(۰۲ خرداد ۱۳۹۲ ۱۲:۵۰ ق.ظ)omid.n1990 نوشته شده توسط: من بودم چ می‌کردم؟؟؟؟؟؟
قصد نصیحت ندارم، چشمم رو میبندم خودم رو میذارم جای شما، تصمیم ام میشه این:
اگر من تو این شرایط بودم احتمالا یکی از این دو گزینه رو انتخاب می کردم
۱- میرفتم خدمت و حین خدمت درس واسه ارشد نمیخوندم واقعا بعد از دو سال خوندن کی حوصله داشت بخونه، فقط یکی دو ماه مونده به ارشد یک دوره مختصر می‌کردم که شاید رتبه ام خوب بشه
۲- همین الان میرفتم ارشد یکی از شهرستانها، دو سال وقت بذارم ته اش نرم!!! البته اگه من بودم قطعا سال قبلش با رتبه دویست و ... میرفتم!
متاسفانه جو برخی اعضای مانشت و خیلی از دانشجوها اینه که کل زندگی رو بذار واسه ارشد تهران!
الان ادم دو سال وقت گذاشته بازم وقت بذاره که ارشد تهران در بیاد!
همون پارسال ارشد شیراز در می امد تا سال دیگه تمام میکرد
این دو سال معطلی میشد چندتا کار پژوهشی انجام داد! چند تا مقاله ی معتبر بیرون داد که قطعا کمتر از ارشد تهران نبود!
اون موقع حداقل چیزی هم آدم یاد میگرفت نه این که کتابهای ارشد رو چندین و چندبار بخونه حفظ بشه۱
زندگی رو سخت نگیرین،
حداقل شبانه یکی از شهرستانها برو، واسه سال بعد هم بخون حین تحصیل ارشد، اگه سال دیگه به خواست دلت رسیدی حله
آره من هم نمی دونم چرا همه اصرار دارند برای تهران یک سال خودشون رو عقب بندازند.اگر نگاهی به ظرفیت های کارشناسی و مقایسه اون با ارشد مثلا شریف بندازید،متوجه میشید که حتی خیلی از فارغ التحصیل های خود شریف هم نمی تونند ارشد شریف قبول شن.می تونید به جای یک سال زحمت مجدد و ریسک دار ،یک سال زودتر فارغ التحصیل ارشد بشید و برای دکترا شانستونو در دانشگاه های معتبر امتحان کنید.جالبه که وقتی مصاحبه های نفرات برتر رو میخونی اکثرشون به عامل دانشگاهی که در اون درس خوندید چند درصد نمره میدید،کمتر از ۲۰ درصد نمره دادند ولی اینجا همشون میگن یا شریف یا هیچ چی!در مورد پذیرش خارج هم سطح علمی شما مهم تر از دانشگاه محل تحصیلتونه.در مورد شغل هم توانایی شما مهمه و خود مدرک تحصیلی هم کم اهمیته چه برسه به دانشگاه تحصیل.این رو هم فراموش نکنید که بالاخره یک فوق لیسانس از مجازی یا غیرانتفاعی،بالاتر،جلوتر و بهتر از یک لیسانس شریف یا امیرکبیر یا تهرانه.
