برای تحصیل دررشته پزشکی برای کسانی که کارشناسی در دوره غیرروزانه (شبانه،پردیس،غیرانتفاعی و ..) خوندند، محدودیتی وجود نداره. کسانی که روزانه خوندن کارشناسیشونو، در صورت قبولی در دوره روزانه پزشکی باید شهریه (ظاهرا شهریه نوبت دوم یا همون شبانه) بدن.
اما کسانی که کارشناسی ارشد دارند، من کل دفترچه سراسری رو گشتم چیزی درباره محرومیت اونها برای تحصیل در دوره های دکترای عمومی ندیدم و تصور نمیکنم محرومیتی باشه.
درباره مساله شیرین از یه بعد و تلخ از ابعاد دیگه کنکور تجربی و تحصیل رشته پزشکی قبلا هم بحث شده. باید چند تا فاکتوررودر نظر گرفت.
ببینید، فرضا شما سال دیگه قبول میشید در رشته پزشکی، ۱۴ و در بعضی دانشگاهها ۱۵ ترم درس خواهید خوند.دو سال هم طرح خواهید رفت. که میشه ۹ سال. بعدش میشه گفت تا اینجا چیز زیادی به دست نیاوردید الا یه عنوان زیبای دکتر یا پزشک. چون درامدتون اگه کار پیدا کنید در درمانگاه یا بیمارستان، تقریبا برابر خواهد بود با درامد یه مهندس خبره. که میتونستید تو این مدت طولانی احتمالا با همون مقدار زحمت و حتی کمتر بهش برسید.
اگه تعهد مربوط به سهمیه بومی نداده باشید میتونید بعد پایان دوره دکترای عمومی و طرح، به تخصص فکرکنید. ولی اگه تعهد داده باشید تا نصف سه برابر مدت تحصیل (یعنی ۱۰ یا ۱۱ سال) بعد از فارغ التحصیلی اجازه ادامه تحصیل دادن ندارید. بعد از قبولی احتمالی در تخصص هم حداقل ۴ و تا ۸ سال بسته به رشته قبولی رزیدنت خواهید بود. درامدی در اون دوره ندارید چون اجازه کار دوم ندارید، مگر اینکه... فقط یه کمکهزینه ای بهتونتعلق میگیره که اگه متاهل باشید الان حدود یکملیونودویسته. به اضافه مقدار کمی کارانه در بعضی جاها.
بعد از اتمام دوره تخصص، بهشرطی که تا اون موقع (یعنی حداقل ۱۴ و شاید تا ۳۰ سال دیگه) کشش وجود داشته باشه، شما میتونید به درامد خوب فکرکنید. مطب بزنید واحیانا در بیمارستانها سهام بخرید که یه درامد ثابت نسبتا خوب (با توجه به میزان سرمایه بالایی که میخواد و از سیصد میلیون شروع میشه تا یک میلیارد با توجه به شنیده ها) داره.
حالا میتونید به فوق تخصص فکرکنید
پزشکی فقط مساله خون و شجاعت و اینا نیست. بین دانشجوهای پزشکی معروفه که میگن اگه میخوای مصداق ز گهواره تا گور درس خوندن بشی پزشکی بخون. یعنی یه نفر خیلی زرنگ باشه از هیجده سالگی وارد پزشکی بشه تا حدود ۳۱ تا ۳۵ سالگی درامدی به اون صورت نداره. حالا شرایط سنی ماها که جای خود داره.
هستند افراد زیادی که از موقعیتشون راضی نیستن و دوباره میخوان کنکور تجربی بدن برای رشته های دکتری. چیزی که من بررسی کردم حدود ۱۵ درصد از رقم وحشتناکه پونصدهزار نفر شرکت کننده کنکور تجربی شرایطی شبیه شرایط شما دارند. پس تنها نیستید به هیچ وجه. ولی رقابت با پونصدهزار نفر دیگه سر حداکثر سه هزار موقعیت و رشته تاپ فوق العاده سنگینه. یه اراده میخواد از جنس فولاد، انگیزه خیلی قوی، پشتکار خیلی زیاد و برنامه ریزی درست و درمون و اینکه جا نزنی.
با توجه به این شرایط تصمیم بگیرید.
موفق باشید