تکرار میکنم، به نظر من ترجمه کار ارزشمندی است اما «در مقایسه» با انجام کار پژوهشی، حرکت در لبهی علم و گسترش مرزهای علم واقعا کار پیشپاافتادهای محسوب میشود.
بگذریم، بهتره به جای سر و کلهی هم زدن به سر و کلهی سیستم آموزشی بزنیم! در لینک زیر میتوانید رتبهبندی کشورهای مختلف را بر اساس publication علمی مشاهده کنید. این رتبهبندی توسط SCImago و با کمک اطلاعات پایگاه استنادی Scopus به دست آمده است:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمیباشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
این رتبهبندی که بارها خود وزارت علوم به آن ارجاع کرده، در واقع حقایق تلخی را آشکار میکند. با اینکه رتبه ۲۷ خیلی هم بد نیست اما یکسری نکته در آن وجود دارد:
اول اینکه تعداد استنادات (citations) مقالات ما نسبتا کم است. اگر قرار بود بر اساس استنادات رتبهبندی کنند ما مقام ۳۸ را کسب میکردیم. این را میتوان به این معنی تفسیر کرد که از دانشی که ایران تولید میکند، استفاده چندانی در دنیا صورت نمیگیرد.
دوم اینکه تعداد استنادات ما نسبت به خود-استنادات (self-citations) ما بسیار پایین است. این را هم میتوان به این تفسیر کرد که حتی همان اندک دانشی که تولید کردهایم هم بیشتر توسط خودمان استفاده میشود!
پس از آن توجه شما را به رتبهی کشور «اسمشو نبر» در مقام ۲۲ جلب میکنم. لازم به ذکر است که کشور مذبور همش ۷ میلیون نفر جمعیت دارد. طبق آمار وزات علوم در سال ۹۰-۸۹ ما ۴ میلیون و ۱۰۰ هزار دانشجو داشتیم. یعنی به اندازهی ۶۰ درصد جمعیت کل اون کشور ما دانشجو داریم و باز وضعمون اینه. حالا بماند که هدف چاپ چند تا از این مقالهها، در واقع مهاجرت دانشجوی بیچاره و فرار مغزها بوده.