطالعه با برنامه ریزی و هدفمند رتبه تون حتی اگه به قبولی نمیخوره خیلی هم بد نباشه سال دیگه این حس را دارید که هدف همچین دور دست هم نیست.
اگر چه که ممکنه بعضی با همین ۴۵ روز و انضمام معلومات دوران لیسانس و کمی هوش و موقعیت سنجی جاهای خوبی هم قبول شوند. فقط لازمه ۶ هفته قبل از امتحان تسلیم نشیدو نگید نمیشه.
