سلام
امیدوارم حالتون خوب باشه
من یک تصمیمی گرفتم که می خواستم نظر شما رو هم بپرسم و خوشحال میشم که اگر وقت داشته باشین یه مقدار بنده رو راهنمایی کنین:
موضوع از این قراره که من این ترم رو مرخصی گرفتم تا برا ارشد آماده بشم ولی به ۲ دلیل اصلا نتونستم اون طوری که باید و شاید درس بخونم
دلیل اول اینکه من کل ایام تابستون و همینطور پاییز رو به کلاس رفتم، کلاسهایی که قرار نبود تا این حد طول بکشه ولی کشیده و از این بابت من تقریبا یک سوم از طول روز هام رو (بطور متوسط) سر کلاس بودم و این کلاس‌ها هنوز تموم نشدن
و دلیل دوم اینکه در مورد درس خوندن برای ارشد خیلی بی تجربه بودم و حدودا دو ماه رو فقط با امتحان کردن کتابها و روش های مختلف برای درس خوندن از دست دادم که نهایتا یاد گرفتم که چطور برای این امتحان باید درس خوند ولی کمی دیر شده
با خانواده هم صحبت کردم و تصمیم گرفتم که در صورتی که امسال رتبه در حد دانشگاه شریف بیارم یعنی حدودا زیر ۲۰ برم ارشد ولی در غیر اینصورت یک سال دیگه هم پشت کنکور بمونم و البته اعضای خانواده هم با من موافق هستن و این رو هم بگم که احتمال اینکه بتونم امسال رتبه زیر ۲۰ بیارم زیر ۱۰% هست و حتی ممکنه با توجه به شرایط فعلی رتبه در حدود ۵۰۰ بیارم
من چند سال پیش با رتبه ۲۰۰۰ اومدم دانشگاه صنعتی ارومیه در صورتی که میتونستم برم علوم کامپیوتر شریف و تا به امروز خودم رو سرزنش کردم که چرا اون زمان این کار رو انجام دادم...
میدونم که در حد رتبه تک رقمی هستم (در توانم هست) ولی متاسفانه به دلیل دو تا مشکلی که عرض کردم واقعا امسال رو از دست دادم ولی اگر کمی بیشتر زمان داشته باشم بدون شک رتبه خیلی عالی خواهم آورد و به دانشگاهی که حقم هست میرم... دلم نمی خواد این بار تا آخر عمرم خودم رو سرزنش کنم که چرا ارشد رو نرفتم شریف حتی اگر بهایی که باید می پرداختم یک سال پشت کنکور موندن باشه
می خواستم شما هم من رو راهنمایی کنین و بگین که چه کار کنم بهتره؟
مشکلی با پشت کنکور موندن ندارم و به این فکر نمی کنم که یک سال از زندگیم تلف میشه بلکه به این فکر می کنم که با صرف کردن این یک سال می تونم در آینده زندگی بهتر و فرصت های علمی و کاری خیلی خیلی بهتری داشته باشم.
فکر کنم این روزا خیلی‌ها مث تو فکر میکنن
ولی به نظر من از الان که تا کنکور تقریبا ۲ماه وقت بشین قسمت های مهم کتابها رو بخون و تست کار کن مطمئن باش میتونی
همین امسال رتبه‌ی خوب بیاری
(۰۱ دى ۱۳۹۰ ۰۶:۴۷ ب.ظ)mthsh نوشته شده توسط: فکر کنم این روزا خیلی‌ها مث تو فکر میکنن
ولی به نظر من از الان که تا کنکور تقریبا ۲ماه وقت بشین قسمت های مهم کتابها رو بخون و تست کار کن مطمئن باش میتونی
همین امسال رتبه‌ی خوب بیاری
البته قضیه این نیست که من این طور فکر می کنم
من واقعا به خیلی چیزها نرسیدم و حتی با یه وضعیت مطلوب (نمیگم ایده آل) فاصله زیادی پیدا کردم
در ضمن جا نزدم! هر چه در توانم باشه تو این ۲ ماه پیاده می کنم
سوال من بیشتر روی این هست که امسال برم یه دانشگاه معمولی یا سال آینده برم جایی مثل شریف (البته به احتمال خیلی زیاد)
من که آخرین شبانه رو هم بیارم میرم چون اصلا حوصله کنکوری درس خوندن رو ندارم .
شاید من هم یه جورهایی شرایط شما رو داشته باشم .با این تفاوت که من رفتم آزاد و بعدها پشیمون از این که چرا یک سال دیگه نموندم تا برم یه دانشگاه دولتی خوب!
برای همین تصمیم گرفتم تا رسیدن به هدفم یعنی شریف تلاش کنم ودیگه الکی وقتم رو با دانشگاههای دیگه تلف نکنم .شما اگه شرایط سنی برات مهم نیست به نظز من می ارزه که یک سال دیگه بمونی تا به هدفتون برسی .اما این دو ماه رو هم تلاش کن می دونی چرا؟ چون اگه قسمت شد که امسال بری که باز هم خدا رو شکر .اما اگه نشد وقسمتت امسال نبود .بخون برای سال دیگه .خدا رو شکر که خانواده هم درک کردن شرایط رو واسترس وارد نمی کنن پس با خیال راحت امسال رو بخون واسترس نداشته باش .اما برای اینکه بعدها خودت رو سر زنش نکنی مثل من بجنگ برای رسیدن به هدفت .!!!!!!
چون آدمی یه بار زندگی می کنه وباید برای رسیدن به هدفهای خوب و مثبتش بجنگه که تا آخر عمرش عذاب نکشه!!!!
واقع بین باشید دوستان .
کنکور مثل یه ورزش بی رکورده( یعنی شما نمیتونید نقطه نهاییتون رو خودتون مشخص کنید .)
فاکتورهای: هوش و استعداد - تلاش و پشتکار - موقعیت فعلی - پایه درسی - روحیه کنکوری - تمرکز - قوت جسمی - حوادث روزگار و .... هیچ کس نمیتونه از آیندش خبردار بشه . من یه دوست داشتم برای لیسانس ۳۰۰۰ آورد گفت نمیرم شهرستان . سال بعد باباش فوت کرد رتبش شد ۳۵۰۰ . یعنی یکسال استرس .
به نظر من میارزه یه سال بمونید. با گفته های saraharshad موافقم.
خیلی حس بدیه وقتی جایی برید که میدونید بهتر از اونجام میتونستید قبول بشید.وآینده بهتری میتونستید داشته باشید.
منم جای شما بودم حتمن یه سال دیگه خودمو محک میزدم.چون منم فکر میکنم بزرگترین اشتباه زندگیمو کردم یه سال نموندم جا و رشته دلخواهم قبول شم.
از همه ممنونم
همون طور که گفتم من بیخیال امسال نیستم و هر چه در توانم باشه برای امسال میزارم اما اگر رتبه دلخواهم رو نیارم ترجیح میدم یک بار دیگه تلاشم رو بکنم
قبول دارم که اگر بمونم برای سال بعدی حتی ممکنه رتبه بدتری بیارم ولی حداقل این خواهد بود که دیگه خودم رو سرزنش نخواهم کرد ... الان سالهاست که دارم خودم رو سرزنش می کنم که چرا با وجود داشتن رتبه نه چندان بد، یک دانشگاه خیلی سطح پایین رو انتخاب کردم (از همه هم دانشگاهی هام عذر می خوام ولی واقعیت اینه که دانشگاه ما یه دانشگاه درجه ۳ یا درجه ۴ محسوب میشه!)
رتبه ۱ سال پیش هم بار دومش بود که کنکور میداد و پشت کنکور مونده بود
از طرفی امسال تجربه زیادی به دست آوردم و اشتباهات امسالم رو تکرار نخواهم کرد و با وضعیت ایده آل تری جلو خواهم رفت
و چون دیگه کلاس نمیرم پس همه وقتم در اختیار خودم خواهد بود
همچنان منتظر نظرات شما دوستان خوبم هستم
ممنون
من به عنوان کسی که خودم شریف دارم درس می خونم بهتون میگم که شریف اونقدرام که فکر می کنید دانشگاه خاصی نیست و شاید با تهران و امیرکبیر خیلی فرقی نداشته باشه. (البته اسما خیلی فرق داره!) ولی اگه من احساس شما رو درست فهمیده باشم در شما یه حس درونی هست که فکر می کنید با شریف رفتن می تونید اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید و از خودتون بیشتر راضی باشید. ۲ تا کار می تونید بکنید:
۱/ بخونید و برید شریف. (اگه موفق بشید عالیه!)
۲/ یه درک درستی از شریف و دانشگاه های دیگه پیدا کنید، خودتون رو بیشتر بشناسید و به این نتیجه برسید که بدون شریف رفتن هم شما می تونید از خودتون رضایت داشته باشید تا بعدها از اینکه شریف نرفتید پشیمون نشید.
(امیدوارم از حرفای من برداشت اشتباهی نکنید! من به هیچ وجه معتقد نیستم که این حسی که شما دارید حس بدیه.)
در نهایت به چیزی همیشه یادتون باشه برای تصمیم گیری: کنکور اصلا حساب کتاب نداره!
من از آن دسته آدم هایی هستم که مطلقا به دانشگاه فکر نمی کنم. آدمی اگر توانمند باشد در هر دانشگاهی می تونه موفق بشه.
دانشجو باید دانشجو باشه....
بسته به نگاه شما به زندگی داره....
(۰۱ دى ۱۳۹۰ ۰۹:۵۶ ب.ظ)luna نوشته شده توسط: من به عنوان کسی که خودم شریف دارم درس می خونم بهتون میگم که شریف اونقدرام که فکر می کنید دانشگاه خاصی نیست و شاید با تهران و امیرکبیر خیلی فرقی نداشته باشه. (البته اسما خیلی فرق داره!) ولی اگه من احساس شما رو درست فهمیده باشم در شما یه حس درونی هست که فکر می کنید با شریف رفتن می تونید اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید و از خودتون بیشتر راضی باشید. ۲ تا کار می تونید بکنید:
۱/ بخونید و برید شریف. (اگه موفق بشید عالیه!)
۲/ یه درک درستی از شریف و دانشگاه های دیگه پیدا کنید، خودتون رو بیشتر بشناسید و به این نتیجه برسید که بدون شریف رفتن هم شما می تونید از خودتون رضایت داشته باشید تا بعدها از اینکه شریف نرفتید پشیمون نشید.
(امیدوارم از حرفای من برداشت اشتباهی نکنید! من به هیچ وجه معتقد نیستم که این حسی که شما دارید حس بدیه.)
در نهایت به چیزی همیشه یادتون باشه برای تصمیم گیری: کنکور اصلا حساب کتاب نداره!
منم باهاتون موافقم
اما مشکل من "شریف" یا کلمه یا اسم "شریف" نیست
من برنامه های خیلی مهمی برای آیندم دارم که این مسیری که باید طی بشه "بهتر" هست که از شریف رد بشه! چون متاسفانه یا خوشبختانه اهدافی که من دارم همین اسم "شریف" رسیدن بهشون را تا حد زیادی راحت میکنه
از همه این‌ها گذشته من خودم رو خوب میشناسه، حتی اگر برم امیر کبیرتا آخرین روز دانشجویی و احتمالا تا مدتها بعد از اون خودم رو سرزنش خواهم کرد که چرا نرفتم شریف! اتافاقا یکی از اساتیدم هم که ارشدش رو رفته بود شریف بهم گفت "آواز دهل از دور خوش است!" همین که تو شریف خاصی نیست رو می گفتن
البته منم تا حد زیادی در جریان جو و درون دانشگاه شریف هستم و کاملا میدونم که خبر خیلی خاصی نیست ولی خوب میدونم که حق من کمتر از اون جا نیست...
البته من الان روی خود شریف یا غیر شریف بحثی ندارم... صحبت اصلی من اینه که امسال ممکنه رتبه خیلی جالبی نیارم و در نتیجه اصلا به هیچ کدوم از دانشگاه های تهران نرسم و تصمیم گرفتم پشت کنکور بمونم تا بتونم نتیجه دلخواهم رو بگیرم
یکی از دوستانم که البته الان خارج از کشور هستن برا دکتری تو شریف شبکه خونده بود و سال دومش بود که کنکور ارشد داده بود، سال قبلش رتبش حدودا ۱۵۰ شده بود ولی می گفت فقط شریف! پس پشت کنکور موند و وقتی شریف قبول شد و چند ماهی گذشت از دوره ارشدش خودش می گفت که به نظر خودش درست ترین تصمیم زندگیش همین پشت کنکور موندن بوده!!!
آخرای دوره ارشدش هم که برا دکتری از یه جای خوب پذیرش گرفت می گفت همین "شریفی" بودن تا حد خیلی زیادی رو گرفتن این پذیرش تاثیر مثبت داشته
منم شخصا کسی نیستم که به دنبال گرفتن یه مدرک ارشد معمولی باشم و بعدش بیوفتم تو بازار کار! همون طور که گفتم اهدافی برای آینده دارم که "بهتر" هست مسیر رسیدن به این اهداف از شریف رد بشه...
حالا شاید یه چیزی بگم خندت بگیره ولی باور کن در مورد من همینجوریه .
من اگه رتبم هم به شریف بخوره دوست ندارم برم شریف
چون بنظرم شریف خیلی انعطاف پذیر نیست یعنی برای من که حال زیاد درس خوندن ندارم نیست . من ترجیح میدم یه دانشگاه معمولی با دانشجویان متعادلتر برم تا احساس خستگی نکنم .
من از کسایی هستم که میشه نمونه سال آینده شما باشه (البته امیدوارم اینچنین نباشه و همین امسال جای خوبی قبول شید) سال قبل درس خوندم ولی هم بی تجربگی سال اول و هم درسایی که داشتم (۱۷واحد) موجب شد که رتبم درحد غیر انتفاعی و پیام نور باشه و به دولتی نرسه
و از اونجایی که کلا سر پر بادی دارم تصمیم گرفتم امسال که فراغت بیشتری دارم برای یه دولتی خوب بخونم منتها شرایط سال دوم خیلی خاصه مثلا اینکه همه (دیگران و خودت) توقع یه رتبه خیلی بهتر دارند و این خودش استرس زاست.
اینکه شرایط سال دوم هم کامل مشخص نیست مثل من که فکر میکردم امسال وقتم کامل ازاد میشه و چند برابر فرصت مطالعاتی دارم ولی کمی از پارسال بهتر هست،
شرایط کنکور که هیچ قابل پیش بینی نیست هم باید در نظر گرفت مثلا من هنوز هم در مقایسه سال ۸۹ و ۹۰ سوالای ۹۰ به خصوص مشترکش خیلی برام دشوار تره ولی بررسی کارنامه‌ها نشون میده که افت به اون صورت چشم گیر نیست و این نشون میده که سوالات تفاوت جدی نداره و من با سبک بعضی هاش مشکل داشتم و درصدم افت کرد،
نکته چهارم اینکه اگه سال دوم هم نتیجه مطلوب نگیری یا خیلی رتبت از سال قبل بهبود پیدا نکنه دچار ضربه به شدت بزرگی میشی (ولی اگه نتیجه مطلوبت رو هم بگیری خیلی لذت میبری)
خلاصه همه جوره یه ریسکه و بستگی به ریسک پذیری و روحیاتت داره. البته زمان دو ماه هم کم نیست
در ضمن یه نفر دیگه هم توی مانشت هست که رتبش ۲۷۰ بوده ولی فقط تهران میخواسته و داره امسال دوباره میخونه
میزان نتیجه گرفتن من و سایر دوستانی که امسال سال دومشون هست هم فکر کنم دید خوبی برای تصمیم گیری بهت بده
امیدوارم هر کار میکنی موفق باشی
با مطالبی که از شما خوندم احتمالا اگه رتبه امسالتون ۵۰ بشه دانشگاه تهرانو انتخاب نمیکنین و فقط شریف.
حالا یه سوال: اگه سال بعد و سالهای بعدیش رتبتون شد بالای ۳۰۰ اونوقت خودتونو سرزنش نمیکنین که چرا سال اول دانشگاه تهران نرفتین؟؟!!!!!
البته این یک مساله شخصیه فقط نظر خودمو گفتم
(۰۱ دى ۱۳۹۰ ۱۱:۴۸ ب.ظ)kashir نوشته شده توسط: با مطالبی که از شما خوندم احتمالا اگه رتبه امسالتون ۵۰ بشه دانشگاه تهرانو انتخاب نمیکنین و فقط شریف.
حالا یه سوال: اگه سال بعد و سالهای بعدیش رتبتون شد بالای ۳۰۰ اونوقت خودتونو سرزنش نمیکنین که چرا سال اول دانشگاه تهران نرفتین؟؟!!!!!
البته این یک مساله شخصیه فقط نظر خودمو گفتم
خواهش میکنم...
نه مطلقا خودم رو سرزنش نخواهم کرد چون میدونم که این بار اون طوری درس خوندم که باید میخوندم. اونطوری تلاش کردم که باید می کردم و نهایتا اینکه از کاری که کردم راضی خواهم بود و حتی اگر رتبه بدتری هم بیارم از مسیری که طی کردم رضایت دارم