مرحوم نادر ابراهیمی قلم بسیار خوبی داشتند. ابتدا با کتابِ "ابن‌مشغله" با آثارشون آشنا شدم که اونقدر عالی نوشته شده بود که بلافاصله رفتم سراغ کتابهای دیگه‌شون: "ابوالمشاغل" که دیشب تموم شد و یک کتاب دیگه که به زودی شروع میکنم. این دو کتاب، داستانِ زندگیِ خودِ نویسنده است، البته با تمرکز بر شغلهایی که داشتند و دلایلِ تغییرِ مشاغلشون. برای نمونه از کارهای فوق‌العاده‌شون چند خط از "ابوالمشاغل" رو ذکر میکنم:

"بله... بسیاری از آرزوهای انسان، آرزوهای کوچک، و آرزوهای بسیار بزرگ انسان، هرگز برآورده نمی‌شود.
آرزوها، سربازانِ سپاهِ زندگی ما هستند.
ما برای رسیدن به پیروزی، فوج‌فوج از خوبترین و محبوب‌ترین سربازان‌مان را در تمامی جبهه‌ها از دست می‌دهیم: دلاوران را، مؤمنان را، پاکبازان را، و شاید آنها را که اگر می‌ماندند می‌توانستند جهان را عوض کنند...
تو هرگز نمی‌توانی در یک نبرد سهمگین، با شاگردانِ سخت‌ شرورِ شیطان روبرو شوی و در امتدادِ نبردی مداوم و سرسختانه حتی یک سرباز هم از دست ندهی.
...
برای یک سپاه، حتی اگر یک سرباز هم به پیروزی برسد اما آن پیروزی، واقعی، عمیق، ماندگار، و معتبر به اعتبارِ یک آرمان باشد، کافی‌ست."

- برای کوتاه شدن، بخشی از متن رو حذف کردم. سبک نوشته‌های نادر ابراهیمی اونقدر تنوع داره که در کتابی که موضوعش زندگینامه است و واقعیاتِ جامعه رو با طنزی تلخ بیان میکنه، از تعابیر سمبلیک مثل همین متن هم استفاده شده. هرچند آثار ایشون پُره از تعابیر و جملاتِ عالی که این فقط مشتی بود جهت نمونه.