دو جور کار داریم :
یکی اینکه شما خودت کار کنی و خودت رئیس خودت باشی و ...
خوب در این حالت، دانشگاه نه تنها کمکی بهت نمیکنه بلکه باعث هدر رفتن وقتت هم میشه ! حالا صفر و یکی هم نگاه نکنیم از ۱۰۰% فایده ای که دانشگاه باید داشته باشه، در این حالت فقط ۲۰% فایده برای شما داره. خیلی هم فرقی بین دانشگاه آزاد و سراسری نیست، معلومات مورد نیاز برای اینجور کار هارو باید خودتون بدست بیارید و خیلی به اطلاعات دانشگاهی نمیشه تکیه کرد و این موضوع هم به خودتون کاملا بستگی داره نه دانشگاه.
مدل دوم اینه که شما یه جا استخدام شی، یه شرکت خصوصی خوب، یه شرکت دولتی و یا از این قبیل. در این مورد خیلی دانشگاه محل تحصیلتون مهم میشه. مثلا تمام شرکت های مطرح مهندسی تو تهران، اطلاعیه های کاریابی شونو حتما به یکی دو دانشگاه برتر می فرستن. خوب شما اگه اونجا باشی اونارو میبینی.
دوم اینکه جو دانشگاه سراسری سطح بالا خود به خود باعث میشه شما تو زمینه تحقیقاتی خودتون پیشرفت کنید و حرفی برای گفتن داشته باشید.
تعامل با اساتید و مراکز پژوهشی تو دانشگاه بزرگ خودش یه جور کاره ، مثلا فلان استاد فلان پروژه رو داره و چندتا نیروی متخصص نیاز داره ( البته در بیشتر موارد خر کاری میکشن با حقوق پایین ولی خوب هم تجربه میشه براتون هم سابقه کار )
اسم یا برند اون دانشگاهی هم که شما تحصیل کردید خیلی تو استخدام مهمه. نمیگم اگه تو یه دانشگاه سطح اول تحصیل کنی خیلی راحت استخدام میشی، ولی مطمئننا در شرایط مشابه اولویت با فارق الحتصیل یه دانشگاه تراز اول هست نه دانشگاه آزاد تراز پایین تر .
یه سری چیزای دیگه هم هست که الان حسش نیست بگم
، فکر میکنم همینا به اندازه کافی انگیزه بده بهتون.