من فقط دو مطلب رو خدمتتون بگم:
۱-این که برید شروع کنید به خوندن و در کنارش برای سراسری بخونید، علتش احتمالا اینه که اینو از دست ندید و در عین حال تلاش برای سراسری کنید
یا در واقع ارشدتون رو نمیخونید و انرژی برای کنکور میذارید و اگه خدای نکرده سراسری هم قبول نشید و بخواید همون فراگیر رو ادامه بدید،عملا یک سال که تمامی واحداتون عملا تو همون یک سال تموم میشه رو بسیار سطحی و بی هدف گذروندید.خروجی خوبی نخواهید داشت از ارشدتون.
این امکان هم هست که قبول بشید.حالا فایده ی این یه سال چی بوده؟
اگه بخواید معادل بزنید که یه مشت درسی که بیخودی پاس کردید رو دارید معادل میزنید.اگر نخواید بزنید هم فقط یه بار اضافه روی دوشتون بوده.
حالت دوم اینه که شما درس ارشدتون رو به خوبی براش وقت میذارید و برای کنکور هم وقت کمتری میذارید.نتیجه ی این هم جز خستگی براتون چیزی نداره.
و حالت سوم که شاید ۱ درصد باشه احتمالش، اینه که بر دو خوب میرسید.با احتمال خیلی ضعیف.
حالا سوال من اینه اگه واقعا ایمان ندارید که طوری میخواید بخونید که قبول بشید(چون دارید این شانس رو برای خودتون نگه میدارید یعنی مطمئن نیستید قبول بشید) چرا بیخودی به خودتون فشار اضافه بیارید؟
اگر ایمان دارید که تلاش میکنید و قبول میشید، چرا هم زمان میخواید اینو بخونید.
۲-ارشد فراگیرِپیام نور ِ تهران و ارزش ِ تحصیل، همشون کسره اضافه میگیرن. ه که شما قرار دادید در واقع مثل قرار دادن "است" به صورت خودمونیه.
برای اینکه مطمئن بشید کجا ه بذارید و کجا کسره میتونید پیش خودتون مثال بزنید
