(۲۹ فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۱۵ ق.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  

(29 فروردین ۱۳۹۹ ۱۲:۵۳ ق.ظ)codin نوشته شده توسط:  ماشالا خیام چه بدنی ساختی من هرچی عضله جمع کردم دارم توی این قرنطینه از دست میدم

---

(۲۷ فروردین ۱۳۹۹ ۰۶:۱۱ ب.ظ)big cloud نوشته شده توسط:  اصلا و ابدا نمیتونم با کتاب خوندن از طریق اپ و اینترنت ارتباط برقرار کنم! نمیدونم مشکل از کجاست!

خوب مانیتور و اینا خیلی مناسب مطالعه نیست. من از وقتی کیندل گرفتم خیلی مطالعه ام زیاد شده چون خیلی دلچسبه کتاب خوندن روش. همچنین کتاب صوتی هم برای وقت هایی که نمیتونی کتاب بخونی (توی اتوبوس-ماشین-ظرف شستن و ...) خیلی خوبه. من از طریق ادیبل میگوشم ولی خوب همش توی تورنت هم هست اگر از ایران میخواین بگیرین.
ولی اینا همش به شرطیه اهل مطالعه به انگلیسی باشین چون منابع فارسی هم برای کیندل هم کتاب صوتی کمه

منم راستش تو فکر یه کیندل هستم، ولی شک دارم. آخه مشکل من با ذات کاره، احساس میکنم زیادی کلاسیک هستم و از بوی کتاب گاهی بیشتر از محتواش لذت میبرم. گاهی اوقات یه کتابو دارم میخونم، بوی کاغذاش فضاسازی میکنه برام. مثلا یه کتاب هری پاتر و شاهزاده دورگه دارم، همون موقع و دقیقا همون روزی که منتشر شد تو صف ایستادم گرفتمش. با اینکه گالینگور هست، ولی کاغذهاش یه جور کاهی خاصیه، و با اینکه حجمش زیاده، ولی به قدری سبکه که آدم دلش نمیاد بزارش زمین. مثلا وقتی داشتم فصل اون غاره که هری با دامبلدور میرن رو میخوندم، بوی کاغذ قشنگ بوی نای اون غار دور افتاده رو مجسم میکرد.
یا زمانی که کتابهای درسی میخونم، خصوصا کتابهای کنکور ارشد کامپیوتر رو، بوی کاغذ کتابها دقیقا اون حس آکادمیک بودن رو بهم القا میکنه. میخوام ببینم آیا شما که کیندل داری، میتونی با خوندن یه کتاب حالا در هر زمینه ای، با یه وسیله ی دیجیتالی میتونی با حس و حال اون کتاب ارتباط بگیری؟
این زبان ارتباطی جدید تا چه حد میتونه جایگزین باشه و بازم همون احساسات رو در خواننده ایجاد کنه؟

(۲۹ فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۴۶ ق.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(29 فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۱۵ ق.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  

(29 فروردین ۱۳۹۹ ۱۲:۵۳ ق.ظ)codin نوشته شده توسط:  ماشالا خیام چه بدنی ساختی من هرچی عضله جمع کردم دارم توی این قرنطینه از دست میدم

---

(۲۷ فروردین ۱۳۹۹ ۰۶:۱۱ ب.ظ)big cloud نوشته شده توسط:  اصلا و ابدا نمیتونم با کتاب خوندن از طریق اپ و اینترنت ارتباط برقرار کنم! نمیدونم مشکل از کجاست!

خوب مانیتور و اینا خیلی مناسب مطالعه نیست. من از وقتی کیندل گرفتم خیلی مطالعه ام زیاد شده چون خیلی دلچسبه کتاب خوندن روش. همچنین کتاب صوتی هم برای وقت هایی که نمیتونی کتاب بخونی (توی اتوبوس-ماشین-ظرف شستن و ...) خیلی خوبه. من از طریق ادیبل میگوشم ولی خوب همش توی تورنت هم هست اگر از ایران میخواین بگیرین.
ولی اینا همش به شرطیه اهل مطالعه به انگلیسی باشین چون منابع فارسی هم برای کیندل هم کتاب صوتی کمه

منم راستش تو فکر یه کیندل هستم، ولی شک دارم. آخه مشکل من با ذات کاره، احساس میکنم زیادی کلاسیک هستم و از بوی کتاب گاهی بیشتر از محتواش لذت میبرم. گاهی اوقات یه کتابو دارم میخونم، بوی کاغذاش فضاسازی میکنه برام. مثلا یه کتاب هری پاتر و شاهزاده دورگه دارم، همون موقع و دقیقا همون روزی که منتشر شد تو صف ایستادم گرفتمش. با اینکه گالینگور هست، ولی کاغذهاش یه جور کاهی خاصیه، و با اینکه حجمش زیاده، ولی به قدری سبکه که آدم دلش نمیاد بزارش زمین. مثلا وقتی داشتم فصل اون غاره که هری با دامبلدور میرن رو میخوندم، بوی کاغذ قشنگ بوی نای اون غار دور افتاده رو مجسم میکرد.
یا زمانی که کتابهای درسی میخونم، خصوصا کتابهای کنکور ارشد کامپیوتر رو، بوی کاغذ کتابها دقیقا اون حس آکادمیک بودن رو بهم القا میکنه. میخوام ببینم آیا شما که کیندل داری، میتونی با خوندن یه کتاب حالا در هر زمینه ای، با یه وسیله ی دیجیتالی میتونی با حس و حال اون کتاب ارتباط بگیری؟
این زبان ارتباطی جدید تا چه حد میتونه جایگزین باشه و بازم همون احساسات رو در خواننده ایجاد کنه؟

من حستونو درک میکنم منم گاهی کتاب کاغذی دستم میگیرم ولی راستش اونقدری تفاوتی برام نداره. در کل کتاب برای من یک راه برای افزایش دانشم هست اونقدری که شما توصیف کردین کتاب نقش romantic برای من نداره لذا خیلی تفاوتی احساس نمیکنم.کیندل سبک تره و وقتی بهش نیگا میکنید مث کاغذه ( به عقیده بعضی ها از کاغدم بهتره چون نور یک نواخت روی صفحه پخش میشه با چراغ های تعبیه شده توی کیندل) و طراحیشم زیباس چرا که نه حالا باید خودتون امتحان کنید تا قضاوت کنید قطعا هر فردی متفاوته

یه چیزی هم اینه چون کیندل اینجا خیلی ازونه از نظر اقتصادی خیلی به صرفه هست قیمت کیندل برابر قیمت ۳-۴ تا کتاب کاغذی معمولی هست اینجا...

(۲۹ فروردین ۱۳۹۹ ۰۲:۱۲ ق.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  

(29 فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۴۶ ق.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(29 فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۱۵ ق.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  

(29 فروردین ۱۳۹۹ ۱۲:۵۳ ق.ظ)codin نوشته شده توسط:  ماشالا خیام چه بدنی ساختی من هرچی عضله جمع کردم دارم توی این قرنطینه از دست میدم

---

(۲۷ فروردین ۱۳۹۹ ۰۶:۱۱ ب.ظ)big cloud نوشته شده توسط:  اصلا و ابدا نمیتونم با کتاب خوندن از طریق اپ و اینترنت ارتباط برقرار کنم! نمیدونم مشکل از کجاست!

خوب مانیتور و اینا خیلی مناسب مطالعه نیست. من از وقتی کیندل گرفتم خیلی مطالعه ام زیاد شده چون خیلی دلچسبه کتاب خوندن روش. همچنین کتاب صوتی هم برای وقت هایی که نمیتونی کتاب بخونی (توی اتوبوس-ماشین-ظرف شستن و ...) خیلی خوبه. من از طریق ادیبل میگوشم ولی خوب همش توی تورنت هم هست اگر از ایران میخواین بگیرین.
ولی اینا همش به شرطیه اهل مطالعه به انگلیسی باشین چون منابع فارسی هم برای کیندل هم کتاب صوتی کمه

منم راستش تو فکر یه کیندل هستم، ولی شک دارم. آخه مشکل من با ذات کاره، احساس میکنم زیادی کلاسیک هستم و از بوی کتاب گاهی بیشتر از محتواش لذت میبرم. گاهی اوقات یه کتابو دارم میخونم، بوی کاغذاش فضاسازی میکنه برام. مثلا یه کتاب هری پاتر و شاهزاده دورگه دارم، همون موقع و دقیقا همون روزی که منتشر شد تو صف ایستادم گرفتمش. با اینکه گالینگور هست، ولی کاغذهاش یه جور کاهی خاصیه، و با اینکه حجمش زیاده، ولی به قدری سبکه که آدم دلش نمیاد بزارش زمین. مثلا وقتی داشتم فصل اون غاره که هری با دامبلدور میرن رو میخوندم، بوی کاغذ قشنگ بوی نای اون غار دور افتاده رو مجسم میکرد.
یا زمانی که کتابهای درسی میخونم، خصوصا کتابهای کنکور ارشد کامپیوتر رو، بوی کاغذ کتابها دقیقا اون حس آکادمیک بودن رو بهم القا میکنه. میخوام ببینم آیا شما که کیندل داری، میتونی با خوندن یه کتاب حالا در هر زمینه ای، با یه وسیله ی دیجیتالی میتونی با حس و حال اون کتاب ارتباط بگیری؟
این زبان ارتباطی جدید تا چه حد میتونه جایگزین باشه و بازم همون احساسات رو در خواننده ایجاد کنه؟

من حستونو درک میکنم منم گاهی کتاب کاغذی دستم میگیرم ولی راستش اونقدری تفاوتی برام نداره. در کل کتاب برای من یک راه برای افزایش دانشم هست اونقدری که شما توصیف کردین کتاب نقش romantic برای من نداره لذا خیلی تفاوتی احساس نمیکنم.کیندل سبک تره و وقتی بهش نیگا میکنید مث کاغذه ( به عقیده بعضی ها از کاغدم بهتره چون نور یک نواخت روی صفحه پخش میشه با چراغ های تعبیه شده توی کیندل) و طراحیشم زیباس چرا که نه حالا باید خودتون امتحان کنید تا قضاوت کنید قطعا هر فردی متفاوته

یه چیزی هم اینه چون کیندل اینجا خیلی ازونه از نظر اقتصادی خیلی به صرفه هست قیمت کیندل برابر قیمت ۳-۴ تا کتاب کاغذی معمولی هست اینجا...

شما کاملا درست میگی، راستش برادر منم از وقتی یه کیندل گرفته دیگه از کتابهای کاغذی محبوبش دل کنده و اونا رو به من داده. ولی چیزی که من میگم اصلا رومانتیک نیست. باور کن اصلا در مورد اون دفترچه خاطرات های دختر تین ایجر ها صحبت نکردم که گل رز توش خشک میکنن. شایدم نتونستم دقیق منظورمو برسونم. الان داشتم فکر میکردم که متاسفانه ماهایی که رفتیم تو کار نوشتن و کارگردانی یه اخلاق بدی داریم. ما عادت داریم وقتی کتاب میخونیم سفیداشو هم میخونیم. البته این یه اصطلاحه. منظورم اینه که با کاغذ کتاب یه رابطه ی تنگاتنگ پیدا میکنیم و چیزایی رو که ذهنمون نقش میبنده تو سفیدیای کتاب، گوشه به گوشش مینویسیم. این یه ارتباط رومانتیک نیست. یه فراینده برای نفوذ به متن، و بوی کاغذ، همیشه یادم میاره که دارم کار میکنم. مثل شما مهندسا که صدای ضربان قلبتون با سی پی یو تنظیم میشه، ما هم اینطوری با کتاب ارتباط میگیریم.
بو که دیگه جای خود دارد. کلا بو سفرهای روحی رو آسون تر میکنه. من اول فکر میکردم فقط من اینطوریم، ولی بعد یه سری نمونه های دیگه هم دیدم که قانع شدم بو یه حس خاصی توشه.

بچه ی خواهرم که فرسنگها دور از وطن زندگی میکنه و تا به حال شاید دو سه بار بیشتر ایران نیومده و ایران رو ندیده اونم برای تعطیلات، یه روز از اتوبوس مدرسه پیاده میشه، یکی از مربی ها اونو از خیابون و از پشت اتوبوس دقیقا کنار اگزوز اتوبوس که کار هم میکرده عبور میده و به دست مادرش میرسونه. بچه وقتی به مادرش میرسه میگه ماما بوی ایران میاد!!! وقتی خواهرم خوب دقت میکنه که چی شد حالا وقت بی وقت این بچه یه همچین حرفی زد، متوجه بوی اگزوز اتوبوس مدرسه میشه. یعنی دقیقا بوی گازوئیل اتوبوس، هوای دودآلود تهران رو که به عنوان ایران میشناسه براش مجسم کرده بود. این حالا یه نمونه ی ساده ی اونه، فکرشو بکن بوی کتاب چقدر میتونه تو القای حال و هوای کتاب و ایجاد حس تشویق به خواننده برای خوندن کتاب کمک کنه.

(۲۹ فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۲۶ ب.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  من میتونستم جلوشو بگیرم.

(۲۹ فروردین ۱۳۹۹ ۰۹:۴۰ ب.ظ)عزیز دادخواه نوشته شده توسط:  

(29 فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۲۶ ب.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  من میتونستم جلوشو بگیرم.

تسلیت میگم بهتون. خدا رحمتشون کنه.
این ری را ی شما منو برد به بهترین دوران زندگیم. سالها زندگی کردم با سیدعلی صالحی و ری را و نامه ها و نشانی ها. چه دورانی بود یادش بخیر. عاشقانه شعرهای صالحی رو دوست داشتم و دارم. فکر میکنم در هر سبک و روشی در شعر فارسی هر کدوم از بزرگانش رو برداریم یه جایگزین هست اما هیچ کس سیدعلی صالحی نمیشه و مخصوصا شاهکار بی نظیر نامه ها و نشانی هاش. و البته با صدای بی نهایت زیبای خسرو شکیبایی و انتخاب موسیقی فوق العاده قشنگش یه شاهکار هنری ساختن.


حالا برو ای مرگ ، برادر! ای بیم ساده ی آشنا!
تا تو دوباره باز آیی
من هم دوباره عاشق خواهم شد....

(۲۸ فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۱۱ ق.ظ)RangiRangi نوشته شده توسط:  یکی از دوستانی که تو یه سفر باهاش آشنا شدم و کلی خاطره خوب برام گذاشته.. از دنیا رفت.
باورم نمیشه.. اشکام بند نمیاد. انقدر گریه کردم این چند ساعت که سرم داره از درد میترکه و چشام پف کرده داره بسته میشه.
خوشحالم.. خوشحالم از همون روزی که از سفر اومدیم با دوستام کلی پشت سرش حرف های خوب زدم و برام عزیز و محترم بود حتی قبل از فوتش.
ولی ناراحت و عصبانیم از خودم.. چون خیر سرم دو سه هفته قبل از نترسیدن از مرگ و نوبتی بودن مرگ و.. نوشتم و اونم خونده بود و لایک کرده بود. چقدر احمق بودم وقتی به قصد بالابردن روحیه خودم و دوستام یه همچین متنی نوشتم و فکرش رو نکردم ممکنه یه روزی یکی از دوستام آخرین لحظاتش حتی شده با احتمال یه اپسیلون درصد یاد اون حرفای مسخره بیفته.

باورم نمیشه و شوکه ام... من حتی آخرین پیامش رو هم جواب نداده بودم چون کلی کار داشتم خوندم گذاشتم بعدا جواب بدم و بعدش هم یادم رفت تا امروز... کاش حداقل برای آخرین بار حالش رو پرسیده بودم...

(۲۹ فروردین ۱۳۹۹ ۰۱:۲۶ ب.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  زنداییم فوت شده بود ... هنوز باورم نمیشه. من میتونستم جلوشو بگیرم.

(۳۰ فروردین ۱۳۹۹ ۰۳:۱۰ ب.ظ)big cloud نوشته شده توسط:  پادکست بی پلاس درباره (کار عمیق ) را گوش دادم

(۳۰ فروردین ۱۳۹۹ ۰۷:۱۶ ب.ظ)Saman نوشته شده توسط:  امروز اینقدر گریه کردم که حد و اندازه نداره دیگه
یکی از نیرو های اصلی ارتباطات سیار که روی دکل کار میکنن متولد ۶۵ بود و دیروز بعد از پایین اومدن از دکل ایست قلبی کرد و به رحمت خدا رفت.
ما توی ارتباطات سیار نیروی پیمانکاری هستیم.و با نیرو های خود شرکت و راننده ها قاطی شدیم.

وقتی این پسره شیفتش نبود یا منو نمیدید بدون استثنا زنگ میزد و میگفت چرا نمیبینمت سامان.

وقتی من حالم گرفته بود بدون استثنا بهم زنگ میزد و میگفت حس میکنم تو یه چیزیت هست و کلی بگو بخند و احوال پرسی داشتم باهاش و حسابی با هم رفیق بودیم.

همه ی اداره و کل نیرو ها توی شوک هستن.

روز قبل از مرگش من موقع فرم بندی توی سایت بودم که ناخواسته و ندونسته یه فیبر نوری گرون قیمت رو قطع کردم.
تکنولوژی ۳G سایت قطع شده بود و از من خواستن که باید خودم برم درستش کنم و با نیرو های پیمانکار برم.خلاصه من درخواست فیبر دادم و زیاد مخالفتی نکردن با دریافت فیبر چند میلیونی چون قبلش توی گروه مخابراتم هشدار داده بودم که در صورت فرم بندی و زنده روی سایت کار کردن امکان قطعی وجود داره.
خلاصه من با مرکز تماس گرفتم و گفتم اگر ممکنه از نیرو های خودتون با من بفرستید چون نیرو های پیمان کار تجربه نور دهی به فیبر ها و اتصالشون به تکنولوژی ها رو ندارن.اینام چون همه با من رفیق شدن گفتن هر طور خودت صلاح دونستی،فقط با بچه ها هماهنگ کن و هر دکلبندی خواستی ببر.
من تماس گرفتم با بچه های شیفت و یکیشون گفت که میاد و مشکلی نداره.حالا که من اینو بردم جاش توی اداره خالی میشه و در صورت خرابی بعدی نیرو ندارن ببرن سایت بعدی،دست بر قضا و از شانس بد من یه سایت توی ارتفاع بالا و شرایط بد جوی و جغرافیایی قطع میشه،و به یکی از نیرو هایی که شیفت نیست زنگ میزنن و میگن بره خرابی اون سایت رو رفع کنه،اینم میره و بعد از رفع خرابی و حل مشکل سایت میاد پایین و میگه معده م درد میکنه شدید و همونجا ایست قلبی میکنه و به رحمت خدا میره.

این وسط این پسره خیلی خیلی با من رفیق شده بود و کلی روز ها با هم بودیم تا دیر وقت و بگو و بخند و شوخی داشتیم.و میگم وقتی نبودم حتما زنگ میزد و احوالپرسی میکرد که چرا نمیبینمت سامان.

الان من یه جورایی شدیدا عذاب وجدان دارم و خودم رو مقصر میدونم، اگر قبول میکردم نیرو های پیمانکار رو ببرم همون نیروی خودشون میرفت سایت خرابی و اینی که شیفت نبود نمیرفت و اینجوری نمیشد.

از خودم بدم میاد و به شدت حالم بده. خودم رو باعث و بانی مرگش میدونم .
تنها چیزی که کمی منو نگه داشته اینه که هرگز هرگز بهشون سخت نگرفتم و هیچوقت به هیچکدومشون دستوری ندادم بر خلاف خواسته ی مدیران مفت خور که از من میخواستن به عنوان کارشناس باید به همه دستور بدم.

واقعا چه دنیای مسخره ای هست و چقدر مدیران نفهم باعث و بانی مرگ مردم میشن.
اگر ۴ تا نیرو بگیرن اینقدر فشار به اینا نمیاد و اینجوری نمیشه.
خدا شاهده گاهی بوده که موقع بارش برف مجبورشون کردن که برن روی دکل و وقتی برگشتن کبود شدن، من نمیدونم اینا چجوری شبا خوابشون میبره . . .

(۳۰ فروردین ۱۳۹۹ ۰۷:۰۴ ب.ظ)Riemann نوشته شده توسط:  

(30 فروردین ۱۳۹۹ ۰۳:۱۰ ب.ظ)big cloud نوشته شده توسط:  پادکست بی پلاس درباره (کار عمیق ) را گوش دادم

من نمیدونم چرا از این پادکست و کلا پادکست بدم میاد، با اینکه گوش هم ندادم.

(۳۰ فروردین ۱۳۹۹ ۰۷:۱۶ ب.ظ)Saman نوشته شده توسط:  امروز اینقدر گریه کردم که حد و اندازه نداره دیگه....

واقعا چه دنیای مسخره ای هست و چقدر مدیران نفهم باعث و بانی مرگ مردم میشن.
اگر ۴ تا نیرو بگیرن اینقدر فشار به اینا نمیاد و اینجوری نمیشه.
خدا شاهده گاهی بوده که موقع بارش برف مجبورشون کردن که برن روی دکل و وقتی برگشتن کبود شدن، من نمیدونم اینا چجوری شبا خوابشون میبره . . .

(۳۰ فروردین ۱۳۹۹ ۰۹:۱۲ ب.ظ)big cloud نوشته شده توسط:  

(30 فروردین ۱۳۹۹ ۰۷:۰۴ ب.ظ)Riemann نوشته شده توسط:  

(30 فروردین ۱۳۹۹ ۰۳:۱۰ ب.ظ)big cloud نوشته شده توسط:  پادکست بی پلاس درباره (کار عمیق ) را گوش دادم

من نمیدونم چرا از این پادکست و کلا پادکست بدم میاد، با اینکه گوش هم ندادم.

آخه بی نهایت پادکست چرت تولید شده و اصلا آدم زده میشه از گوش دادن. اینا از روی یه کتاب ساختن به اسم Deep Work. به نظرم بد نیست یه نگاهی بهش بندازیم.

---

(۳۰ فروردین ۱۳۹۹ ۰۷:۱۶ ب.ظ)Saman نوشته شده توسط:  امروز اینقدر گریه کردم که حد و اندازه نداره دیگه....

واقعا چه دنیای مسخره ای هست و چقدر مدیران نفهم باعث و بانی مرگ مردم میشن.
اگر ۴ تا نیرو بگیرن اینقدر فشار به اینا نمیاد و اینجوری نمیشه.
خدا شاهده گاهی بوده که موقع بارش برف مجبورشون کردن که برن روی دکل و وقتی برگشتن کبود شدن، من نمیدونم اینا چجوری شبا خوابشون میبره . . .

خدا رحمتش کنه. خودت را سرزنش نکن سامان جان. انقدر فشار و استرس تو جامعه امروزی ما زیاده که هیچ کس از فردای خودش خبر نداره.
هیچ سیاستمداری هم براش مهم نیست که چه کسی قراره صبح فردا را نبینه.
این بحران کرونا به من یکی ثابت کرد که همه جا طبق قانون جنگل و با ضرب و زور اداره میشه.
ما فقط میتونیم روی رفتارمون با اطرافیانمون کنترل داشته باشیم و بس.