انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[morweb]

خصوصیات ویژه ۲۰۰ دانشگاه برتر دنیا
سرپرست پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) گفت: ۲۰۰ دانشگاه برتر جهان ۲۰ درصد از اعضای هیأت علمی خود را از سایر کشورهای جهان استخدام می کنند و نسبت دانشجو به استاد در این ۲۰۰ دانشگاه تقریبا ۱۲ نفر است.

دکتر جعفر مهراد با اعلام این خبر افزود: نتایج رتبه بندی تایمز برای سال ۲۰۱۵-۲۰۱۴ میلادی که ۲۰۰ دانشگاه تراز اول جهان را رتبه بندی می کند به زودی منتشر خواهد شد، اما ویژگی های ۲۰۰ دانشگاه تراز اول پیش از انتشار نتایج رتبه بندی اعلام و گزارش شده است.

وی گفت: تلاش برای ایجاد دانشگاه های تراز اول در دهه گذشته به یک پدیده جهانی مبدل شده است. علت این تلاش آن است که دولت ها در بسیاری از کشورهای جهان توسعه رقابت آمیز نظام های آموزش عالی و تحقیقات علمی را در کانون برنامه های راهبردی ملی اقتصادی منظور کرده اند.

سرپرست ISC افزود: برای مثال، در روسیه ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور برنامه ریزی برای قرار گرفتن ۵ دانشگاه روسیه در بین ۱۰۰ دانشگاه برتر در رتبه بندی تایمز را تا سال ۲۰۲۰ میلادی به عنوان یک سیاست مهم ملی مد نظر قرار داده است. یا، در ژاپن شینزو آبه نخست وزیر این کشور اعلام کرده است که ۱۰ دانشگاه ژاپن تا سال ۲۰۲۳ میلادی باید در زمره ۱۰۰ دانشگاه برتر رتبه بندی تایمز قرار گیرد. همچنین وزارت علوم، تحقیقات و فناوری جمهوری اسلامی ایران در صدد است با همکاری مجلس شورای اسلامی و نیز با مساعدت معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری، ۱۰ دانشگاه برتر کشور را مورد حمایت مالی قرار دهد.

این استاد علم اطلاعات و دانش شناسی گفت: اکنون پیش از انتشار یازدهمین ویرایش سالانه رتبه بندی تایمز، این موسسه نور جدیدی را بر موضوع رتبه بندی تابانده و برای نخستین بار خصوصیات ویژه ۲۰۰ دانشگاه برتر در رتبه بندی سال ۲۰۱۵-۲۰۱۴ را اعلام کرده است.

مسئول رتبه بندی دانشگاه های کشور در (ISC) گفت: ۲۰۰ دانشگاه برتر جهان در رتبه بندی تایمز، یک درصد برتر از موسسات آموزش عالی جهان را نشان می دهند.

به گفته مهراد متوسط ۲۰۰ دانشگاه برتر جهان در رتبه بندی تایمز دارای کل درآمد سالانه ۷۵۱۱۳۹ دلار به ازای هر دانشجو است. نسبت دانشجو به استاد در این ۲۰۰ دانشگاه تقریبا ۱۲ نفر است. ضمنا این ۲۰۰ دانشگاه برتر جهان ۲۰ درصد از اعضای هیأت علمی خود را از سایر کشور های جهان استخدام می کنند.

وی ادامه داد: درصد اعلام شده برای جذب اعضای هیأت علمی از خارج از کشور درصد بسیار بالایی است. مفهوم این عبارت بین المللی بودن دانشگاه هاست که به جذب اعضای هیأت علمی برتر و دانشجویان با استعداد های بالا منجر می شود. کل درآمد تحقیقاتی این ۲۰۰ دانشگاه ممتاز جهان ۲۲۹۱۰۹ دلار به ازای هر عضو هیئت علمی است.

مهراد اظهار داشت: این دانشگاه ها ۴۳ درصد مقالات تحقیقاتی خود را حداقل با همکاری یک نویسنده بین المللی منتشر می کنند. در ضمن، ۱۹ درصد از کل دانشجویان این دانشگاه ها را دانشجویان بین المللی تشکیل می دهند.

سرپرست ISC گفت: داده های مورد استفاده در این نظام رتبه بندی از پایگاه تامسون رویترز استخراج می شود و در حالی که ۲۰۰ دانشگاه برتر جهان را معرفی می کند، دامنه رتبه بندی را به ۴۰۰ دانشگاه نیز تعمیم می دهد و ۱۰۰ دانشگاه برتر جهان را نیز در ۶ رشته موضوعی معرفی می کند.

وی اظهار داشت: البته دانشگاه های برتر اشکال و اندازه های مختلف دارند و در این مورد مدل واحدی برای برتری یا ممتاز بودن وجود ندارد. نظام های رتبه بندی از جمله رتبه بندی تایمز به گونه ای طراحی شده اند که برتری در آموزش و پژوهش را معیار و ملاک رتبه بندی قرار می دهند و از اهداف و ماموریت های خاص دانشگاه ها چشم پوشی می کنند.

مهراد افزود: با این توصیف، ویژگی های ۲۰۰ دانشگاه برتر، اطلاعات جدید و روشن تری را از دانشگاه های ممتاز ارائه می دهد. ساخت دانشگاه های ممتاز به بودجه های کلان نیاز دارند: بودجه برای پرداخت های بیشتر به منظور جذب و نگهداری دانشمندان و پژوهشگران برجسته و ایجاد تسهیلات مورد نیاز. به علاوه، بودجه برای ایجاد فضای آموزشی بسیار مناسب که مطلوب دانشجویان باشد ضروری است. مهمتر از همه، یک دانشگاه ممتاز در واقع دانشگاهی است که جنبه بین المللی دارد. این دانشگاه باید بتواند با استعدادترین اعضای هیأت علمی و دانشجویان را از نقاط مختلف دنیا با فرهنگ های گوناگون جذب کند.

[MSZ]

۱۰ دانشگاه برتر کشور رو مورد حمایت مالی قرار بدن هم اتفاقی نمیوفته!
اونایی که وزنه علمی هستن و رتبه دانشگاه رو تعیین می کنن، هر سال دسته دسته از کشور خارج میشن و معمولا هم هیچ وقت برنمیگردن...
برای قوی شدن دانشگاه های کشور، علاوه بر حمایت مالی، باید شرایط رو طوری فراهم کنن که اون جوونی که پر از انرژی و بار علمی هست، بمونه و علمش رو برای دانشگاه های ایران خرج کنه
ولی وقتی هیچ شرایطی اینجا براش فراهم نیست و اون طرف خیلی شرایط بهتری رو میبینه، میره ... بعد از اینکه تحصیلاتش رو اون ور تموم کرد هم به احتمال زیاد همون جا میمونه ... چون اونجا پتانسیل استفاده از علم و تخصصش رو دارن ولی اگر برگرده، کاری با دانشش نمیتونه بکنه جز تدریس تو دانشگاه که از لحاظ مالی بخواییم نگاه کنیم، حقوق اساتید دانشگاه متوسط و حتی متوسط به پایینه ... مگر استادی باشه که با سابقه باشه و کار های جانبی علاوه بر تدریس هم انجام بده که حقوقش بالاتر بره ... که استخدام تو دانشگاه هم هزار تا بند پ میخواد و مکافات داره!!!

خلاصه با کمک مالی کردن به دانشگاه ها نباید انتظار تغییر داشت ... همین شریف سالیانه حدود ۱۰۰ میلیارد تومن بودجه میگیره که بخش زیادیش رو پس میده!!!
مشکل، پول نیست ... مشکل شرایطی هست که باعث میشه وزنه های علمی و نخبه های علمی، از کشور برن و بر نگردن...