سلام
بعد از ویرایش: تو زمانی که داشتم تایپ می‌کردم جواب بالا داده شد.

----------

شاید یه کم شکل اولیه ER ترسناک به نظر بیاد اما تو اینطور سوالات به جای نگاه کلی باید مسئله رو به اجزای کوچیک‌تر شکست و موجودیت‌هارو دو به دو در قالب یک دنباله در نظر گرفت. اجازه بدید از ابتدای کار و از بالا دیاگرام رو شروع و تا انتهای مسیر دنبال کنیم.

بخش اول: رابطه یک به چند موجودیت A با B
همون‌طور که می‌دونید توی روابط یک به چند به ازای هر موجودیت یک جدول داریم و اگه رابطه ما صفت هم داشت، احتمالا یک جدول هم برای اون در نظر می‌گیریم. خب اینجا که رابطه دارای صفت نیست، پس یک جدول برای A و یک جدول برای B نیاز داریم. خب شما می‌دونید که در یک رابطه یک به چند، کلید اصلی موجودیت با درجه اتصال یک به عنوان کلید خارجی تو موجودیت با درجه اتصال چند قرار می‌گیره، پس نتیجه می‌گیریم که جدول A کاملا درسته و شامل صفات AID و A1 هست اما جدول B غلطه!

چرا که باید شامل کلید اصلی جدول A به عنوان کلید خارجی باشه ولی نیست! پس جدول B باید دارای صفات BID و B1 و AID باشه! پس تا اینجای کار می‌فهمیم گزینه اول ۵۰-۵۰ (غلط - درست) و گزینه دوم ۵۰-۵۰ (درست - مبهم - قابل بررسی) هست و تا حدودی می‌تونیم روی گزینه دوم مطمئن باشیم، چون گزینه اول یک جزء صحیح داره و تمام غلط نیست ولی برای اینکه خیالمون راحت بشه بقیه دیاگرام رو هم چک می‌کنیم.

بخش دوم: رابطه تخصیص گسسته بین موجودیت B و فرزندان: C و D
قرار بود طبق دنبال پیش بریم، در ادامه مسیر یک رابطه اجباری فرزند - پدری از نوع تخصیص گسسته / مجزا (Disjoint Specialazation) داریم که موجودیت B در نقش پدر و دو موجودیت C و D در نقش فرزند نشون داده شده که طبق تعریف باید در مورد این تخصیص گسسته این موارد رو بدونیم:

>> نماد دایره با محتوای D برای نمایش ارتباط تخصیص گسسته هست که گاهی هم با نماد مثلث بلعکس با عنوان IS-A نمایش داده می‌شه.
>> تخصیص گسسته یک رابطه بالا به پایین هست.
>> فرزندان می‌تونن صفات متمایزی نسبت به پدر داشته باشند.
>> یک نمونه از موجودیت پدر در یک زمان واحد صرفا باید با یک نمونه از موجودیت فرزند در ارتباط باشه و نمی‌شه مثلا هم C و هم D هم‌زمان با یک نمونه موجودیت خاص از B ارتباط داشته باشند (مفهوم تخصیص مجزا یا گسسته اینجا نمایش داده می‌شه).
>> اگه رابطه اختیاری یا جزئی بود، پدر می‌تونه هیچ ارتباطی با نمونه موجودیت‌های فرزندان نداشته باشه، اما اگه اجباری باشه (مثل الان / نماد دو خط)، پدر حداقل باید با یک نمونه از موجودیت‌های یکی از موجودیت‌های C یا D ارتباط داشته باشه.

با توجه به این توضیحات ببینیم جداول مربوط به C و D به درستی طراحی شدن یا نه؛
وقتی ما یک رابطه اجباری بین پدر و فرزندان داریم، این یعنی تو هر سطر جدول B حتما یا با یک نمونه از موجودیت C یا D ارتباط برقرار کردیم، غیر از این که نیست؟ بنابراین می‌تونیم اینطوری بگیم که این ارتباط به صورت جداگانه تو خود جداول C و D هم ذکر می‌شه، در واقع هر وقت پدر با C ارتباط داره یه سطر بهش هم توی جدول پدر هست و هم تو جدول C و هر وقت هم پدر با D ارتباط داره یک سطر هم توی جدول پدر و هم تو جدول D داریم.

پس به این شکل دچار افزونگی می‌شیم و باید طبق قواعد این تخصیص یه راه حل بهینه‌تر پیدا کنیم. بهترین راه حل قرار دادن کلیه صفات پدر توی جداول فرزندان هست و به این شکل برای نمایش ارتباطات نمونه موجودیت‌های پدر - فرزندی فقط به دو جدول C و D نیاز داریم، چون دقیقا اون موارد لازم توی جدول پدر هم هست، پس دیگه به اون جدول نیازی نداریم.. نهایتا همونطور که می‌بینید جداول C و D شامل همه صفات جدول پدر + صفت متمایز خودشون هست. اگه ما ابتدا بخش اول دیاگرام رو بررسی نمی‌کردیم و نمی‌دونستیم جدول B شامل کلید اصلی جدول A با عنوان کلید خارجی (AID) هست احتمالا از حضور صفت AID توی موجودیت‌های C و D هم تعجب می‌کردیم.

بخش سوم: رابطه چند به چند موجودیت E و C
اما بخش آخر دیاگرام مربوط به رابطه رابطه چند به چند موجودیت E و C هست. خب می‌دونید که وقتی یک رابطه چند به چند داریم، یقینا سه جدول (دو تا برای دو موجودیت و یکی برای رابطه) در نظر می‌گیریم. چون یک جدول واسط داریم، دیگه کلید خارجی رو توی خود جداول اصلی موجودیت‌ها درج نمی‌کنیم و تو جدول واسط قرار می‌دیم و اصلا دلیلی نداره این کار رو انجام بدیم، بنابراین جدول موجودیت E به غلط طراحی شده، چون E صرفا باید شامل صفات خودش (EID و E1) باشه و C هم همینطور. خب جدول R2 هم که به درستی شامل کلیدهای اصلی جداول E و C به عنوان کلید خارجی + صفت خودش (X) هست. بنابراین به همون گزینه دوم می‌رسیم.