(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۰۹:۲۱ ق.ظ)MarkLand نوشته شده توسط:  

(31 شهریور ۱۳۹۷ ۰۱:۲۹ ق.ظ)Saman.B نوشته شده توسط:  من حس میکنم خیلی یه طرفه به یکی بدی کردم
ازش عذر خواستم صمیمانه،و امیدوارم منو ببخشه یا مثلا جوابی بده و بگه که بخشیدم...

با خودم می گفتم که تو یه فرصت مناسب عذر خواهی کنم و علت رو توضیح بدم بعد به کار خودم فکر می کردم که واقعا چقدر مقصر بودم و چه اشکالی تو رفتار من بوده سعی می کردم همون رو اصلاح کنم و تو این راه جدید انتظارات از بقیه رو به حداقل می رسوندم و روی خودم بیشتر تمرکز می کردم

(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۰۱:۲۹ ق.ظ)Saman.B نوشته شده توسط:  من حس میکنم خیلی یه طرفه به یکی بدی کردم
ازش عذر خواستم صمیمانه،و امیدوارم منو ببخشه یا مثلا جوابی بده و بگه که بخشیدم

نمیدونم حجم بدی من زیاد بوده یا حساسیت اون یا نداشتن درک متقابل یا چی بوده،البته اینم بگم مساله ای بوده فقط بین دو نفر یعنی بدی من باعث نشده طرف از لحاظ اجتماعی خدایی نکرده آبروش بره.یه چیزی بوده بین دو نفر، اینم بگم که من سعی کردم بار تمام اتفاقی رو که افتاده خودم به دوش بکشم و فرض رو بر این گذاشتم که تمام و کمال من مقصر بودم،چون طرف قبول نکرد بابت موضوع باهاش حرف بزنم.احتمالش هم یک در میلیونه که بخواد حرف بزنه یا جواب بده.
حالا من میخوام قدم در راهی بگذارم که تمرکز بالایی میطلبه و آدم باید حداقلش از خودش راضی باشه که بتونه مسیر رو به درستی طی کنه. میترسم توی نیمه راه عذاب وجدان کار دستم بده.

شماها جای من باشید چه میکنید با این؟

(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۱۰:۵۲ ق.ظ)Saman.B نوشته شده توسط:  اون هیچ اجازه و فرصتی نداد.
به هر حال من کار خوب و درستم رو انجام دادم و انصافا کارم اینقدر بد نبوده که مثلا جبران ناپذیر باشه.
امیدوارم بپذیره و هر طور میخواد رفتار و قضاوت کنه.
من چند مسیج عذر خواهی دادم و حتی گفتم در صدد جبرانم میتونم باشم(چون واقعا قابل جبرانه)اینکه طرف بخواد چشمش رو به روی این ببنده دیگه به خودش مربوطه و حسی که به من داشته.
ولی واقعا بابت عذر خواهی چند باره م الانه که احساس سبک بودن میکنم.فرصت زیادی هم داشته که پاسخ بده و نداده منم از دسترسش خارج میشم و میسپارمش به خدا ضمن آرزوی سلامتی و موفقیتش.
و روی کارم تمرکز میکنم

(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۱۱:۲۰ ق.ظ)MarkLand نوشته شده توسط:  

(31 شهریور ۱۳۹۷ ۱۰:۵۲ ق.ظ)Saman.B نوشته شده توسط:  اون هیچ اجازه و فرصتی نداد.
به هر حال من کار خوب و درستم رو انجام دادم و انصافا کارم اینقدر بد نبوده که مثلا جبران ناپذیر باشه.
امیدوارم بپذیره و هر طور میخواد رفتار و قضاوت کنه.
من چند مسیج عذر خواهی دادم و حتی گفتم در صدد جبرانم میتونم باشم(چون واقعا قابل جبرانه)اینکه طرف بخواد چشمش رو به روی این ببنده دیگه به خودش مربوطه و حسی که به من داشته.
ولی واقعا بابت عذر خواهی چند باره م الانه که احساس سبک بودن میکنم.فرصت زیادی هم داشته که پاسخ بده و نداده منم از دسترسش خارج میشم و میسپارمش به خدا ضمن آرزوی سلامتی و موفقیتش.
و روی کارم تمرکز میکنم

دیگه الان اصرار به عذرخواهی نکنید بذارید زمان بگذره از ناراحتی اونم کم بشه و بعدا اگه فرصت بود و حس کردین زمان مناسبی هست از دلش دربیارین

(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۱۲:۴۲ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  - خواهر فضای خونه رو تلطیف می‌کنه (چند تا برادر بودن).
+ من که خواهر داشتم و فضای خونه رو تلطیف نکرد!

* (قدیما بهم میگفتن) وقتی خواهرت رفت حسرت این روزا رو میخوری و دلت براش تنگ میشه.
نشون به اون نشون که ده ساله خواهر من رفته و نه تنها دلم تنگ نشده براش بلکه خیلی هم خوشحالم که نیست!

(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۱۲:۵۱ ب.ظ)nlp@2015 نوشته شده توسط:  خواهرتون مانشت نمیاد؟)

(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۱۰:۲۴ ق.ظ)SepidehP نوشته شده توسط:  بچه ها وقتی تو خیابون هستین خیلی مراقب خودتون و وسایلتون باشین. هفته پیش گوشیم و از دستم دزدیدن. جلوی در دانشگاه. تو پیاده رو حرکت میکردم و پامو گذاشتم تو خیابون که رد شم و برم طرف در دانشگاه. موتوری بود و گوشیم و قاپید از دستم. تا چند لحظه شوکه بودم. بعدشم که دوییدم دنبالش و چند نفرم جلوتر از من دوییدن که حداقل پلاک موتورشو بخونن نشد؛ رو پلاکشو پوشونده بود با پارچه. یه هفته قبل دفاعم بود و خیلی حس بدی داشتم. اینکه واقعا الان چکار کنم. چندتا از داکیومنتام تو گوشی م بود.هیچ شماره ای هم حفظ نبودم جز شماره خونه و شماره خواهرم. به خونه که نباید زنگ میزدم چون مامانم خیلی نگران می شد، همینجوری وقتی داشتم میومدم تهران هی میگفت مراقب خودت باش، غذاتو بخوریا، خودتو خسته نکنیا و ... اگه با اون حالم زنگ میزدم بهش مینشست غصه مو میخورد. وقت هیچ کاری رو نداشتم. یک سال درگیر پایان نامه م بودم و استادم هی آزمون و خطا میرفت جلو. روز قبل از این اتفاق از شیراز اومده بودم تهران که سریع کارایی که استاد میگه رو انجام بدم و آماده بشم که سه شنبه دفاع کنم. وقتی به همه کارایی که داشتم، فکر میکردم حس بدبختی داشتم. اون لحظه ای که گوشیمو از دستم دراورد فقط داشتم به فایلایی که به لپ تاپم منتقلشون نکرده بودم فکر میکردم. نشستم گریه کردم. بعدش یه چیزایی پیش اومد که هی از این ور به اون ور رفتم و اومدم. حالم خیلی بد بود. نامزدم اومد بعدشم دوستم اومد بدون اینکه من بهش خبری بدم. گفت زنگ زدم بهت دیدم خاموشی یهو توو دلم آشوب شد. مرخصی گرفته بود و اومده بود. خداروشکر.

دو روز همش درگیر کلانتری و دادسرا و آگاهی بودم. وقتی م مینشستم پای کارام تمرکز نداشتم. همه بهم میگفتن خداروشکر خودت سالمی. اگه کوله تو میکشید و پرت میشدی چی. واقعا این قضیه خطرای زیادی داره. مراقب خودتون باشین. قبل از این اتفاق هم از دور و اطرافیانم میشنیدم که دزدی زیاد شده. توو کلانتری چندتا مورد شنیدم که اومدم بودن شکایت کنن خیلی تعجب کردم. یه خانم اومده بود میگفت همی الان از تاکسی پیاده شدم یه موتوری دست انداخت گردنبندمو از توو گردنم کند و فرار کرد. یه آقایی اومده بود گفت در پارکینگ مث اینکه دیشب باز مونده ماشینمو بردن. یکی دیگه فیلمای دوربین پارکینگ سازمان حمل و نقل و ترافیک و آورده بود که ماشینش همون جلوی پارکینگ پارک کرده بود و میگفت ۵ دقیقه هم کارم طول نکشیده برگشتم دیدم صندوق و خالی کرده حدود ۴ تومن تووش وسیله بوده و اینقد پرروئه که جلو دوربین این کارو کرده.

مراقب خودتون و وسایلتون باشید.

(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۰۱:۲۳ ب.ظ)khayyam نوشته شده توسط:  بهتون تبریک می گم پایان نامتون رو به اتمام رسوندین
درباره اتفاقی که براتون افتاده باید بگم این اتفاق ها طبیعی هست تو تهران ! بلاخره کسی که تهران بخاد بمونه باید این موارد رو هم در نظر بگیره بدون شک تو شهری که همه جور ادم از هر نقطه ای از ایران و حتی خارج وجود داره و کسی کسی رو نمی شناسه از این اتفاق ها می افته ! و تقریبا برای تمام کسانی که تهران بودن از این اتفاق ها یا افتاده یا خواهد افتاد نمونش برای منم دو سال پیش اتفاق افتاد با گوشیم تو پیاده رو داشتم نقشه گوگل رو چک می کردم که یه موتوری اومد رد شد زد تو دستم و گوشیم رو گرفت ولی شانس که اوردم گوشی تو دستش جفت و جور نشد و همون لحظه افتاد از دستش تازه من اون گوشی رو تازه با پول داداشم گرفته بودم و اینکه همون طوری که گفتین همون لحظه ادم هنگ می کنه و شوکه میشه رو واقعا منم اونظوری شدم ولی چون دیدم گوشی از دستش افتاده سریع رفتم گوشی رو برداشتم از زمین و دیگه تا به خودم بیام موتوری هم رفت !
از اون موقع به بعد از سایه خودم هم می ترسم دو دقیقه نمی تونم دوچرخه رو بزارم جلو مغازه برم داخل مغازه یا وقتی سوار brt و مترو هستم محکم گوشی رو گرفتم ! متاسفانه جمله درستی نیست ولی تو تهران فقط باید گرگ بود ! تا بشه زندگی کرد

(۳۱ شهریور ۱۳۹۷ ۰۲:۰۵ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  

(31 شهریور ۱۳۹۷ ۰۱:۲۳ ب.ظ)khayyam نوشته شده توسط:  بهتون تبریک می گم پایان نامتون رو به اتمام رسوندین
درباره اتفاقی که براتون افتاده باید بگم این اتفاق ها طبیعی هست تو تهران ! بلاخره کسی که تهران بخاد بمونه باید این موارد رو هم در نظر بگیره بدون شک تو شهری که همه جور ادم از هر نقطه ای از ایران و حتی خارج وجود داره و کسی کسی رو نمی شناسه از این اتفاق ها می افته ! و تقریبا برای تمام کسانی که تهران بودن از این اتفاق ها یا افتاده یا خواهد افتاد نمونش برای منم دو سال پیش اتفاق افتاد با گوشیم تو پیاده رو داشتم نقشه گوگل رو چک می کردم که یه موتوری اومد رد شد زد تو دستم و گوشیم رو گرفت ولی شانس که اوردم گوشی تو دستش جفت و جور نشد و همون لحظه افتاد از دستش تازه من اون گوشی رو تازه با پول داداشم گرفته بودم و اینکه همون طوری که گفتین همون لحظه ادم هنگ می کنه و شوکه میشه رو واقعا منم اونظوری شدم ولی چون دیدم گوشی از دستش افتاده سریع رفتم گوشی رو برداشتم از زمین و دیگه تا به خودم بیام موتوری هم رفت !
از اون موقع به بعد از سایه خودم هم می ترسم دو دقیقه نمی تونم دوچرخه رو بزارم جلو مغازه برم داخل مغازه یا وقتی سوار brt و مترو هستم محکم گوشی رو گرفتم ! متاسفانه جمله درستی نیست ولی تو تهران فقط باید گرگ بود ! تا بشه زندگی کرد

این حس عدم امنیتی که تو تهران هست خیلی بده. خیلی رو روان آدم تاثیر داره.