(۰۶ آبان ۱۳۹۵ ۱۱:۲۶ ق.ظ)Pure Liveliness نوشته شده توسط:  سلام.
توی پارسه صفحه ی ۳۷ هست. منتها یه خورده با کتاب استاد رانکوهی فرق داره.
طبق کتاب استاد رانکوهی:
جامعیت پایگاه داده ها یعنی صحت، سازگاری، دقت و اعتبار داده های زخیره شده در پایگاه داده ها در تمام لحظات. در هر محیط عملیاتی همیشه مجموعه ای از قواعد معنایی و یا محدودیت های جامعیتی وجود دارند. اگر در عملیات روی داده های ذخیره در پایگاه داده در تمام لحظات این محدودیت ها رعایت شوند، در این صورت جامعیت پایگاه داده تامین است. جامعیت از جنبه های بسیار مهم کیفیت پایگاه داده هاست و باید در تمام لحظات تضمین شود. هر سیستم مدیریت پایگاه داده باید بتواند جامعیت پایگاه داده را کنترل و تضمین کند، زیرا همیشه ممکن است عواملی سبب نقض جامعیت شوند. برخی از عوامل عبارتند از:
*اشتباه در برنامه های کاربردی (به ویژه اشتباهات معنایی)
*اشتباه در وارد کردن داده ها
*وجود افزونگی کنترل نشده (یه مدل افزونگی هم هست که برای افزایش کارایی و سرعت و …. خودمون استفاده میکنیم البته)
*خرابیهای سخت افزاری و نرم افزاری
*توارد (conflict) تراکنش ها به گونه ای که داده ی نامعتبر تولید شود.

(ادامه….)

انواع قوانین جامعیتی:
۱-قواعد کاربردی (قواعد خاص)
۲-قواعد عام (meta rules)
قواعد کاربردی قواعدی هستند که توسط کاربر مجاز شمرده میشوند. این قواعد وابسته به خرد جهان واقع هستند. به این معنا که در مورد یک پایگاه داده های خاص(مورد نظر کاربر) تعریف میشوند و عمومیت ندارند. گاه به این قواعد قواعد محیطی یا وابسته به داده و یا محدودیت های جامعیتی معنایی (semantic integrity constraint) میگویند.
به دسته ی اعلانی و اعلانی-ارجاعی دسته بندی می شود.
(ادامه…..)
قواعد عام (متا قواعد) قواعدی هستند که باید توسط هر سیستم رابطه ای در پایگاه داده های رابطه ای اعمال شوند، ناوابسته به داده های خاص هستند و عمومیت دارند، این قواعد که به آنها متامحدودیت هم میگویند، عبارتند از:
قاعده ی جامعیت موجودیتی
قاعده ی جامعیت ارجاعی
(ادامه…)
زیاااده.