(۲۳ دى ۱۳۹۳ ۱۲:۵۹ ق.ظ)x86 نوشته شده توسط: آقا منم یه ماه بعد شما کنکور دارم، این حرفی رو هم که دارم میزنم واسه یادآوریه خودم دارم میگم. همونطور که خیلی ها گفتن نه تنها باید تو این چند روز آخر به خدا توکل کنیم بلکه تو لحظه لحظه ی زندگیمون باید به خدا توکل کنیم، فقط خدا رو ببینیم. یه قسمت از یه مناجاتی هست که میگه " الهی هب لی کمال الانقطاع الیک " ینی خدایا یه کار کن که من از همه چیز به جز خودت دل بکنم. تو کنکور قبول بشیم یا نشیم، پولدار بشیم یا نشیم، شریف بریم یا پیام نور، ماشینمون پراید باشه یا پرادو، هیچ کدوم مهم نیست، مهم اینه که به اون اصله کاریه وصل باشیم. به قول یکی از اساتید گروه مکانیک، میگفت تو مجموعه ای که بعضی ها دارن زندگی می کنن یه موجوداتی هستن که اونا [tex]\infty[/tex] هستن. درسته که ما عددی نیسیتم ولی وقتی یه عدد با [tex]\infty[/tex] جمع بشه حاصل هم [tex]\infty[/tex] میشه. اون موجود بی نهایت همون خداست که اگه باهاش جمع بشیم ما هم بی نهایت میشیم. تعبیر خیلی جالبی بود. تو همه احوالاتمون باید به خدا توکل کنیم و به جز اون امیدمون به کسی نباشه. یاعلی
خدا قوت دوستان کنکوری
مرسی چقد این حرفا به دلم نشست
واقعا میخواد بعدش چی بشه...
کنکور در برابر امتحانات بزرگی که در آینده در پیش خواهیم داشت عددی نیس .
بعد کنکور هم زندگی با همه فرازو نشیبش ادامه داره.
و روزی میرسه که اصلا یادمون نمیاد چقد برامون کنکور مهم بود مثه کنکور کارشناسی مثه خیلی از اتفاقات دیگه که بیش از حد واسشون نگرانیم. چون یاد نگرفتیم که از ما حرکت از خدا برکت، یاد نگرفتیم که چجوری بهش توکل کنیم.
خودمو میگم که هنوزم ضعف دارم تو این مورد.
حتی اگه قبول نشمم هیچ اتفاقی نمیافته و هیچ وقت ناشکری نمیکنم چون تو این چند ماه وقت گذاشتنم واسه ارشد چیزایی یاد گرفتم که حتی اساتید کارشناسیمم تو خواب نمیدیدن!
در پناه خدای مهربان
