چگونه زندگی کنیم و قرآن آمده است تا شیوه درست زندگی کردن را به ما بیاموزد.
حتی بهشت و سرای آخرت هم از این دنیا می گذرد. انسان‌ها باید عالی زندگی کنند تا لیاقت زندگی کردن در بهشت را پیدا کنند.
بهشت خدا را به انسانی می دهند که در این دنیا در بهشت زندگی کند. مردم باید بدانند که اگر کسی در این دنیا فقیرانه و بدبخت و افسرده و غمگین زندگی کند نباید فکر کند که عوضش در آن دنیا خدا جبران می کند.
جبرانی در کار نیست.
بهشت زیبای خدا در آخرت از این دنیا می گذرد و خداوند خودش در قرآن فرموده است که نصیبت را از دنیا فراموش نکن. بنابراین شرط این که انسانی در این دنیا با قانون مندیهای جهان هستی آشنا شود و آن‌ها را اجرا کند. امیدوارم که شما این پیغام را به مردم بدهید.
بهشت این دنیا از محیط خانه و خانواده می گذرد.
یعنی انسانی که در خانواده اش فضیلت ایجاد کرد، در خانه اش دنیایی از زیبایی و عشق ایجاد کرد، چنین خانواده ای استحقاق رفتن به بهشت را دارد.
• بر روی میز کارتان قاب کوچکی است که آیات پایانی سوره بقره که همان آیه الکرسی است قرار داده اید. این آیه‌ها تا چه میزان در زندگی راه گشا خواهند بود؟
o ما در جلسات تکنولوژی فکر دو سری کلاس داریم: یکی کلاس خود شکوفایی فکر و دیگری زندگی در محیط بیکران. در کلاس تکنولوژی فکر دوم که همان زندگی در محیط بیکران است ما چهار ملاقات داریم که تمامی این چهار ملاقات در این سوره وجود دارد و در حقیقت برگرفته از این آیات است. در جلسه اول با خود ملاقات می کنیم، در جلسه دیگری با کائنات خدا که محل زندگی ما هستند.
در جلسه بعدی با زندگی و در جلسه آخر با خدا ملاقات می کنیم.
مجموعه این جلسه آخر که ملاقات با خداست و تمام آیات آیه الکرسی هم خدا را توصیف می کند.
ما در این جلسات تصویر دیگری از خدا را در ذهن مردم می سازیم. متاسفانه بسیاری از مردم ما هر وقت صحبت از خدا می شود یک موجود منتقم و جبار در ذهن خود می بینند که منتظر هست تا آن‌ها را به داخل جهنم ببرد. در حال یکه خدا یک موجود زیبا، نیک خواه، محتشم و مهربانی است که عاشقانه انسان‌ها را دوست دارد و به دنبال بهانه ای می گردد که انسان را به بهشت خود ببرد اگر امروز جوان های ما تصویر درستی از خدا پیدا بکنند و مفاهیم این آیات زیبا را بدانند آن قدر با خدا عاشقانه راز و نیاز می کنند که هیچ گاه افسرده نمی شوند و همیشه بر این باورند که خداوندا چون تو هستی پس همه چیز هست. وقتی اعتقاد پیدا کنند که در همه سختی‌ها و گرفتاریها خداست که به داد انسان می رسد هیچ وقت فضایی از یاس و نا امیدی به خانواده غالب نخواهد شد. چون تمام اعضای خانواده در دنیایی از امید و تکیه کردن بر آغوش گرم خدا می توانند زیبا زندگی کنند.
• تفاوت انسان های غافل و هوشیار در چیست؟
o انسان‌ها دو دسته هستند. مردمی که معمولاً تنهایند، غافلند، افسرده اند، غمگینند را انسان های غافل می نامیم و عده دیگری که توانمندند، موفقند، خوشبختند، ثروتمندند، سالمند، عارفند، عاشقند و مومن هستند و دست به هر کای می زنند موفق می شوند را انسان های هوشیار می نامیم. نه به خاطر این که دسته اول انسان های بدشانسی هستند و دسته دوم خوش شانس هستند.
کاملاً این حرف غلط است به خاطر این که شانس اصلاً وجود ندارد. همه چیز در جهان هستی قانونمند و علمی است و اصلاً پدیده ای به نام شانس و اتفاق وجود خارجی ندارد. انسان هایی که موفقند قانون مندیها را اجرا می کنند و انسان هایی که غافلند از قانون مندیها غافل هستند. لذا نکته مهمی که می خواهم عرض کنم این است که مردمان ایران ما باید بدانند که همه چیز در این دنیا قانون مند است. یعنی کسب ثروت قانون دارد. رسیدن به معنویت قانون دارد. رسیدن به آرامش در وجود انسان قانون دارد. این که خانواده ای را از فضایی از جهل و اضطراب و خستگی و دعوا و جنگ تبدیل به خانواده ای از فضیلت و کرامت و مهربانی و عشق و ثروت و زیبایی کنیم قانون دارد.
علت این که دسته اول را غافل نامیدم به این خار است که این‌ها از قانون مندیها غافلند.
تا کی به انتظار قیامت توان نشست
برخیز تا هزار قیامت به پا کنیم
انسان‌ها باید بلند شوند. اولین چیزی که باید یاد بگیرند این است که چگونه قانون مندیها را باید فراگرفت؟ چگونه می توان در کنکور قبول شد؟ چگونه می توان ثروت مند شد؟ چگونه می توان در این عرض واسعه خدا فرصت‌ها را به ثروت‌ها تبدیل نمود؟ چگونه می توان مدرک دکترا گرفت؟
این‌ها همه قانون دارد. بنابراین آن هایی که قانون مندیها را اجرا می کنند به دنیایی از موفقیت‌ها می رسند و آن هایی که غافلند هیچ کار مثبت و مفیدی در جهت رودخانه هستی انجام نمی دهند. همیشه در خلاف رودخانه شنا می کنند، خلاف مسیر پارو می زنند، خودشان را خسته می کنند. اگر ما انسان‌ها پی به فضیلت خود ببریم و فضیلت خود را در این رسالت ببینیم که باید قانون مندیها را پذیرفت، آن وقت به دنیایی از موفقیت‌ها دست می یابیم. تمام کشورها و انسان‌ها که امروز در دنیا موفقند قانونمندیها را اجرا می کنند که در ورزش می درخشند، در علم می درخشند، در تکنولوژی می درخشند و در تقوا و معنویت می درخشند.
لذا من دوست دارم که شما به تمام مخاطبین خود بگویید همه چیز در این جهان قانون مند است. ما شانس و اتفاق در این دنیا نداریم. خوش به حالش نداریم. باید بگوییم خوش به حال خودم ۵ سال دیگر قانون مندیها را اجرا می کنم. و به دنیایی از موفقیت‌ها می رسم. این قدر خودمان را با کشورهای دیگر مقایسه نکنیم. من معتقدم انسان‌ها قدرتی دارند بی کران و بی نهایت، اما این که چقدر بتوانند از این قدرت استفاده کنند به اندیشه و باورهایشان بستگی دارد.
دو چیز یک انسان را زجر می دهد. یکی این که نداند، دوم این که غافل باشد. انسان‌ها اولاً باید بدانند. در قرآن هم می گوید آیا دانایان با نادانان مساوی هستند؟ قطعاً این گونه نیست. پس اول باید بدانی. دوم باید اجرا کنی. غافل نباید باشید، باید هوشیار باشید.
چون یک انسان دانا هم ممکن است غافل باشد. می داند ولی عمل نمی کند.
به عمل کار برآید
به سخندانی نیست
لذا انسان‌ها باید دو اتفاق در زندگی شان صورت بپذیرد تا به فضیلت یک خانواده برسند. اتفاق اول این است که انسان‌ها باید بشوند تا بشود و بعد بروند تا برسند. یعنی یک تحول شخصی باید صورت بگیرد ولی آیا اگر تغییر کرده ای کافی است نه حالا باید بهای خلق هدف هایی که اندیشیده ای را بپردازی. لذا باید بروی تا به موفقیت برسی. انسان های موفق دو ویژگی دارند. باید در دنیایی از خودآگاهی نه غفلت بشوند، یاد بگیرند، آموزش ببینند، متحول بشوند، باور کنند، به اعتماد به نفس برسند تا به دنیایی از خودباوری برسند.
باید که جمله جان شوی
تا لایق جانان شوی
حالا به تمام انسان های لایق ارزش می دهند؟
نه، انسان های لایق باید تلاش کنند، معاشقه کنند. دلبری کنند تا به جانان برسند. فضیلت و کمال مقوله درونی است نه یک مقوله بیرونی. انسان‌ها باید در دنیایی درونشان به فضیلت برسند و به شایستگی و کمال برسند. حال باید در دنیای بیرون تلاش کنند تا برسند.
• تفاوت فقر و ثروت در معنای کلی کلمه چیست؟
o هر دستاوردی در دنیای انسان ثروت است. پول، سلامتی، آرامش، تقوا، کمال و علم ثروتند نداشتن هر کدام از این‌ها را فقر می گویند، پس فقر هم در معنای کلی فقر مالی نیست، فقر فرهنگی، احساسی، تقوا همه این‌ها فقر هستند و انسانی که هر کدام از این‌ها را ندارد فقیر است.
فقر در دنیای یک انسان فقیر حاصل اندیشه های فقیرانه اوست. فقیرانه می اندیشد. نشسته می گوید:
نمی شه، وضع خرابه. من نمی توانم، هزار و یک دلیل می آورد برای پذیرش شکست و یک دلیل نمی آورد برای رسیدن به موفقیت، متاسفانه در کارگاه ذهنش فکر هرز درست می کند.
تمام فعل هایش منفی است و برعکس یک انسان ثروتمند اندیشه های ثروتمندانه دارد. در باغچه ذهنش گل های زیبای زندگی می روید. می گوید این را می خواهم بدست می آورم. مدرک خود را می گیرم. این مغازه را تاسیس می کنم. این قانون است که انسان‌ها هر فردایی را ببینند آن را بدست می آورند و خلقش می کنند. یک انسان زیبا اندیش می تواند این فردای زیبا را ببیند.
فقر و ثروت هم به عنوان مظاهر غم و شادی پدیده های درونی است نه بیرونی. ثروت را باید در گنج درون خود جستجو کنید. انسان های فقیر از درون تنها و خالی اند. در کوزه درونشان هیچ چیز نیست. پر از نا امیدی، پژمردگی و یاس است و هر وقت که بخواهند فکر کنند از کوزه درونشان چه چیزی بیرون می آید؟ معلوم است از کوزه درونشان چه چیزی بیرون می آید؟ معلوم است از کوزه همان تراود که در اوست. ولی یک انسان ثروتمند در کوزه درونش باورهای قشنگ، اعتماد به نفس، شخصیت دلپذیر و جذاب است. پس فقر و ثروت در دنیای یک انسان یک مقوله درونی است نه یک مقوله بیرونی.
• علت پخش موسیقی در حین صحبت هایتان چیست؟
o موسیقی شاهکار خداوند است. بلبلی که می خواند صدای امواج قشنگ دریا، قاری که قرآن تلاوت می کند، صدای مرحوم موذن زاده اردبیلی که اذان می گوید این‌ها یک موسیقی را در جهان هستی می نوازند. اما متاسفانه در ادبیات ما موسیقی متمایل با حزن و اندوه و فراغ است که من اصلاً دوست ندارم. این که ما شعرهایی را انتخاب می کنیم که کلامش امید بخش برای جوانان است. چون جوانان ما امروز از فراغ و یاس بیزار هستند و به دنبال امید هستند.
• شما همان چیزی می شوید که در طول زندگی بیشتر به آن فکر کرده‌اید تا چه اندازه با این جمله موافق هستید؟
o این یک قانون است و کاملاً صحیح است. انسان‌ها هر چیزی را که محور توجه خود قرار بدهند همان چیز در زندگی شان بسط و گسترش می یابد. به عبارت دیگر فضایی که بر اندیشه های شما حاکم است همان فضا بر زندگی شما حاکم است. یعنی اگر یک انسانی است که واقعاً اندیشه های قشنگی دارد همه کارها برایش درست می شود. به خاطر این که تمام کائنات خدا به اندیشه های من و تو عکس العمل نشان می دهند. واقعاً در دنیای یک انسان فاصله داشتن و نداشتن تنها یک خواستن است.
• انسان‌ها چگونه می توانند پی به ارزش های خود ببرند؟
o اولین توصیه ای که به انسان‌ها می کنم این است که شما هر گونه که هستید باید خود را بپذیرید و عظمت باید در نگاه شما باشد نه در آن چیزی که می بینید. بنابراین باید بدانید همه جور انسانی هست. خوب، بد، زشت، زیبا. همه این‌ها پدیده های نسبی است.
داستان زیبایی و زشتی اصلاً وجود خارجی ندارد. این نگاه ماست که بعضی پدیده‌ها را زیبا و بعضی را زشت می بینیم. حالا می رسیم به این که خود را چگونه ببینیم. چاقی، لاغری، کم مویی، پرمویی، قد کوتاهی داری یا قد بلندی داری، بینی بزرگی داری یا برعکس باید خود را همان گونه که هستید بپذیرید. البته این بدان معنی نیست که به لیاقتها فکر نکنی. خداوند چیز زشتی نمی آفریند. خداوند زیباست و همه چیز را زیبا می بیند. این نگاه ما انسان هاست. بعضی مواقع انسانی را می بینید که زیبا هم نیست اما چقدر جذاب است. چقدر دوست داری نگاهش کنی و با او حرف بزنی. می گویند صورت انسان اینه تمام نمای شخصیت و دل انسان است. بنابراین، این نگاه غلط ما انسان‌ها است که خود را زشت می پنداریم. وقتی شما خود را زیبا می بینید یقین داشته باشید که دیگران هم شما را زیبا می بینند.
با تشکر از سایت اینترنتی خانواده ما
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
