(۲۱ بهمن ۱۳۹۲ ۰۸:۴۶ ب.ظ)unicornux نوشته شده توسط: (21 بهمن ۱۳۹۲ ۰۸:۳۷ ب.ظ)hosshah نوشته شده توسط: سلام دوستان اگه لطف کنید به این دوگانگی ارزشی ما پاسخ بدین سپاسگزار خواهم بود
دو تا نکته نوشتم به این مضامین:
۱- بررسی تهی بودن یا نبودن یک گرامر مستقل از متن تصمیم پذیره
۲- برای دو گرامر مستقل از متن G1 و G2 الگوریتمی وجود ندارد که تعیین کند آیا L(G1)∩L(G2)=ϕ
حالا من میگم وقتی نکته اول درست باشه و تصمیم پذیر باشه خب نکته دوم هم تصمیم پذیر میشه دیگه. اشتباه میکنم؟؟
گزینه ۱ تصمیم پذیره ؟ فکر کنم تصمیم ناپذیره.... جفتش فکر کنم تصمیم ناپذیر باشه ها.
چون میدونم به پوران به عنوان بهترین مرجع نظریه اعتقاد خاصی داری ، هم اکنون تفعلی به این کتاب زدم و این دو نکته را گرفتم
۱/ الگوریتمی وجود دارد که تشخیص دهد زبان مستقل از متن تهی است یا نه . واس این کار گرامر را به PDA تبدیل میکنیم اگر از حالت شروع به حالت پذیرش مسیری نبود، زبان آن تهی است
۲/ بررسی اینکه اشتراک یک مستقل از متن و یک منظم تهی است یا خیر، تصمیم پذیره که البته ربطی به سوال ۲ نداشت
(۲۱ بهمن ۱۳۹۲ ۰۸:۵۰ ب.ظ)e.shrm نوشته شده توسط: (21 بهمن ۱۳۹۲ ۰۸:۴۴ ب.ظ)masoud67 نوشته شده توسط: اولی تصمیم پذیره و فکر کنم اگر حالت شروع به لاندا بره میشه تهی بودنشو نتیجه گرفت
اما در مورد دومی اشتراک دو تا گرامر را خواسته ، که اشتراک دوتا مستقل معلوم نبود مستقل بشه ، واسه همین این موضوع تصمیم پذیر نخواهد بود.
ولی اگه به جای اشتراک ، اجتماع باشه، میشه تصمیم گرفت
اشتراک دو تا مستقل از متن در حالت کلی مگه حساس به متن نمیشه؟ و تهی بودن حساس به متن تصمیم پذیره گویا.
اشتراکشون فکر کنم بازگشتی بشه ، نه حساس.
ولی مکمل مستقل را مطمئن هستم بازگشتی میشه