یادمه خرداد ۸۹ بود
بعد از ۲ سال فارغ التحصیلی و با حرفای همکارم تصمیم به ادامه تحصیل گرفتم...
(میگذرم که به خاطر بعضی مشکلات نشد اون سال بخونم...)
اونم جز پشت کنکوریای ارشد بود با هم سرچ کردیم برای کارنامه های ۸۹ برخوردیم به یه سایت یا وبلاگی که اسم ساری گلین ازش به خاطرم مونده
بعدشم وبلاگ مانشت و دست نوشته های جناب آقای دکتر تنهایی عزیز
من به favorite م اضافش کردم و همیشه مطالبو دنبال میکردم.
....
هیچ فرومیو به این شکل مطالبشو دنبال نکردم
هر کسی ازم درباره ارشد سوال کنه بدون هیچ راهنمایی ارجاع میدم به مانشت و بهش میگم که معتادش میشی.
گاهی حتی صحبتای تلفنی من و دوستای پشت کنکوریم حول مباحث درسی و نظرات کاربرای مختلف بود که پای تلفن دربارشون بحث میکردیم
الانم روزی متوسط ۱ ساعتم اینجا میگذره و به شدت تاثیر مثبت داره برام.
خوبه آدما اینجا واسه یه عالمه آدمی که نمیشناسنش این همه تاثیر مثبت داشته باشه و مفید باشه اونم بدون منفعت طلبی های شخصی و...
از همه اونایی که واسه مانشت زحمت میکشن تشکر بی نهایت دارم.