(۱۷ آبان ۱۳۹۸ ۰۹:۵۳ ب.ظ)WILL نوشته شده توسط: (17 آبان ۱۳۹۸ ۰۲:۵۷ ق.ظ)marvelous نوشته شده توسط: خب دوستان، من یه فصل از مقسمی رو خوندم، بدک نبود، خیلی ساده تر از یوسفی توضیح داده ولی مسئله اینجاس که همونطور که گفتم مناسب کنکور نیست. یعنی یوسفی اینجا بهتره کتابش به نظرم. حالا منتظر میمونم تا پسفردا طورانی هم دستم برسه ببینم بالاخره با کدوم راحت ترم. کتاب خیلی خوبیه کتاب مقسمی ولی بازم من نتونستم ارتباط بگیرم.
دنبال ارتباطید؟
این از عوارض رشته های هنری و ایناست
شما باید تست بزنید
شهودی نیست باید منطقی و ۰ و ۱ ی فک کنید
نه، من شهودی در نظر نمیگیرم ، اتفاقا من همیشه تو زندگیم صفر و یکی بودم. اگه میگم که ارتباط بگیرم مثل کتاب کتیرایی هست که الان دارم تمومش میکنم در حالیکه تو ساختمان داده یوسفی سه فصل خوندم ولی احساس ضعف میکنم.
در مورد رشته هنری و ارتباط این یه چیزیه که به اشتباه بین خود هنری ها جا افتاده. خود شما تصور کن اگه ارتباط به شکل درستش برقرار میشد این همه فیلمها و نمایشهای مزخرف و تقلید کاری داشتیم؟
ارتباط یه مقوله ی فوق بشریه. بزار سینمایی برات بگم، از اودیسه ی فضایی بگیر تا هوش مصنوعی که مال استنلی کوبریک بود و به درستی هم اسپیلبرگ در کامل کردنش نقش داشت. روی بززگترین مقوله دست گذاشتن. یا فیلم Contact رو شما نگاه کن. ارتباط با هر چیزی و هر مقوله ای خیلی مهمه. منظورم برقراری ارتباطه. همین صفر و یک ها هم برای برقراری ارتباط هستن و زبان ما رو به زبان ماشین ترجمه میکنن.
اتفاقا من درست دنبال همین ارتباط میگردم. به عنوان کسی که پایه گذار بیومکانیک در سینما و تئاتر ایران بود و اولین کتابشو نوشت و ترجمه کرد میخوام از امکانات کمک بگیرم و زبان بصری خودمو داشته باشم که کاملا هم علمی و منطقیه. به قول خودت صفر و یکه حرفی درش نیست.
شهودی فکر کردن یه چیز کاملا شخصیه، وگرنه همه چی تو این الگوریتم عظیم زندگی بر اساس صفر و یکه.
ارتباطی که میگم از نظر زبانی هست، منی که از یه رشته ی هنری اومدم دارم فنی میخونم باید بتونم یه تجسمی داشته باشم از مطالب و یاد بگیرم همزمان با تست زدن و این یخرده مشکله. الان تماما منتظرم که فردا ساختمان داده طورانی رو امتحان کنم و مطمئنم باهاش کنار میام چون آمار طورانی رو هم باهاش راحت بودم.