بر خلاف محصولات سخت افزاری که به مرور زمان فرسوده می شوند ( مثلا میسوزند!) و از بین میروند محصول نرم افزاری فرسوده نمی شود بلکه از دور خارج می شود. یعنی دیگر قابل استفاده نیست زیرا نیازمندی های ذینفعان را ارضا نمی کند. به عنوان مثال نیازمندی های جدیدی مطرح می شود و یا اینکه تکنولوژی جدیدی ایجاد میشود که نرم افزار قابلیت تطبیق خود با آن ها را ندارد. همچنین ممکن است بستر سخت افزاری تغییر کند و نرم افزار دیگر جوابگو نباشد و یا نرم افزار نتواند از تمامی توانایی سخت افزار جدید استفاده کند.
همچنین در اثر نگهداری مکرر نرم افزار و تغییرات در آن , کم کم کد به صورتی در خواهد آمد که اصطلاحا به آن کد مرده می گویند و کسی جرات دست زدن به آن را ندارد و ترجیح می دهند نرم افزار جدیدی تولید کنند تا اینکه وقت خود را صرف نگهداری نرم افزار قدیمی کنند. ( البته برخی مواقع پروژه های مهندسی مجدد کلید می خورد تا یک سیستم مرده را دوباره احیا کنند)
معمولا عمر یک محصول نرم افزاری خوب چیزی حدود ۵ سال است.