(۰۶ اسفند ۱۳۹۲ ۱۲:۳۵ ب.ظ)nasim** نوشته شده توسط: ببینید مشکل من اینه که متاسفانه طرز تفکر من این بود که تا پایان دوره ی ارشد(انشاالله) فقط باید دنبال درس بود در نتیجه الان شدیدا احساس میکنم خیلی از فرصت هام رو از دست دادم و فقط در پی این هستم که این خلا رو پر کنم .spss هم در نتیجه ی پر کردن همون حسی بود که گفتم چون شنیده بودم برای رزومه خوبه (البته کلاسهای دیگه ای که مربوط به آی تی هست هم دارم میرم) . در کل در حال حاضر مثل کسی میمونم که دقیق نمیدونه میخواد چیکار کنه ...
آره متاسفانه خیلی از دانشجو ها این طوری فکر میکنن. خیال میکنن تو دانشگاه قراره چیزی یاد بگیرن..
غافل از اینکه تو دانشگاه های ایران از این خبرا نیس. شاید بعضیا بگن دانشگاه برای تئوریه (که تا حدودی حرف درستی هم هست) اما به نظر من اینا فقط بهانه ست برای نداشتن مهارتهای عملی..!!! چون کسانی که مباحث پایه ی کامپیوتر رو یاد گرفتن باید در عمل خیلی جلوتر از دیگران باشن. اما در مورد ما دقیقا برعکسه.!!
در حالی که در دنیا بزرگترین کارهای عملی در رشته ی کامپیوتر ، توسط دانشجویان علوم کامپیوتر انجام شده. مثلا لینوس توروالدز وقتی هسته ی لینوکس رو نوشت و در اینترنت گذاشت، دانشجوی دوره ی کارشناسی علوم کامپیوتر بود.
یا مثلا یکی از بهترین نسخه های یونیکس رو دانشجویان دانشگاه برکلی توسعه دادن که الان خانواده ی یونیکس های BSD ، بر پایه ی همون یونیکس برکلی توسعه داده میشن. مثل FreeBSD و NetBSD و OpenBSD و ... جالبه بدونید سرور های Yahoo از سیستم عامل FreeBSD استفاده میکنن و سیستم عامل OpenBSD به لحاظ امنیتی یکی از امنترین سیستم عاملهای دنیاست. (و اینا حاصل کار دانشجویان برکلی بودن)
یا همین قرارداد های Tcp/Ip که داره تو شبکه ها استفاده میشه اکثرشون توسط همون دانشجویان برکلی نوشته شدن.
خوب چرا اینجوریه؟ ما خنگیم؟ یا اونا باهوشن؟ نه اتفاقا برعکس... دانشجویان ایران خیلی باهوشن اما آموزش تو دانشگاههای ما غلطه..
بذارید یه مثال دیگه بزنم: همین آقای تننباوم که ما کتابهای سیستم عامل و شبکه شو میخونیم، زمانی که داشت سیستم عامل درس میداد به دانشجوهاش، از اونجایی که تا اون زمان هیچ سیستم عاملی متن باز نبود و کدهاش در اختیار عموم نبود. این آقای تننباوم خودش میاد یه سیستم عامل کوچیک بر پایه ی یونیکس، به اسم مینیکس میسازه، تا با استفاده از اون به دانشجوهاش سیستم عامل نوشتن یاد بده..!!
ما تو دانشگاه هامون چنین چیزی داریم؟ باور کنید تو رشته ی کامپیوتر اساتیدی داریم که نمی تونن یه دفترچه تلفن بنویسن..!! البته اساتید خوبی هم هستن که من جسارت نمی کنم به اونا. اما چند تا از این اساتید داریم که در عرصه عمل حرفی برای گفتن دارن؟
حتی اگه دانشگاه رو کاملا تئوری درنظر بگیریم بازم وضع دانشگاه خرابه. هیچ کس تا حالا در ایران یک جمله به علم کامپیوتر اضافه نکرده. هر چی هست ترجمه ست.
توی دانشگاههای ما فقط یه سرفصل دروس خشک و سنگین داریم. تازه اونم درست و حسابی یاد نمیدن. فقط یه تعداد ترجمه ی بد از کتابهای خارجی که مال چندین سال قبل هستن(البته گهگاهی ترجمه های خوبی هم ارائه میشه). یادمه وقتی ما داشتم ویرایش ۴ کتاب سیستم عامل استالینگز رو میخوندیم، من ویرایش ۷ زبان اصلیشو داشتم تو کامپیوترم.
بعضی وقتا فکر میکنم اگه به جای یه تعداد دروس اضافی، ۱۰ واحد عملی بیشتر به ما میدادن و این کارو خوب اجرا میکرن دیگه نیازی نبود، دانشجوی کامپیوتر بعد از اتمام دانشگاه دنبال کار بگرده (تازه قبلش باید بره آموزشگاه یه چیزی یاد بگیره بعد بره دنبال کار..!!!)
آقا من گرایشم نرم افزاره، کتاب مهندسی نرم افزار پرسمن (که یکی از بهترین های این حوزه ست) رو در ۹ واحد درسی خوندم. اما ما ۱ واحد عملی مهندسی نرم افزار ندیدیم تو دانشگاه...!!! جالب نیست؟
جالبتر اینکه در آزمون ارشد مهندسی کامپیوتر گرایش نرم افزار ، درس مهندسی نرم افزار رو نداریم ولی در IT داریم....!!! با چه منطقی؟
یه استاد شبکه داشتیم (خارج از دانشگاه) که آدم روشن فکر و فهیمی بود. ایشون میگفت اگه در مباحث علمی پیشرفت کردید، سعی کنید طبق سیاست های کلان مسئولین رده بالای کشور حرکت کنید. چون اونا با نیازهای مملکت درگیرن و می دونن چه چیزی بیشتر نیازه برای کشور.
میگفت مثلا وقتی رهبری میگه فلان کار باید در دانشگاه انجام بشه، همین جوری نمیگه، بلکه اون نیاز رو حس کرده و میدونه که الان مملکت کمبود داره از اون لحاظ.
میگفت اگه اینجوری عمل کردید هم خودتون پیشرفت میکنید هم به پیشرفت کشور کمک میکنید.
سالهاست که مسئولین رده بالای کشور میگن دانشگاه باید به صنعت نزدیک بشه. یعنی چی؟ یعنی به سمت عمل بره دیگه. اما نمی دونم چرا به این حرف عمل نمیشه.
باور کنید اگه تا حالا به این حرف عمل شده بود و وضع آموزش ما اصلاح میشد. الان این همه تحت فشار تحریم نبودیم و وضع اقتصاد کشور خیلی بهتر از این بود.
خلاصه سر شما رو درد نیارم. سیستم آموزشیمون مشکل داره و تا زمانی که این سیستم اصلاح نشه خیلی چیزا اصلاح نخواهد شد. (یکی از این چیزا که خیلی هم مهمه بحث اشتغال فارغ اتحصیلان هست)
اگه در مورد کلاسهای عملی که میرید کمک لازم داشتید. شاید بتونم کمکتون کنم.
موفق باشید
اولین و مهمترین راه هم برای داشتن نظم داشتن برنامه هست و البته نه برنامه ی بلند مدت بلکه برنامه های کوتاه مدت (اگه درصد بینظمی خیللللللی زیاده از برنامه های یک روزه استفاده کنید
)و در مرحله ی بعدی وجود جریمه هست (بنا به شخصیت خودتون) بفرض برای خودم من اگه یکی از برنامه هامو انجام ندم خودمو جریمه میکنم (از نوع معنوی )حالا یا یک مقدار صدقه میزارم یا ۲۰۰ تا صلوات .این راه حل آخری رو برای چندتا از دوستام هم گفتم و جواب گرفتن امیدوارم برای شما هم جواب بده.
) عدم انجام برنامه خودتون رو جریمه کنید.
اگه وقت دارید یاد بگیرید خوبه
)
