انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[kabirkooh]

ﺷﻌﺮ ﺍﻭﻝ ﺭﻭ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺼﺪﻕ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﯾﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ‌: ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻳﺪﻱ ﻭ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻲ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺳﻴﺐ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﻳﺪﻡ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻲ ﻣﻦ ﺗﻨﺪ ﺩﻭﻳﺪ ﺳﻴﺐ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﻳﺪ ﻏﻀﺐ ﺁﻟﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻴﺐ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻲ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ، ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺧﺶ ﺧﺶ ﮔﺎﻡ ﺗﻮ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﻨﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﺁﺯﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻨﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻛﻮﭼﻚ ﻣﺎ ﺳﻴﺐ ﻧﺪﺍﺷﺖ .

ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﺮﻭﻍ ﻓﺮﺧﺰﺍﺩ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺼﺪﻕ ﺭﻭ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺩﺍﺩﻩ: ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﯼ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺳﻴﺐ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﻳﺪﻱ ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﭘﻲ ﺗﻮ ﺗﻨﺪ ﺩﻭﻳﺪ ﻭ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻲ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﭘﺪﺭ ﭘﻴﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﺎﺳﺦ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ ﺑﺪﻫﻢ ﺑﻐﺾ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻟﻴﻚ ﻟﺮﺯﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺳﻴﺐ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ‌، ﺩﻝ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎﺭﺩ ﮔﺮﻳﻪ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺗﻮ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﻨﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﺁﺯﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻛﻨﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻏﭽه خانه ما سیب نداشت.

ﻭ ﺣﺎﻻ ﺟﻮﺍﺑﯿﻪ ﯾﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺟﻮﻭﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻢ ﺟﻮﺍﺩ ﻧﻮﺭﻭﺯﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺷﺎﻋﺮ: ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﮎ ﻣﺎﺗﺶ ﺑﺮﺩ‌! ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﯼ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ، ﺳﯿﺐ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪﻩ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﯽ ﺍﻭ ﺗﻨﺪ ﺩﻭﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ، ﺣﺮﻣﺖ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻢ ﺳﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﭘﺲ ﮔﯿﺮﺩ‌! ﻏﻀﺐ ﺁﻟﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻏﯿﻈﯽ ﮐﺮﺩ‌! ﺍﯾﻦ ﻭﺳﻂ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ، ﺳﯿﺐ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻣﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﻋﺸﻘﯽ ﻣﻌﺼﻮﻡ، ﺑﯿﻦ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﯼ ﯾﮏ ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﻟﺐ ﻭ ﺩﻧﺪﺍﻥ ِ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﮐﺸﻒ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﺳﺶ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﻧﺎﮐﺎﻡ‌! ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻐﺾ ﺭﺑﻮﺩ... ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺭﻓﺖ ﻭﻟﯽ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: " ﺍﻭ ﯾﻘﯿﻨﺎً ﭘﯽ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ‌! " ﭘﺴﺮﮎ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺶ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺑﻮﺩ: " ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﮐﻪ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ‌! " ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻮﺳﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ‌! ﻋﺸﻖ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻫﻨﻮﺯ‌! ﺟﺴﻢ ﻣﻦ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺷﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﻭﻟﯽ ﺫﺭّﺍﺗﻢ، ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ: ﺍﯾﻦ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﯿﺐ ﻧﺪﺍﺷﺖ .

[kabirkooh]

من خودم هر وقت می خونمش حالو هوام عوض میشه
واقعا آدم رو تحت تاثیر قرار میده مخصوصا آخراش

[kabirkooh]

حافظ شیرازی می فرماید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

صائب تبریزی در جواب حافظ گفته:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم همه دست و تن و پا را
هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

بعدها شریار جواب صائب رو می ده:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد
نه چون صائب که میبخشد همه دست و تن و پا را
همه دست و تن و پا را به خاک گور میبخشند
نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را

**** حالا کدوم یکی بهتر گفته و حق با کدومشونه ؟؟؟؟؟؟؟؟****

[mosaferkuchulu]

با هیچ کدوم!
اینم جواب من به این سه تا:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تن و روح و بخارا را
هر آنکس چیز می بخشد،تمام و جمله می بخشد
نه مثل شهریار و حافظ و صائب که می بخشند بخشی از آن را
که هر کس عاشقش گردم لیاقت بیش از این باشد
که بخشم من به او تنها سمر قند و بخارا را
تن و روحم فدای آن مه مهرو چه باک از آن
که بهر عشق خود بخشم سر و پا ،روح و اجزا را
(البته خیلی از نظر وزن درست نیست!)
ایرادا وارده چون فی البداهه بود)

[mass2009]

(۱۹ خرداد ۱۳۹۰ ۱۲:۳۶ ب.ظ)mosaferkuchulu نوشته شده توسط:  با هیچ کدوم!
اینم جواب من به این سه تا:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تن و روح و بخارا را
هر آنکس چیز می بخشد،تمام و جمله می بخشد
نه مثل شهریار و حافظ و صائب که می بخشند بخشی از آن را
که هر کس عاشقش گردم لیاقت بیش از این باشد
که بخشم من به او تنها سمر قند و بخارا را
تن و روحم فدای آن مه مهرو چه باک از آن
که بهر عشق خود بخشم سر و پا ،روح و اجزا را
(البته خیلی از نظر وزن درست نیست!)
ایرادا وارده چون فی البداهه بود)

باری کلا
عالی
عالی

[mahboubeh]

(۱۹ خرداد ۱۳۹۰ ۱۲:۳۶ ب.ظ)mosaferkuchulu نوشته شده توسط:  با هیچ کدوم!
اینم جواب من به این سه تا:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تن و روح و بخارا را
هر آنکس چیز می بخشد،تمام و جمله می بخشد
نه مثل شهریار و حافظ و صائب که می بخشند بخشی از آن را
که هر کس عاشقش گردم لیاقت بیش از این باشد
که بخشم من به او تنها سمر قند و بخارا را
تن و روحم فدای آن مه مهرو چه باک از آن
که بهر عشق خود بخشم سر و پا ،روح و اجزا را
(البته خیلی از نظر وزن درست نیست!)
ایرادا وارده چون فی البداهه بود)

اگر از خودتون بود، واقعا عالیه. من بین این ۴تا شعر شمارو انتخاب می کنم

[mosaferkuchulu]

(۱۹ خرداد ۱۳۹۰ ۰۱:۰۶ ب.ظ)mahboubeh نوشته شده توسط:  

(19 خرداد ۱۳۹۰ ۱۲:۳۶ ب.ظ)mosaferkuchulu نوشته شده توسط:  با هیچ کدوم!
اینم جواب من به این سه تا:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تن و روح و بخارا را
هر آنکس چیز می بخشد،تمام و جمله می بخشد
نه مثل شهریار و حافظ و صائب که می بخشند بخشی از آن را
که هر کس عاشقش گردم لیاقت بیش از این باشد
که بخشم من به او تنها سمر قند و بخارا را
تن و روحم فدای آن مه مهرو چه باک از آن
که بهر عشق خود بخشم سر و پا ،روح و اجزا را
(البته خیلی از نظر وزن درست نیست!)
ایرادا وارده چون فی البداهه بود)

اگر از خودتون بود، واقعا عالیه. من بین این ۴تا شعر شمارو انتخاب می کنم

آره از خودمه!گفتم که فی البداهه بود!مرسی لطف دارین اون قدر‌ها هم خوب نیست!
من که نه به پای حافظ می رسم نه شهریار و نه صائب!

---

به علاوه اینکه مصرع چهارمش کلا مشکل وزن و ... داره اساسی

[kabirkooh]

(۱۹ خرداد ۱۳۹۰ ۰۱:۰۷ ب.ظ)saeideh نوشته شده توسط:  ادامه جنجال ترک شیرازی!!!

امیر نظام گروسی در جواب حافظ میگه:
اگر آن کرد گروسی بدست آرد دل ما را ... به خال هندویش بخشم تن و جان و سر و پا را

جوانمردی بدان باشد که ملک خویشتن بخشی ... نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را


البته موارد بالا بصورت رسمی و از قول شاعران شناخته شده بود . به هرحال داستان به اینجا ختم نشد و در گوشه کنار اشعاری را با مضامینی مشابه داریم!

مثلا
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را ... فدای مقدمش سازم سرودست و تن و پا را

من آن چیزی که خود دارم نصیب دوست گردانم ... نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را


و یا دکتر انوشه با کمی ور رفتن با اشعار فوق گفته:
اگر آن مه رخ تهران بدست آرد دل ما را ... به لبخند ترش بخشم تمام روح و معنا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند ... نه بر آن دلبر شیرین که شور افکنده دنیا را


ویا در جایی دگر کمی طنزآلود
آگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را ... به خال هندویش بخشم یه من کشک و دو من قارا

سر و دست و تن و پا را ز خاک گور می دانیم ... زمال غیر می دانیم سمرقند و بخارا را

و عزراییل ز ما گیرد تمام روح اجزا را ... چه خوشترمی توان باشد؟؟ زآن کشک و دو من قارا

اما داستان باز هم ادامه یافت

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را ... به خال هندویش بخشم سریر روح ارواح را

مگر آن ترک شیرازی طمع کار است و بی چیز است؟ ... که حافظ بخشدش او را سمرقند و بخارا را

کسی که دل بدست آرد که محتاج بدن‌ها نیست ... که صایب بخشدش او را سرو دست و تن و پا را


تابه این شعر میرسیم که با کمی تغییر در وزن که حافظ را مسؤل تمام این دعاوی میداند!
چنان بخشیده حافظ جان! سمرقند و بخارا را ... که نتوانسته تا اکنون کسی پس گیرد آنها را

از آن پس بر سر پاسخ به این ولخرجی حافظ ... میان شاعران بنگر فغان و جیغ دعوا را

وجود او معمایی است پر از افسانه و افسون ... ببین! خود با چنین بخشش معما در معما را


دوستی گوید:
هر آنکس چیز می بخشد ،به زعم خویش می بخشد

یکی شهر و یکی جسم و یکی هم روح و اجزا را

کسی چون من ندارد هبچ در دنیا

و در عقبا نگوید حرف مفتی چون ندارد تاب اجرا را



رند تبریزی در جواب همه این را سرود که:

اگــــر آن تـــــرک شیرازی بـــه دست آرد دل مـــا را
بــهــایـش هـــم بــبـــایـــد او بـبخشد کل دنیـــــا را
مـگــر مـن مـغـز خــر خــوردم در این آشفته بــازاری
کــه او دل را بــه دست آرد ببخشم مــن بــخارا را ؟
نه چون صائب ببخشم من سر و دست و تن و پا را
و نــــه چـــون شهریـــارانم بـبـخشم روح و اجــزا را
کـــه ایـن دل در وجـــود مــا خــدا داـند که می ارزد
هــــزاران تــــرک شیـراز و هـــزاران عشق زیــبــا را
ولی گــر تــرک شـیــرازی دهـد دل را به دست مــا
در آن دم نــیــز شـــایـــد مـــا ببخشیمش بـخـارا را
کــه مــا تــرکیم و تبریزی نه شیرازی شود چون مـا
بـــه تــبــریــزی هـمـه بخشند سمرقـند و بـخـارا را




یه دوست دیگه گفته:

اگر یک مه رخ شهلا بدست آرد دل ما را

زیادت باشد او را گر ببخشم مال دنیا را

سر و دست و دل و پا را به راه دین می بخشند

نه بر گور و نه بر آدم گری بخشند این‌ها را




و در جواب دکتر انوشه و شهریار و ... گفته:

مگر ملحد شدی شاعر که روح و معنیش بخشی

نباشد ارزش یک فرد زیبا روح و معنا را

امام عصری و حاضر! چنین بیهوده می گویی؟

که روح و معنیش بخشی یکی مه روی شهلا را ؟

وگر لایق بود اینها به خاک پای او بخشم

که نالایق بود دست و سر و هم روح و معنا را


ودر ادامه به طنز گفته:
مگر یک مه رخ خاکی به معنا چیز میبخشد؟

وگر روح ارزشش این گونه باشد عرش اعلا را؟

به یک مه روی تهرانی مگر معناش می بخشند؟

به یاوه چرت می گویی! ندانی این معما را!

الا ای حاتم طائی‌! زجیب غیب می بخشی؟

نباشد ارزش یک ....! روح ومعنا را!




البته این جواب موید حافظ است نه در جواب او! که معشوق را باید پایاپای هدیه بخشید! و ارزش ترک شیرازی بیش از سمرقند و بخارا نیست!


آقای سید حسین فصیحی لنگرودی نیز در جواب سروده اند:
"اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را"
نبخشم بهر خالی یک وجب از خاک ایران را
ببخشیدآنچه میخواهید از سر تابه پا اما
نبخشیداز سر وادادگی ملک شهیدان را

این هم جواب آقای سید حسن حاج سید جوادی البته در جواب شعر دکتر انوشه:

اگر میر کمانداران به دست آرد دل مارا

به ابروی خمش بخشم هزاران شعر زیبا را

تمام روح و معنا را به دست یار می بینم

چرا بخشم بر او چیزی که باید او دهد ما را

اما دوستی عزیز هم چنین روایت همی کنند که:


حواستان کجاست؟ با این غزل مهرانگیز رساپور (م. پگاه) جناب حافظ سمرقند و بخارا را ۵ سال پیش از ترک شیرازی پس گرفته و داده است به خود خانم پگاه! بفرمایید:

پگاه و بخشندگی حافظ !
مهرانگیز رساپور( م . پگاه)

چنان بخشیده حافظ جان، سمرقند و بخارا را
که نتوانسته تا اکنون، کسی پس گیرد آن‌ها را !
از آن پس برسر پاسخ به این ولخرجی حافظ
میان شاعران بنگر، فغان و جیغ و دعوا را
وجودِ او معمایی ست پر افسانه و افسون
ببین خود با چنین بخشش، معما در معما را !

بیا حافظ که پنهانی، من و تو دور ازاین غوغا
به خلوت با هم اندازیم این دل‌های شیدا را
رها کن ترکِ شیرازی! بیا و دختر لر بین !
که بریک طره‌ی مویش، ببخشی هردو دنیا را !
فزون برچشم و بر ابرو، فزون بر قامت و گیسو !
نگر بر دلبر جادو، که تا ته خوانده دریا را !
شبی گربخت‌ات اندازد به آتشگاهِ آغوشش
زخوشبختی و خوش سوزی‌، نخواهی صبح فردا را

شنیدم خواجه‌ی شیراز، میان جمع میفرمود:

« " پگاه" است آنکه پس گیرد، سمرقند و بخارا را !»


بدین فرمایش نیکو که حافظ کرد می‌دانم ،
مگر دیگر به آسانی کسی ول می‌کند ما را !




این هم شعری در جواب دکتر انوشه از آقای دانیال پاپی متخلص به سپهر درودی:
اگر آن لر دورودی بدست آرد دل ما را
بدو بخشم ورای عقل تمام نهن و پیدارا

تمام روح و معنا را به عزرائیل می بخشند
نه بر زهره جبین ما که مجنون کرده دنیا را

(بداهه سپهر دورودی)

آقای شهاب الدین رحیمی هم که اهل لاهیجان هستند اینگونه سروده اند:
اگر ان لولی لاهیج بدست ارد دل ما را/ بر ان صبر پر از غوغا بر ان شیرینی لب ها
بر ان لعل گران سنگش بدان لبخند پر فتنه/ بر ان دو نرگسش زیبا بدان اخمش ز ابروها
بر ان ناز و بر ان نازش بر ان طبع پر از عشوه /بر ان جادو که می دارد بر ان خورشید در سیما
همه یکسر ببخشایم سر و دست و تن و پا را/ وگر بیش از کمم خواهد بگوییدش تمام روح ومعنا را

بازم ادامه داشت ولی بقیه اش مناسب اینجا نبود...

ایول بابا لذت بردیم.
میشه کاملشو برام بفرستی؟
خیلی جالبه
اگه بازم از این نمونه‌ها داری بفرست یه کم باهاشون صفا کنیم.
یه کم از درس فاصله بگیریم.
مرسییییییییییی

[موج]

ولی دوستان انصاف نیست
من از این جور مشاعره‌ها خوشم نمیاد که با تاخیر زمانی شعر کسی رو نقد کنند
قطعا اگه حافظ زنده بود و یا ما در دوره او بودیم هیچکس نمیتونست شعری فرای شعر او بگه و اگه میگفت قطعا پاسخ سخت حافظ رو بدنبال داشت
ولی خب الان که او حاضر نیست ....

[fatima1537]

به نظرم معنی همه یکیه
حافظ همه چیز رو به سمرقند و بخارا تشبیه کرده و سایرین به چیزهای دیگه
ولی حافظ به فکر قافیه هم بوده و وزن شعرش بهتر از بقیه هست
اینه که سمرقند و بخارا رو انتخاب کرده
بقیه از لحاظ رعایت وزن به حافظ نمیرسن
******************************
بارک الله به شما mosaferkuchulu مثل اینکه طبع شعر شیرازیها خوبه هااااا

[mosaferkuchulu]

(۱۹ خرداد ۱۳۹۰ ۰۶:۱۲ ب.ظ)fatima1537 نوشته شده توسط:  به نظرم معنی همه یکیه
حافظ همه چیز رو به سمرقند و بخارا تشبیه کرده و سایرین به چیزهای دیگه
ولی حافظ به فکر قافیه هم بوده و وزن شعرش بهتر از بقیه هست
اینه که سمرقند و بخارا رو انتخاب کرده
بقیه از لحاظ رعایت وزن به حافظ نمیرسن
******************************
بارک الله به شما mosaferkuchulu مثل اینکه طبع شعر شیرازیها خوبه هااااا

منم باهاتون موافقم!
هیچ کس مثل حافظ نگفته!
با موج هم موافقم!

شما لطف دارین!

[fatima1537]

البته در اون زمان شهرهای سمرقندو بخاراهم براخودشون شهری بودند مرکز علمی و فرهنگی و کلا همه چیز

[mosaferkuchulu]

شعر های حافظ همیشه پشت معنای ظاهری که دارن یه معنی عاشقانه و عرفانی هم دارن!
من در حدی نیستم که بخوام تعبیر کنم اما اگر از من بپرسین فکر می کنم منظور حافظ از سمرقند و بخارا سمرقند و بخارای دل(بهترین قسمت دل و جان) بوده(چون در آن زمان سمر قند و بخارا بزرگترین و بهترین شهر های دنیای اسلام بوده)!

[mass2009]

(۲۲ خرداد ۱۳۹۰ ۰۱:۰۹ ب.ظ)mosaferkuchulu نوشته شده توسط:  شعر های حافظ همیشه پشت معنای ظاهری که دارن یه معنی عاشقانه و عرفانی هم دارن!
من در حدی نیستم که بخوام تعبیر کنم اما اگر از من بپرسین فکر می کنم منظور حافظ از سمرقند و بخارا سمرقند و بخارای دل(بهترین قسمت دل و جان) بوده(چون در آن زمان سمر قند و بخارا بزرگترین و بهترین شهر های دنیای اسلام بوده)!

واقعا تفسیر درستی از کلام حافظ میکنید
واقعا عالیه نظرت.