(۰۶ تیر ۱۳۹۰ ۱۰:۳۲ ق.ظ)yadegar1363 نوشته شده توسط: شما مثل اینکه از سیستم مجازی هیچ اطلاعی ندارین. من کلاسهای مجازی آموزش زبان های خارجی رو شرکت می کنم. دقیقا مثل کلاسای حضوریه. حتی بهتر. چون هر چند بار که بخوام می تونم کلاسی که برگزار شده رو ببینم. استاد میاد سر کلاس درس میده . دانشجوها می بینندش و صداشو میشنون و می تونن ازش سوال بپرسن. استاد و بقیه دانشجوها هم صدای دانشجوهای دیگه رو میشنون.
استاد درس میپرسه و دانشجوها جواب میدن. یه وایت برد مجازی هم هست که استاد روی اون مطالبو مینویسه. و حتی میتونه دانشجوها رو ببره پای تخته. و دانشجوها می تونن در اون بنویسن.
اگه مجازی دانشگاهها هم همینطوری باشه (که فکر میکنم باشه چون محیط کلاسای مجازی فردوسی مشهد رو تو سایتش دیدم)که خیلی عالیه. فقط حیف که ایران همیشه چند صد سال عقبه. گویا همیشه باید غیر از هزینه ای که برای خوابگاه و غذا و رفت و آمد و زندگی تو یه شهر دیگه باید صرف بشه دردسر زندگی تو یه شهر غریب و دور از خانواده رو تحمل کنیم و همیشه وقتمون برای رفت و آمد تلف بشه تا مدرکمون مورد تایید باشه.
دوست عزیز شما کلاسای هفت هشت نفره که من توی گروه فردوسی دیدم توی ارشد تشکیل میشه رو در نظر بگیر
حالا بالفرض هم که با ویدیو کنفرانس همه دروس رو برگذار کنند (که احتمالا خیلی هاش به این شکل هم نباشه من سه چهار تا درس رو به صورت مجازی پاس کردم و احتمالا از همون سیستم مجازی استفاده بشه که استاد فقط پاور پوینت میذاره) حالا گیریم حرف شما درست و همه ویدیو کنفرانس فکر میکنی وقتی ۶۰ تا دانشجو سر کلاس ارشد باشن اسم اون رو میشه گذاشت کلاس بیشتر یا همایش (تازه ۶۰ عددی هست که توی دفترچه نوشته اگه با سهمیه شاهد و ایثارگر غیره نیان ۱۰۰ نفر بگیرن!!!!!!!!!!)
من خودم ۴ سال از عمرم رو توی این دانشگاه صرف کردم به لحاظ امکانات بد نیست ولی به لحاظ سو مدیریت هم جزو رتبه های نخست در بین دانشگاههای کشور هست امسال هم که سال اوله میخواد مجازی بگیره خدا بخیر کنه ..
البته می تونن PM بدن به هم یا حتی یه سوال خصوصی از استاد کنن.یه امکان دیگه هم اضافه کنم و اون اینکه می تونن تحقیقشون رو ارایه کنن سر کلاس، به نظر من با اون چیزی که از نزدیک از دوستم دیدم تنها فرقش اینکه وقتی تو پروژه به مشکل خوردی هیچ کس نیست که کمکت کنه (البته برای کسایی که شهرستانی اند) و خوب این خودش مشکل کمی نیست.
...
