صفحهها: ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹ ۱۰ ۱۱ ۱۲ ۱۳ ۱۴ ۱۵ ۱۶ ۱۷ ۱۸ ۱۹ ۲۰ ۲۱ ۲۲ ۲۳ ۲۴ ۲۵ ۲۶ ۲۷ ۲۸ ۲۹ ۳۰ ۳۱ ۳۲ ۳۳ ۳۴ ۳۵ ۳۶ ۳۷ ۳۸ ۳۹ ۴۰ ۴۱ ۴۲ ۴۳ ۴۴ ۴۵ ۴۶ ۴۷ ۴۸ ۴۹ ۵۰ ۵۱ ۵۲ ۵۳ ۵۴ ۵۵ ۵۶ ۵۷ ۵۸ ۵۹ ۶۰ ۶۱ ۶۲ ۶۳ ۶۴ ۶۵ ۶۶ ۶۷ ۶۸ ۶۹ ۷۰ ۷۱ ۷۲ ۷۳ ۷۴ ۷۵ ۷۶ ۷۷ ۷۸ ۷۹ ۸۰ ۸۱ ۸۲ ۸۳ ۸۴ ۸۵ ۸۶ ۸۷ ۸۸ ۸۹ ۹۰ ۹۱ ۹۲ ۹۳ ۹۴ ۹۵ ۹۶ ۹۷ ۹۸ ۹۹ ۱۰۰ ۱۰۱ ۱۰۲ ۱۰۳ ۱۰۴ ۱۰۵ ۱۰۶ ۱۰۷ ۱۰۸ ۱۰۹ ۱۱۰ ۱۱۱ ۱۱۲ ۱۱۳ ۱۱۴ ۱۱۵ ۱۱۶ ۱۱۷ ۱۱۸ ۱۱۹ ۱۲۰ ۱۲۱ ۱۲۲ ۱۲۳ ۱۲۴ ۱۲۵ ۱۲۶ ۱۲۷ ۱۲۸ ۱۲۹ ۱۳۰ ۱۳۱ ۱۳۲ ۱۳۳ ۱۳۴ ۱۳۵ ۱۳۶ ۱۳۷ ۱۳۸ ۱۳۹ ۱۴۰ ۱۴۱ ۱۴۲ ۱۴۳ ۱۴۴ ۱۴۵ ۱۴۶ ۱۴۷ ۱۴۸ ۱۴۹ ۱۵۰ ۱۵۱ ۱۵۲ ۱۵۳ ۱۵۴ ۱۵۵ ۱۵۶ ۱۵۷ ۱۵۸ ۱۵۹ ۱۶۰ ۱۶۱ ۱۶۲ ۱۶۳ ۱۶۴ ۱۶۵ ۱۶۶ ۱۶۷ ۱۶۸ ۱۶۹ ۱۷۰ ۱۷۱ ۱۷۲ ۱۷۳ ۱۷۴ ۱۷۵ ۱۷۶ ۱۷۷ ۱۷۸ ۱۷۹ ۱۸۰
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۲۴ ب.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط: ایجاد تعادل بین تحصیل و شغل و قبول مسئولیت های ازدواج کار سختیه که متاسفانه بهش توجه نمیشه و همچیو خیلی سطحی و ساده میگیریم؛ بنظرم کسی که بتونه تعادل رو ایجاد کنه بین ۲ یا ۳ مسئولیت به این سنگینی طوریکه بهشون لطمه نخوره ۱۰۰آفرین داره!یه وقتایی تعادل ایجاد کردن مستلزم حذف کردنه یکی از ایناست. فرضا زنی که بچه زیر دو سال داره (مخصوصا بچه زیر شیش ماه) چطوری میتونه وقت زیاد بیاره؟!
یه مساله دیگه رتبه بندی مسولیت ها از لحاظ اهمیته. پرداختن به مسیولیت با اهمیت کمتر و غافل شدن از مسیولیت با اهمیت بیشتر پذیرفته شده نیست.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۲۴ ب.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط:حرف من بی مسئولیتی یه خانم یا یه مادر نیست!(09 تیر ۱۳۹۴ ۰۹:۱۵ ق.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط: پ.ن۱:تنصیف داراییهایی که بعد از ازدواج به دست اومده در صورت طلاق.
چرا فقط طلاق؟؟می تونه در زندگی مشترک ادامه دار هم این باشه.
البته یکی از بندهای عقدنامه همینه,همون دفترچه ای که خیلی ها از شدت ذوق و هیجان هست یا هرچیز دیگه وقت نمیکنن بخوننش یا اصلا نمیدونن باید بخوننش و فقط یه کوله بار امضا میزنن پاش و چارتا عکس میگیرن و بعد هم خیلی عاشقانه در افق محو میشن بقیه هم نبات میپاشن..... اون موقع که دارید امضا میزنید حواسها باشه نیمه از اموالی که زان پس! جمع میکنید برای همسر مکرمه هست.
نقل قول: پ.ن۲:باور کنید که دخترا همین رو می خوان،درک کردن؛اینکه من درس خوندم،حق دارم برم سر کار،حق دارم خودم تصمیم بگیرم برم سرکار یا نه،ادامه تحصیل بدم یانه،...کلا بعد از ازدواج استقلالم رو از دست ندم و همین طور در عوض روزهایی که همراهی کردم ،یه روزهایی هم همراه خوبی داشته باشم.باید بپذیری استقلالی که پیش از ازدواج داری ممکن نیست بعد از اون داشته باشی, چون تصمیم گیری های شما برای یک نفر که خودتون باشی نیست, خیلی چیزها رو تحت الشعاع قرار میده؛ بنظرم کاملا طبیعی هم هست، دیگه گفتن اینکه من درس خوندم پس درس خوندنم چی میشه و این همه عمرم تلف شده و ... که بعضیا زیاد این حرف رو میزنن اصلاً جالب نیست, درس خوندنمون اگه قرار باشه پتک بشه و یا یه شکلی باشه که از اصل بمونیم واسه اینکه به فرع بپردازیم نمیخوندیم بهتر بود!
البته خیلی ها هستن با این موضوع کنار میان و خانوماشون میرن سرکار و درس میخونن و .... ولی متاسفانه این کنار اومدنه گاهی خیلی زیاد بوده, حالا نمیدونم بخاطر ترس از محکوم شدن به بی توجهی به حقوق زنان بوده و ... یا چیز دیگه ولی من فکر میکنم نتیجه ش شده یک سری مشکلات که کم هم نیستن , من نه میخوام و نه میتونم خیلی بهشون اشاره کنم, ولی بارزترینش همین بچه هایی هست که وقتی میبینیمشون از اونها به نام "گودزیلا" یاد میکنیم! نیاز به ریشه یابی هم نیست, مشکل در تربیته که اصلش بر عهده ی مادر بوده , حالا یا مادر داشته درس میخونده و یا اینکه اغلب ساعات روز رو به شغلش اختصاص داده؛ این بچه خونه مادربزرگ(در بهترین حالت) بزرگ شده یا مهد کودک بوده و ... (البته یسری هم هستن نه درس میخونن و نه شاغل هستن , کلاً هپی هستن ولی نمیدونم چرا بخودشون فشار نمیارن واسه تربیت بچه!! که اون بحثش سواست)
ایجاد تعادل بین تحصیل و شغل و قبول مسئولیت های ازدواج کار سختیه که متاسفانه بهش توجه نمیشه و همچیو خیلی سطحی و ساده میگیریم؛ بنظرم کسی که بتونه تعادل رو ایجاد کنه بین ۲ یا ۳ مسئولیت به این سنگینی طوریکه بهشون لطمه نخوره ۱۰۰آفرین داره!
با توجه به چیزی که در اطرافم دیدم گفتم،که یه خانم بعد از ازدواجش هیچ حقی نداره و مثل یه بچه ای که باید از پدر مادرش اجازه بگیره،حالا باید از شوهرش اجازه بگیره!
من شخصا با چنین چیزی مخالفم،من همراهی ۵۰-۵۰ رو قبول دارم،نه اینکه یکی زیر سایه اون یکی باشه؛به قول اون دیالوگ:"شانه به شانه نه سایه به سایه!"
من هم می فهمم که یه مادر باید برای بچه ش وقت بذاره و اون بچه به محبت نیاز داره؛ولی بقیه هم باید کمکش کنند مخصوصا همسرش و همین طور هر دو خانواده ی خانم و آقا؛جو بدی بر علیه خانمهای شاغل در جامعه وجود داره که اگر بجای این سرزنش کردن کمی باهاشون همراهی کنیم خانمها هم لازم نیست روی یه چیزایی بیش از اندازه تاکید کنند که به قول شما از اصل غافل بشن و به فرع بپردازند....
به طور مثال یه مدت آقا بیشتر در کنار خانم و بچه ش باشه،یا خانم یه مدت کارشو کم کنه یا حتی یه مدت کارشو بذاره کنار ولی بعدش شرایط برای برگشتن به کارش فراهم باشه.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۶:۵۱ ق.ظ)behnam5670 نوشته شده توسط: اصلاً میدونید به یک خانم مطلقه به چه چشمی نگاه میکنند؟این که به یک خانم مطلقه به چه چشمی نگاه میکنن یکی از چندهزار مشکل اخلاقی مردم مملکت ماست....
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۲۴ ب.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط: و بعد هم خیلی عاشقانه در افق محو میشن بقیه هم نبات میپاشن.....اینجا رو خیلی جالب گفتی
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۴۹ ب.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط: حرف من بی مسئولیتی یه خانم یا یه مادر نیست!من نگفتم شما منظورتون بی مسئولیتیه, ولی دقیقاً برای جوابتون این جواب آقای بلک بنظرم مناسبه
با توجه به چیزی که در اطرافم دیدم گفتم،که یه خانم بعد از ازدواجش هیچ حقی نداره و مثل یه بچه ای که باید از پدر مادرش اجازه بگیره،حالا باید از شوهرش اجازه بگیره!
[/quote]
(09 تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۳۵ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: یه وقتایی تعادل ایجاد کردن مستلزم حذف کردنه یکی از ایناست. فرضا زنی که بچه زیر دو سال داره (مخصوصا بچه زیر شیش ماه) چطوری میتونه وقت زیاد بیاره؟!
یه مساله دیگه رتبه بندی مسولیت ها از لحاظ اهمیته. پرداختن به مسیولیت با اهمیت کمتر و غافل شدن از مسیولیت با اهمیت بیشتر پذیرفته شده نیست.
نقل قول: من هم می فهمم که یه مادر باید برای بچه ش وقت بذاره و اون بچه به محبت نیاز داره؛ولی بقیه هم باید کمکش کنند مخصوصا همسرش و همین طور هر دو خانواده ی خانم و آقا؛جو بدی بر علیه خانمهای شاغل در جامعه وجود داره که اگر بجای این سرزنش کردن کمی باهاشون همراهی کنیم خانمها هم لازم نیست روی یه چیزایی بیش از اندازه تاکید کنند که به قول شما از اصل غافل بشن و به فرع بپردازند....۳ تا قسمت رو بولد کردم:
به طور مثال یه مدت آقا بیشتر در کنار خانم و بچه ش باشه،یا خانم یه مدت کارشو کم کنه یا حتی یه مدت کارشو بذاره کنار ولی بعدش شرایط برای برگشتن به کارش فراهم باشه.
اولی که گفتید بقیه باید کمک کنن, ببینید در مورد کمک کردن سایرین "باید" ی وجود نداره, درسته اگه کمک کنن خیلی خوبه و اغلب کمک میکنن, ولی خب یسری وظایف تعریف شدست, اونا در صورتی کمک میکنن که من نوعی یا نتونم به درستی انجام بدم یا اینکه نخوام! حالا من کاری به اینا ندارم اینا میشن بحث مرحله ی بعدی, الان بحث روی این موضوع هست که یسری مسائل رو بپذیریم, چون وظیفه ی ماست, اگه ما وظیفمون رو درست انجام ندادیم شاید یسیری به کمک بیان!
دوم اون قسمت که فرمودید جوّ بدی علیه خانوم های شاغل در جامعه موجوده: من فکر نکنم همچین چیزی باشه, من فکر میکنم برعکس این موضوع الان صادقه
اما قسمت سوم چیزی که من متوجه شدم : این راه حل که هر یک از طرفین یه مدت راه بین و ... که شما فرمودید موقتیه, حالا در هر موردی باشه , مثلا در مورد اومدن عضو سوم خانواده احتمالا برای دوره ی۱ روزگی تا نهایت۲ یا ۳ سالگی این روش جواب بده, خب بعدش چی؟
این نوعی کج دار مریز تا کردن با موضوع هست, راه حل نیست, این دقیقاً روشیه بود که بچه هایی که مادراشون شاغل بودن باهاش آشنان.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۴۹ ب.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط: "شانه به شانه نه سایه به سایه!"قشنگ بود...
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۶:۵۱ ق.ظ)behnam5670 نوشته شده توسط:(09 تیر ۱۳۹۴ ۰۶:۱۹ ق.ظ)farhud نوشته شده توسط: ه من باشه میگم اینا موارد جذابی برای تفکره:
-طلاق: به شرط توافق یا دلیل محکمه پسند داشتن یکی از طرفین که قانون مشخص کنه.
-مهریه:فقط میتونه تعداد محدودی گل یا کتاب یا مقدار خیلی کم پول(مثلا قسمتی از حقوق یک ماه مرد) باشه.
-تنصیف داراییهایی که بعد از ازدواج به دست اومده در صورت طلاق.
و یا هر توافقی که خود طرفین قبل از ازدواج امضا کنند.
-نفقه هم با توجه به شرایط زندگیهای امروز میتونه بازنگری بشه.
تحمیل داشتن جهیزیه سنگین و داشتن خونه و ماشین و هزینه های بیخود و اضافی ازدواج و مراسمات احمقانه و اینطور کولیبازیها هم انصافا ربطی به قانون نداره و مردم باید خودشون بذارن کنار.
اینایی که گفتید ناقص و مشکلزا هست. باید شرایط جامعهای که هستیم رو هم در نظر گرفت.
شما فرض کنید بعد از ازدواج، نیاز به طلاقی شد که مرد توو اون مقصر هست (مثلاً رفته دنبال کار خلاف، یا آدم فاسدی شده یا از اول بوده، دست بزن داره و ...). فرض کنید از ازدواج مدت کوتاهی گذشته، مثلاً یکی دو سال، یا مدت بلندی گذشته ولی دارایی خاصی (به جز اموال اولیهی مرد) به وجود نیومده. الان این خانم مطلقه، که شغل نداره یا احتمالاً درآمد ناچیزی داره، در شرایط جامعهی ما میتونه چیکار کنه؟ برگرده خونهی باباش (اگه بابایی وجود داشته باشه اون موقع)؟ از کجا نون بخوره؟ اصلاً میدونید به یک خانم مطلقه به چه چشمی نگاه میکنند؟
اون توافقی که خود طرفین قبل از ازدواج امضا کنند همون مهریه هست. زن بعد از طلاق باید بتونه یک سر پناهی برای خودش داشته باشه. پس زن باید مهریه داشته باشه اما اگر بخواد دل بخواهی و بدون دلیل منطقی طلاق بگیره، نباید این مهریه بهش تعلق بگیره چون بازار سیاه درست میشه.
اون توافق همون مهریه نیست. مهریه چندصد سکه و هزار وبالای هزار سکه الان خیلی رایجه. اکثریت خونواده ها با مهریه معقول یعنی چیزی که پسر بتونه لحظه عقد ازدواج پرداخت کنه مخالفت میکنند و توهین به خودشون میدونند. پسری که نمیتونه ده تا سکه روپرداخت کنه چرا بره تحت تعهد پرداخت ۱۰۰۰ سکه؟ عقل سلیم اینو نمیپذیره.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۱:۲۹ ب.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط:(09 تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۴۹ ب.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط: حرف من بی مسئولیتی یه خانم یا یه مادر نیست!من نگفتم شما منظورتون بی مسئولیتیه, ولی دقیقاً برای جوابتون این جواب آقای بلک بنظرم مناسبه
با توجه به چیزی که در اطرافم دیدم گفتم،که یه خانم بعد از ازدواجش هیچ حقی نداره و مثل یه بچه ای که باید از پدر مادرش اجازه بگیره،حالا باید از شوهرش اجازه بگیره!
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۳۵ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: یه وقتایی تعادل ایجاد کردن مستلزم حذف کردنه یکی از ایناست. فرضا زنی که بچه زیر دو سال داره (مخصوصا بچه زیر شیش ماه) چطوری میتونه وقت زیاد بیاره؟!
یه مساله دیگه رتبه بندی مسولیت ها از لحاظ اهمیته. پرداختن به مسیولیت با اهمیت کمتر و غافل شدن از مسیولیت با اهمیت بیشتر پذیرفته شده نیست.
نقل قول: من هم می فهمم که یه مادر باید برای بچه ش وقت بذاره و اون بچه به محبت نیاز داره؛ولی بقیه هم باید کمکش کنند مخصوصا همسرش و همین طور هر دو خانواده ی خانم و آقا؛جو بدی بر علیه خانمهای شاغل در جامعه وجود داره که اگر بجای این سرزنش کردن کمی باهاشون همراهی کنیم خانمها هم لازم نیست روی یه چیزایی بیش از اندازه تاکید کنند که به قول شما از اصل غافل بشن و به فرع بپردازند....کج دار مریض تا کردن با موضوع یعنی چی؟راه حل شما چیه؟اصلا ۲ ساله نه ده ساله،باز هم اون مادر نباید شاغل باشه؟؟؟
به طور مثال یه مدت آقا بیشتر در کنار خانم و بچه ش باشه،یا خانم یه مدت کارشو کم کنه یا حتی یه مدت کارشو بذاره کنار ولی بعدش شرایط برای برگشتن به کارش فراهم باشه.
۳ تا قسمت رو بولد کردم:
اولی که گفتید بقیه باید کمک کنن, ببینید در مورد کمک کردن سایرین "باید" ی وجود نداره, درسته اگه کمک کنن خیلی خوبه و اغلب کمک میکنن, ولی خب یسری وظایف تعریف شدست, اونا در صورتی کمک میکنن که من نوعی یا نتونم به درستی انجام بدم یا اینکه نخوام! حالا من کاری به اینا ندارم اینا میشن بحث مرحله ی بعدی, الان بحث روی این موضوع هست که یسری مسائل رو بپذیریم, چون وظیفه ی ماست, اگه ما وظیفمون رو درست انجام ندادیم شاید یسیری به کمک بیان!
دوم اون قسمت که فرمودید جوّ بدی علیه خانوم های شاغل در جامعه موجوده: من فکر نکنم همچین چیزی باشه, من فکر میکنم برعکس این موضوع الان صادقه
اما قسمت سوم چیزی که من متوجه شدم : این راه حل که هر یک از طرفین یه مدت راه بین و ... که شما فرمودید موقتیه, حالا در هر موردی باشه , مثلا در مورد اومدن عضو سوم خانواده احتمالا برای دوره ی۱ روزگی تا نهایت۲ یا ۳ سالگی این روش جواب بده, خب بعدش چی؟
این نوعی کج دار مریض تا کردن با موضوع هست, راه حل نیست, این دقیقاً روشیه بود که بچه هایی که مادراشون شاغل بودن باهاش آشنان.
این تصور برام پیش اومده که شما به تفکرات جامعه سنتی اعتقاد دارید،اینطوره؟
البته که مادرهای ما که خانه دار بودن خیلی برای ماها زحمت کشیدند،حتی به قیمت فراموش کردن خودشون؛... شاید هم من خیلی خودخواهم که نمی خوام خودم رو فراموش کنم و چون شاغل بودن مثل غذا خوردن بخشی از زندگی م شده نمی تونم حذفش کنم،نمی دونم شاید بعدا شرایط جور دیگه ای باشه اینکار رو بکنم...
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۲:۴۵ ب.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط: کج دار مریض تا کردن با موضوع یعنی چی؟راه حل شما چیه؟اصلا ۲ ساله نه ده ساله،باز هم اون مادر نباید شاغل باشه؟؟؟مشکل همین جاست. قبل از کار کردن برای یه خانم خانواده اش و فرزنداش هستن، اولویت اینا بالاتره. شغلی که بخواد به اینا ضربه بزنه میشه حکایت فرعی که داره به اصل ضربه می زنه.
این تصور برام پیش اومده که شما به تفکرات جامعه سنتی اعتقاد دارید،اینطوره؟
البته که مادرهای ما که خانه دار بودن خیلی برای ماها زحمت کشیدند،حتی به قیمت فراموش کردن خودشون؛... شاید هم من خیلی خودخواهم که نمی خوام خودم رو فراموش کنم و چون شاغل بودن مثل غذا خوردن بخشی از زندگی م شده نمی تونم حذفش کنم،نمی دونم شاید بعدا شرایط جور دیگه ای باشه اینکار رو بکنم...
کج دار و مریز بوده من اشتباه نوشته بودم اصلاح کردم.
(کلاً با این کلمه ی "باید" مشکل دارم, انعطاف رو میگیره از آدم و حس بدی میده.) من نمیگم شاغل باشه یا نباشه؛ درس بخونه یا نخونه و... من نظر شخصی خودم رو مثله سایرین گفتم, ولی کل حرفم این بود شغل(وظیفه) اصلی داره فراموش میشه. اگه اونا به اصلیه ضربه نزنن خیلی هم عالیه!
میشد حدس زد همچین تصوری ایجاد بشه, مهم نیست, یسری موارد بنظرم ربطی به سنتی یا مدرنیته فکر کردن نداره, شما از هر منظری بخواید به این قضیه نگاه کنید باید بپذیرید یه مسئولیت هایی به عهده ی زن تعریف شده, چون مرد نمیتونه اون رو به درستی انجام بده, و بر عکس! شما با هر تفکری به قضیه نگاه کنید باید این رو قبول داشته باشید دیگه, درسته؟
چرا این تصور حاکمه که مادر خانه دار خودش رو فراموش کرده؟؟
کلا اینجور مسائل به نظرم شخصیه و خودشون باید تصمیم بگیرن چیکار کنن نه اینکه بقیه دخالت کنن، بعضی خانما با وجود سر کار رفتن خیلی زندگی خوب و منظمی دارن اما بعضیا خانه دارن و نصف اون نظم و خوبی و ندارن ، برمیگرده به تواناییای طرف و تصمیمشون ، هر مساله ای تو زندگی مشترک با مشورت حل شه هیچ مشکلی پیش نمیاره نه این که زور آقا یا خانم ! مساله مهریه هم که خیلی خنده داره بعضیا قبول نمیکنن ، کسی که به این فکر میکنه که همسرش میندازتش زندان کلا ازدواجش میره زیر سوال که انقدر بی اعتماده، یا به خودش شک داره که میخواد چه بلایی سر زن بیچاره بیاره که ترس زندان افتادن داره....
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۱۴ ب.ظ)F@gh@ نوشته شده توسط: یه سوال برام به وجود اومدهخب این مث این میمونه که خیلی ها وقتی کار میکنن پولشون از هم سوا ست. خب آخه چه کاریه؟!!
چرا همه پستهای مهریه برمیگرده به این که حق زن در صورتی که بخواد طلاق بگیره؟
ویه چیز دیگه ای هم که هست و من نمیتونم درمورد این بُعد احساساتی شدن پسر و جمله "کی داده کی گرفته" هیچ وقت درک کنم خب عاقلانه اینه که پسر رک و راست بگه اقا من اینقدر میتونم مهر بدم وقتی میگی میتونم مهر بدم پس بحث طلاق وسط نیست یعنی اگر فردای عقد خانم درخواست کرد باید بتونه بده .
مهر باید طوری تعیین بشه که دختر هروقت خواست در حد توان مالی پسر باشه که بده من نمیدونم چرا هروقت زن از مهریه اش حرف میزنه آقایون احساس میکنن این خانم زن زندگی نیست .
من یه سوال می پرسم، مهریه رو زن بگیره که چی کارش کنه؟ زندگی جدا که نداره، اگه بخوایم بگیم بخواد مثلاََ ماشین بخره واسه خودش خب این نباید عنوان مهریه بگیره، اصلاََ قشنگ نیست، اگه مرد توان خرید ماشین رو داشته باشه این کار رو باید انجام بده اما نه تحت عنوان مهریه.
اگه بگیم بخواد سرمایه گذاری کنه، خب سرمایه گذاری جدا؟ مگه قرار نیست تا آخر عمر با هم باشن؟ پس سرمایه گذاری جدا چه معنی ای میده؟
طلب کردن چیزی با عنوان مهریه از مرد وقتی دارن توو صلح و آرامش زندگی میکنن چیزی جز سست کردن رابطه نمیاره، و زندگی رو تبدیل میکنه به یه معامله. البته ممکنه هر کسی نظری داشته باشه.
مهریه همون طور که مهندس بهنام گفتن به نظرم به درد این می خوره که توو موقعیت ضروری زن اگه طلاق گرفت از شوهری که معتاد یا به هر دلیلی مشکل دار بود، بتونه یه پشتوانه داشته باشه واسه ادامه ی زندگی سختش.
پ.ن: این به این پستم ربط نداره، اما کلاََ زندگی ای که بخواد به خاطر مهریه ی سنگین سرپا بمونه، همون بهتر که از هم بپاشه.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۳:۱۳ ب.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط: چرا این تصور حاکمه که مادر خانه دار خودش رو فراموش کرده؟؟
چون اغلب ما دخترها دیدیم که مادرانمون زندگی شاد و رضایتمندی رو تجربه نکردند. یه جای کار ایراد داشت. اما به جای اینکه مشکل اصلی حل بشه، نسل بعدی خانم ها زدند به دل اجتماع و کار تا اون رضایتمندی و حس خوشایند رو از طریق کار به دست بیاورن.یه زمانی تمام هویت و معنی زن خلاصه میشد در شوهر و فرزندانش و حالا خلاصه میشه در کارش. فقط بت ها عوض شد و به تبع اون بنیاین خانواده آسیب دید.
و بنظرم مقصر فقط هم خانم ها نیستند. اما اگرم جلوی این افراط و تفریط ها رو نگیریم بیشترین ضربه رو ما خانم ها خواهیم خورد که کانون احساسات هستیم.
دوستانی که میخوان کاربرد و فلسفه مهریه رو بدونند کتاب "نظارم حقوق زن در اسلام" نوشته" شهید مطهری" رو بخونند. پاراگراف زیر از اون کتاب هست.
"مهر از آنجا پیدا شـده کـه قـانون خلقت در روابط دو جنس به عهده هر یک از آنها نقش جداگانه اى گذاشته است . معلوم شد مهر از احساسات رقیق و عطوفت آمیز مرد ناشى شده نه از احساسات خشن و مـالکـانـه او. آنچه از ناحیه زن در این امر دخالت داشته حس خوددارى مخصوص او بوده ، نـه ضـعـف و بى اراده بودن او، مهر تدبیرى است از ناحیه قانون خلقت براى بالا بردن ارزش زن و قرار دادن او در سطح عالیترى . مهر به زن شخصیت مى دهد. ارزش معنوى مهر براى زن بیش از ارزش مادى آن است."
برای بحث امنیت و تامین زندگی مالی خانم مطلقه "نحله" تعریف شده.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۱۴ ب.ظ)F@gh@ نوشته شده توسط: چرا همه پستهای مهریه برمیگرده به این که حق زن در صورتی که بخواد طلاق بگیره؟خب اگه شما دلیلی دارید که خانم وسط زندگی تقاضای مثلاً ۱۱۰ سکه یا ۳۰۰ سکه از شوهرش بکنه ما رو هم قانع کنید.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۴:۴۳ ب.ظ)Somayeh_Y نوشته شده توسط: "مهر از آنجا پیدا شـده کـه قـانون خلقت در روابط دو جنس به عهده هر یک از آنها نقش جداگانه اى گذاشته است . معلوم شد مهر از احساسات رقیق و عطوفت آمیز مرد ناشى شده نه از احساسات خشن و مـالکـانـه او. آنچه از ناحیه زن در این امر دخالت داشته حس خوددارى مخصوص او بوده ، نـه ضـعـف و بى اراده بودن او، مهر تدبیرى است از ناحیه قانون خلقت براى بالا بردن ارزش زن و قرار دادن او در سطح عالیترى . مهر به زن شخصیت مى دهد. ارزش معنوى مهر براى زن بیش از ارزش مادى آن است."من راستش این متن ادبی رو درک نکردم. اگر از احساسات عطوفتآمیز مرد هست، پس چرا سر مبلغ آن چونه زده میشه؟ چرا مثلاً مرد میخواد ۱۰۰ سکه بده ولی خانوادهی زن ۲۰۰ سکه میخوان؟ یعنی دارن احساسات و "ارزش زنِ" بیشتری طلب کنند تا "زن رو در سطح عالیتری قرار بده"، یا نه اتفاقاً باعث بیاحساسی و کدورت میشه؟ اگر منظور چیزی مانند هدیه باشه، مورد قبول هست و به نظرم چه بهتر که در صورت امکان همون اولش داده بشه ولی وقتی حالت اجبار و اکراه پیدا کرده، دیگه اسمش محبت نمیشه و فکر نمیکنم متن بالا توصیف خوبی برای علتش باشه.
بعد اینکه فکر نمیکنم مهریه قانون خلقت باشه چون قانون خلقت در کل هستی ثابت هست ولی تا جایی که میدونم فقط در برخی کشورهای اسلامی مهریه رایج هست و مبلغش هم حداقل در ترکیه و آذربایجان خیلی کمتر از ایران هست.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۴:۴۳ ب.ظ)Somayeh_Y نوشته شده توسط: برای بحث امنیت و تامین زندگی مالی خانم مطلقه "نحله" تعریف شده.تا جایی که میدونم نحله یک قانون جدید التأسیس هست که هنوز هم سر برخی مواردش بحث و ابهام به وجود میاد. قبل از اینکه نحله و یا اصلاً به طور کلی قانونی وجود داشته باشه، تکلیف خانم مطلقه چی بود؟ اما مهریه از اول وجود داشت و مکتوب میشد.
(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۱۲:۵۸ ب.ظ)sabafarhadi نوشته شده توسط: این که به یک خانم مطلقه به چه چشمی نگاه میکنن یکی از چندهزار مشکل اخلاقی مردم مملکت ماست....به من چرا میگید به اونی بگید که افسار مملکت دستشه.