(۱۰ اسفند ۱۳۹۵ ۱۲:۲۵ ق.ظ)hamideh1371 نوشته شده توسط:  استادی که چندین و چند سال همیشه و همه جا زحمتتو کشیده و حتی جاهایی که وظیفه‌ای نسبت بهت نداشته باز هم تنهات نذاشته و راهنمائیت کرده رسماً حکم گنج رو داره. یکی مثل پدر و مادر.
خدا حفظشون کنه واسم.
________________
من چقدر خوشحال و خوشبختم که استاد راهنمام، بهترین استاد تمام این سال‌هامه. واقعاً خیلی عالیه که بدون هیچ استرسی می‌تونم کارمو جلو ببرم و به‌واسطهٔ سال‌ها ارتباط استاد و شاگردی و شناخت دوطرفه، دغدغهٔ نحوهٔ تعامل با استاد راهنما و چگونگی راهنمائی گرفتن و گزارش دادن و... که سایر دوستانم دارند رو ندارم.
___________________
از فردا، دوباره کار پایان‌نامه‌مو استارت می‌زنم. توکل بر خدا.

(۱۰ اسفند ۱۳۹۵ ۰۶:۵۸ ب.ظ)razani.n نوشته شده توسط:  از عشق حرف می زنیم، و از عذاب ممتد فراق یار و سوختن بی وقفه. و همزمان با تمام اطرافیان ممکن تیک می زنیم و دل و قلوه مبادله می کنیم، وقیحانه و پنهانی.
وارد رابطه می شویم، اما از همه مخفی می کنیم، مبادا بقیه بفهمند و گزینه های دیگرمان بسوزد. بالاخره چند دوست بهتر از یک عشق است.
کنار هم زندگی می کنیم، اما با ساک های بسته. آماده دل کندن و پریدن و رفتن به آشیانه ای دیگر، نورگیر تر و مهیاتر.
از رفاقت دم می زنیم و به سادگی و بی دلیل روح رفیقمان را ذبح می کنیم هر جا که خودش نیست و مجالش هست.
از مسئولیتهای خودمان آشکارا می دزدیم، و همزمان مصلح اجتماعی می شویم و تمام ابناء بشر را به کم کاری متهم می کنیم و نگران آیندگانیم.
اسم هرزگی هایمان را می گذاریم نوگرایی، مدرنیسم، آزادی، روابط اجتماعی .... و باز از خودمان می پرسیم روزگار بدی شده ، نه ؟
نه . من و تو بدیم ....


متن از صفحه ی آقای حمید سلیمی
نویسنده هستن ایشون

(۱۰ اسفند ۱۳۹۵ ۰۶:۵۸ ب.ظ)razani.n نوشته شده توسط:  از عشق حرف می زنیم، و از عذاب ممتد فراق یار و سوختن بی وقفه. و همزمان با تمام اطرافیان ممکن تیک می زنیم و دل و قلوه مبادله می کنیم، وقیحانه و پنهانی.
وارد رابطه می شویم، اما از همه مخفی می کنیم، مبادا بقیه بفهمند و گزینه های دیگرمان بسوزد. بالاخره چند دوست بهتر از یک عشق است.
کنار هم زندگی می کنیم، اما با ساک های بسته. آماده دل کندن و پریدن و رفتن به آشیانه ای دیگر، نورگیر تر و مهیاتر.
اسم ... هایمان را می گذاریم نوگرایی، مدرنیسم، آزادی، روابط اجتماعی .... و باز از خودمان می پرسیم روزگار بدی شده ، نه ؟
نه . من و تو بدیم ....

(۱۰ اسفند ۱۳۹۵ ۰۷:۰۸ ب.ظ)Lost... نوشته شده توسط:  

(10 اسفند ۱۳۹۵ ۰۶:۵۸ ب.ظ)razani.n نوشته شده توسط:  از عشق حرف می زنیم، و از عذاب ممتد فراق یار و سوختن بی وقفه. و همزمان با تمام اطرافیان ممکن تیک می زنیم و دل و قلوه مبادله می کنیم، وقیحانه و پنهانی.
وارد رابطه می شویم، اما از همه مخفی می کنیم، مبادا بقیه بفهمند و گزینه های دیگرمان بسوزد. بالاخره چند دوست بهتر از یک عشق است.
کنار هم زندگی می کنیم، اما با ساک های بسته. آماده دل کندن و پریدن و رفتن به آشیانه ای دیگر، نورگیر تر و مهیاتر.
از رفاقت دم می زنیم و به سادگی و بی دلیل روح رفیقمان را ذبح می کنیم هر جا که خودش نیست و مجالش هست.
از مسئولیتهای خودمان آشکارا می دزدیم، و همزمان مصلح اجتماعی می شویم و تمام ابناء بشر را به کم کاری متهم می کنیم و نگران آیندگانیم.
اسم هرزگی هایمان را می گذاریم نوگرایی، مدرنیسم، آزادی، روابط اجتماعی .... و باز از خودمان می پرسیم روزگار بدی شده ، نه ؟
نه . من و تو بدیم ....


متن از صفحه ی آقای حمید سلیمی
نویسنده هستن ایشون

فوق العاده و حکایت و شرح حال خیلی از دوستان متاسفانه...

(۱۰ اسفند ۱۳۹۵ ۰۷:۲۵ ب.ظ)sajad90 نوشته شده توسط:  

(10 اسفند ۱۳۹۵ ۰۶:۵۸ ب.ظ)razani.n نوشته شده توسط:  از عشق حرف می زنیم، و از عذاب ممتد فراق یار و سوختن بی وقفه. و همزمان با تمام اطرافیان ممکن تیک می زنیم و دل و قلوه مبادله می کنیم، وقیحانه و پنهانی.
وارد رابطه می شویم، اما از همه مخفی می کنیم، مبادا بقیه بفهمند و گزینه های دیگرمان بسوزد. بالاخره چند دوست بهتر از یک عشق است.
کنار هم زندگی می کنیم، اما با ساک های بسته. آماده دل کندن و پریدن و رفتن به آشیانه ای دیگر، نورگیر تر و مهیاتر.
اسم ... هایمان را می گذاریم نوگرایی، مدرنیسم، آزادی، روابط اجتماعی .... و باز از خودمان می پرسیم روزگار بدی شده ، نه ؟
نه . من و تو بدیم ....

این قسمت هاش رو با اجازه انتخاب کردم برای تقدیم به یکی از دوستان مانشتی(امیدوارم ببینند). متن عالی بود. تشکر.

(۱۰ اسفند ۱۳۹۵ ۰۶:۵۸ ب.ظ)razani.n نوشته شده توسط:  نه . من و تو بدیم ....

(۱۰ اسفند ۱۳۹۵ ۰۲:۵۵ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  رکورد جدید "۲۸:'۳