(۱۷ دى ۱۳۹۱ ۱۲:۴۶ ق.ظ)foranyone نوشته شده توسط: (16 دى ۱۳۹۱ ۱۰:۱۵ ب.ظ)mosaferkuchulu نوشته شده توسط: فقط یکبار زندگی می کنید...بهتر نیست رویا هاتون و دنبال کنید؟
خیلی ممنونم از لطف تمام دوستانی که اومدن و نظرات خودشون رو اینجا دادند
راستش خوب که فکر میکنم احساس میکنم خیلی بهتحصیل و استاد شدن علاقه دارم حتی اگر تو دانشگاهی تدریس کنم که حقوق و مزایای اون کمتر از از کارمندی باشه!!!
احساس میکنم پولش برام مهم نیست من توانایی این رو دارم که کتاب های خوبی بنویسم و با راحترین روش یه مطلبی رو یاد بدم!
من اگر سراغ علاقم نرم تا آخر عمرم همیشه این خلا رو احساس میکنم که واقعا خیلی عذابم میده
توی محیط کار ادم استعداد هاش رو و اینکه برای چی ساخته شده رو کشف می کنه .مگگه ما چه قدر برامون فرصت مهیا می کنن استعداد ها مون رو کشف کنیم ؟ کنکور لیسانس که به نظر من نه قبلش محیطی برای بروز استعداد های ادم هست و زمان کنکور هم بر حسب رتبه و اینکه چه رشتهای تو بورس تر و بالاتر انتخاب رشته می کنیم . اما کار محیط بهتری برای کشف استعداده ای واقعی هست .
خوب خیلی عالی که شما می دونی چی دوست داری اما باید کشف کنی که ایا واقعا این علاقه و استعداد شما هست یا نه . اگر شما از حالا می دونی بانک رو دوست نداری چرا وقتت رو تلف کنی ؟ برو دنبال کاری که دوست داری .و فقط به عندان شغل موقت جهت تامین مالی بهش نگاه کن .
اما اینم بدون ممکنه علاقت به استاد شدن هم واقعی نباشه منظورم اینه که ممکنه هنوز واقعا خودت رو کشف نکرده باشی . مگه اینکه مدتی اموزش داده باشی . پس باید یه جوری بفهمی استاد شدن به درد سلایق ، شخصیت ، احساسات تو می خوره و باعث می شه از همه مهارت هات استفاده کنی یا نه ؟ یعنی از همین الان بر دنبال تدریس دادن ببین اصلا این تصور ت از خودت درست یا نه ؟ باید عملی و در محیط واغعی قرار بگیری.من فکر می کردم می تونم کارافرین بشم . می خواستم کارخونه بزنم و تولید کننده شم. اما یه مدت که کار کردم ،خودم رو کشف کردم .
نزار دیر بشه بعد ۲ سال کار کردن کاملا می فهمی چی کاره ای به شرطی که به زندگی روزکره عادت نکنی و کارت به عادت روزانت تبدیل نشه .