(۲۸ خرداد ۱۳۹۵ ۱۲:۱۶ ق.ظ)kingali نوشته شده توسط: مشه بگین ترتیب دانشگاه های تهران برای معماری کامپیوتر چیه؟
این که میگن معدل تو علم و صنعت خیلی سخته اوردنش .تودانشگاه های دیگش چطوریه؟
ممنون
شریف، تهران، امیرکبیر، بهشتی/علم و صنعت (از اساتید بقیه خبر ندارم)
علم و صنعت توو کارشناسی سخت هست معدل آوردن. ارشد رو نمیدونم ولی باز به گمونم سخت‌تر باشه نسبت به بهشتی مثلاً. شریف با خوب خوندن میشه معدل آورد.
من روی هم رفته بین شریف و تهران زیاد فرق نمیذارم اما شریف اساتید و دروسی که ارائه میشه تنوع بیشاری دارند(دوستانم که در تهران خوندند میگن درس‌ها برقی‌تر هست و همپوشانی زیادی با هم دارند و عملاً اگه دکتری بخونید، همون دروس ارشد رو دوره خواهید کرد)، اعتبار دانشگاه شریف موقع اپلای بیشتر هست (در واقع افرادی که هر دوی این دانشگاه‌ها رو میشناسند فرق زیادی شاید نذارند، اما اساتیدی که فقط اسم شریف رو از ایران شنیده باشند هم کم نیستند، یعنی فقط دانشجو از شریف داشتند و گمون میکنند فقط شریف توو ایران خوب هست)، ۲ ساله تمام کردن (تهران میره به ۳ سال)، جو درسی‌تر (که برای بعضی‌ها ممکن هست نکته‌ی منفی باشه، مخصوصاً که این وسط دو تا پاچه‌خوارِ اساتید هم پیدا باشه که دلت بخواد از پنجره‌ی آخرین طبقه پرتشون کنی بیرون)، و دانشجوهای لیسانس قوی (به شرط اینکه کسی بتونه استفاده کنه).
البته چند تا آزمایشگاه شریف رو دانشجوهای دکتری یا سوپروایزرهاش میگردوندند که الان که دیگه نیستند و من اگه قرار باشه اونجا کار کنم، تهران یا امیرکبیر و حتی علم و صنعت رو ترجیح میدم بهشون.
در کل تهران چند استاد خوب داره که اونا رو به شریف ترجیح میدم. مثل افضلی‌کوشا که اگه پیگیر باشی پایه هست، مهدی کمال که تازه استاد شده و باانگیزه هست و با افضلی‌کوشا هم کار میکنه اسم اونم توو مقالات باشه میشه ریکام گرفت، مهدی مدرسی که جزو خروجی‌های خوب آزمایشگاه سربازی‌آزاد هست و کسی به فیلدش علاقه داشته باشه کارش درسته، نوابی رو نمیگم چون شنیدم کمک چندانی نمیکنه و در کل اساتید در این مسن رو پیشنهاد نمیکنم. اگر کسی میخواد صرفاً به خاطر "اسم" با کسی کار کنه، قطعاً کیفیت و تعداد مقالات سربازی‌آزاد در شریف بهتر و بیشتر از "نوابی" در تهران هست.
امیرکبیر هم به ترتیب زرندی و صاحب‌زمانی باسواد و احتمالاً پیگیر هستند چون خروجی خوبی دارند. علم و صنعت فاضلی خوب هست و آخرین خروجی آزمایشگاه میرعمادی شریف هست که یه زمانی کلی دانشجوی دکتری و ارشد و لیسانس رو مدیریت میکرد، اما الان یه مقدار شل کرده ظاهراً، شاید هم دانشجوهای به خوبی قبل نصیبش نمیشه قاعدتاً. کارایی که انجام میده هم جذاب هست در کل. بهشتی جهانیان و معیری و ناوی رو داره که آخری رو کلاً نمیخوام راجع بهش صحبت کنم! معیری خروجی‌ش بدک نیست هر چند که کیفیت مقالاتش به اندازه‌ی فاضلی در علم و صنعت نیست، مثلاً یدونه IEEE Transactions هم نداره. فیلد کاریش زیادی سطح پایین (سطح مدار هست) و FinFET اینا کار میکنه که مقاله‌خیر هست اما خیلی apply-friendly نیست. در کل level shifter و حساب (arithmetic) کار میکنند توو بهشتی که برای خیلی‌ها ممکن هست جذاب نباشه. جهانیان یه مقدار متفاوت‌تر هست کارهاش و احتمالاً برای عموم جذاب‌تر ولی انصافاً همون اندک مقالاتش جاهای داغون هست. در کل متأسفانه اختلاف بین شریف و تهران کم هست، اختلاف این دو دانشگاه با امیرکبیر کم نیست چون امیرکبیر از نظر من فقط ۲ استاد قابل مقایسه با اون دو دانشگاه داره، اما اختلاف شریف و تهران و امیرکبیر با بهشتی و علم و صنعت زیاد هست.
پی‌نوشت: از اونجایی که ممکن هست برام بساط بشه، در مورد اساتید شریف چیزی نمیگم مگه اینکه مستقیماً در موردشون سوال بشه. اما به هیچ وجه فریب اسم استاد و حدس و گمان‌های خودتون نشید. اینکه یک استادی فن بیان خوبی داره به هیچ وجه این معنی رو نمیده که به دانشجو ارزش قائل هست و وقت میذاره یا باسواد هست. اینکه یه استادی ۱۰۰۰ تا مقاله داره ممکن هست چهار تا دانشجو دکتری خیلی خوب به پستش خورده باشند ولی اون حتی یه بار هم درست حسابی نخونده باشه یا ممکن هست سر جمع یک مقاله‌ی اسم اول داشته باشه در کل دوران آکادمیک‌ش (و اون تک مقاله رو هم در دوران دکتری‌ش داده باشه به عنوان یک مقاله برای پنج شش سال دکتری!). این رو هم در نظر بگیرید که کجا مقاله‌هاش چاپ میشه (کنفرانس‌های مولداوی و ژورنال‌های پولی و بدون ایمپکت فاکتور الزویر یا IEEE Transaction). روی مقاله بیشتر مانور دادم چون سر خود نمیتونم بگم کدوم استاد چقدر وقت میذاره و دانشجو چقدر براش مهم هست.
