(۰۱ بهمن ۱۳۹۲ ۰۲:۴۶ ب.ظ)هاتف نوشته شده توسط:  برادر، هر سوال در یک موضوع! این قانون مانشت هست.
من اینجا درباره سوال ۹۳ بحث میکنم، لطفا سوال ۹۴ رو به موضوع دیگیری انتقال بدید.
فرض کنید برنامه ی main دارای دو زیر برنامه A و B هست و درون برنامه اصلی متغیری به اسم m تعریف کرده ایم و از قواعد حوزه ی ایستا استفاده می کنیم، گزاره ی اول اش گفته ارجاع به دستور بدون توجه به ترتیب زیر برنامه ها به اعلان اش در جای دیگر مرتبط میشه و این صحیح است، یعنی وقتی درون A داریم با m کار میکنیم به راحتی به سراغ m توی main میره و مهم نیست که اول A اومده بعد B یا بالعکس.

گزاره ی دوم هم به نظرم واضحه، چون قواعد حوزه ی ایستاست پس بیشتر کارها رو میشه زمان کامپایل انجام داد و نیازی نیست تا برنامه اجرا بشه تا روابط بدست بیاد، مثلا اینکه متغیر m توی A مجاز هست نیازی نیست حتما برنامه اجرا بشه تا بدونیم کی کی رو فراخوانی کرده!

گزاره ی سوم هم از گزاره ی دوم قابل استنتاج هست، وقتی بیشتر کارها زمان ترجمه انجام بشه پس موقع اجرا کنترل های غیر ضروری روی داده ها انجام نمیدیم و برنامه سریع تر میشه، مثلا موقع اجرا دیگه نمیره زنجیره ی پویا رو بررسی کنه ببینه متغیر m توسط فراخواننده ی تابع A حمایت میشه یا نه.

(۰۱ بهمن ۱۳۹۲ ۰۵:۱۸ ب.ظ)firouziam نوشته شده توسط:  ...از لحاظ مفهومی متوجه میشما!..