(۲۴ آبان ۱۳۹۲ ۰۴:۴۵ ب.ظ)good-wishes نوشته شده توسط: سلام آقای persian_boy
من بر اساس خونده هام از صحبتهای سایر دوستان یا اطلاعات عمومیم پاسخ میدم (ببخشید که انتظارتون پاسخ دوستان مقاطع بالاتر هست اما من دخالت کردم ) با توجه به این که شما از دوستان خوب ما در مانشت هستید مایل بودم کمکی کرده باشم بهتون
...
در هر صورت براتون آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیرید 
...
سلام خدمت خواهر گرامیم خانم good-wishes. اینکه بذل لطف کردید و من را از از دوستان خوب در مانشت به حساب آوردید، باعث افتخار منه. امیدوارم شایستگی این عنوان رو داشته باشم و بتونم خدمتی هرچند کوچک به دوستان گل جامعه بزرگ مانشت ارائه بدم.
اگر به پست های من دقت کرده باشید، پی خواهید برد که سبک من در نگارش، پرداختن به جزئیات و شرح کامل موقعیت های مختلفه. این رویه رو من از نویسندگان فروم های خارجی که عضو اونا بودم یاد گرفتم. این باعث می شه که وقتی پاسخی به پست شما داده می شه، عملاً سؤالات جمع کثیری از افرادی که موقعیت یا مشکلی مشابه شما دارن هم پاسخ داده بشه و این امر، به نظم فروم و عدم افزونگی سؤالات و پاسخ های موازی کمک می کنه. در هر حال، ممنون از اینکه به سؤالات من پاسخ دادید. من خودم راجع به این سؤالات خیلی فکر کردم و نهایتاً سعی کردم واقع بینانه با قضیه برخورد کنم.
واقعیت اینه که برای یه آدم که چند ساله متأهل شده و در انتظار یه فرزند هم هست، تصمیم گیری برای ادامه تحصیل واقعاً خیلی چالش برانگیزه. در وهله اول، وقت این فرد فقط به خودش تعلق نداره و خانواده اش هم از اون به حق سهمی دارن. از طرف دیگه، هزینه تحصیلات برای چنین فردی خیلی اهمیت داره چون روی هر ریال درآمدش (به خصوص اگه کارمند باشه) حساب باز کرده و باید گپ مالی ناشی از هزینه تحصیل رو یه جوری پر کنه. بنابراین، الزاماً نمی تونه طبق میل باطنی و شخصیش تصمیم بگیره. من توی انتخاب رشته ارشد ۹۲، این قضیه رو لحاظ نکرده بودم و بدون تحقیق، صرفاً به دلیل رنکینگ بالاتر دانشگاه خواجه نصیر، اون رو تو مجازیا اول زدم و با وجود قبولی، نتونستم ثبت نام کنم.
با توجه به اینکه من ساکن شهرستان هستم، نزدیکترین موقعیت دانشگاهی به من قم و تهرانه. با توجه به شرایط کاری و خانوادگی، به فرض قبولی در دوره های روزانه، باز هم مجبور به ترددم و این خودش ایجاد هزینه می کنه. ضمن اینکه باید از محل کار هم مرخصی بگیری که داستانای خودشو داره.
بنابراین، شاید بهترین روش برای ادامه تحصیل یک فرد شاغل متأهل، آموزش مجازی با یک هزینه معقول باشه. اینطوری هم به کارش لطمه نمی خوره، هم بالای سر خانواده شه و هم مشکل مالی پیدا نمی کنه. فقط ضعف این روش توی ورود به مقطع دکتراست.
در صحبتی که با یکی از اساتید دانشگاه علم و صنعت داشتم، این قضیه رو مطرح کردم. ایشون گفتند چیزی که برای مصاحبه کننده ها توی اکثر دانشگاه ها مهمه، داشتن یه رزومه است که نشون بده دانشجو در زمینه مرتبط با رشته تحصیلیش اهل تلاش و فعالیت بوده. مواجهه با دانشجویی که قبل از ورود به مقطع دکترا یکی دوتا تألیف یا چندتا مقاله دردبخور تو نشریات معتبر دنیا داره، هر استادی رو برای پذیرشش به وسوسه می اندازه چون مطمئن می شه که این دانشجو کار رو بلده و نمی خواد تازه الفبا رو بهش یاد بده. ضمن اینکه استاد به فکر پربارتر شدن رزومه خودش هم هست و استاد راهنما بودن چنین دانشجویی می تونه پوئنی باشه براش. ایشون می گفت دوره مجازی از این لحاظ که مدیریت زمان بیشتر دست خود دانشجو هست و فشار درسی کمتری نسبت به دوره های روزانه وجود داره، فرصت خوبی برای پرداختن به فعالیت های غیر درسی با ارزش(ترجمه، تألیف، مقاله) فراهم می کنه که در اختیار دانشجوهای روزانه نیست.
من نهایتاً تصمیم گرفتم به امید خدا ثبت نام کنم. شاید این خودش یه تاکتیک درسی باشه. به هرحال، هنر زندگی در حذف بعضی امور به نفع بعضی امور دیگه نیست. هنر، طراحی مدلیه که بتونه برآیندی از همه الزامات زندگی رو بر اساس درجه اهمیت اونا ارائه بده. از همه دوستان التماس دعا دارم. یا علی مدد.
. اینم قوز بالاقوزه
سوی یک قطره چرا باید شتافت
