(۱۱ اسفند ۱۳۹۳ ۰۳:۱۶ ب.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط:باید واسه کل زندگیمون روحیه داشته باشیم و یه جوری همیشه این روحیه رو در خودمون نگه داریم.حالا چه کنکور داده باشیم چه قراره کنکور بدیم(11 اسفند ۱۳۹۳ ۱۱:۳۹ ق.ظ)alim93 نوشته شده توسط: پس چرا هیشکی به این تاپیک سر نمیزنه
کنکورمون رو دادیم! دیگه روحیه دادن لازم نداریم!
i'm ready to fight for my dreams...
مرسی آواجان، بابت این تایپیک. خیلی کار خوبی کردی
من مدام با افت روحیه مواجه ام چه کار کنم
خداجونم مرسی که کنارم هستی .
اگه جرئتت ناامیدت کرد
از جرئتتم فراتر برو
(۱۵ خرداد ۱۳۹۴ ۱۰:۲۱ ب.ظ)setarehfb نوشته شده توسط: مرسی آواجان، بابت این تایپیک. خیلی کار خوبی کردیخواهش میکنم دوست جان
(۱۵ خرداد ۱۳۹۴ ۱۰:۴۱ ب.ظ)RASPINA نوشته شده توسط: من مدام با افت روحیه مواجه ام چه کار کنممنم اینطوری ام
گویا نوشتن خیلی جواب میده، بنویسو بنویسو بنویس
یه عزیزی تازگیا بهم میگفت:
بنظرت وقتی سی ساله شدی کجایی؟
بیاین آدمه ایده آل ده سال آیندمونو تصور کنیم
مهم نیس چقدر به اون چیزی که تجسم میکنیم برسیم
ولی میتونیم که براش تلاش کنیم؟ نمیتونیم؟
یکی به من روحیه بده ...
یادش بخیر پارسال بود که ایستگاهمون راه افتاد ( بر عکس همه ایستگاه ها که همیشه یه جا میمونن) ما که سال به سال روحیمون داغون تره و کلا دریغ از پارسالی هستیم گفتیم بیاییم ایستگاهمون رو دربیاریم از گنجه راهش بندازیم بلکه باز یه عده مثل پارسال حرفای خوب خوب زدن. روحیمون خوب میشه؟ اصلا یادمون هست روزای خوبمون چه شکلی بودن..... بی خیال مهم نیست. یه جای خوب داشتیم که دوباره قراره داشته باشیم....نه مثل بیمارستان که ناخوش بری و سالم برگردی. مثل سر کوچه که جمع بشی و حرف خوب بزنی
یادش بخیر پارسال که این تاپیکو زدم...
مرسی جناب دادخواه برای بالا آوردن تاپیک
[attachment=19448]
(۰۱ آذر ۱۳۹۳ ۰۸:۱۶ ب.ظ)احسان مومنی نوشته شده توسط: واسه روحیه دادن به خودم هر کاری کردم خداییش
خودم تنها تو یه خونه ، یا با خودم حرف میزنم
از اون جایی که عاشق دانشگاه تهرانم (دانشگاه تهرانم آرزوست
خلاصه درس و تست فشارش کم بود تنهایی فشارش خودش شده یه عامل انگیزشی که بر خلاف اون دوتا شیرینه
آرم و عکس دانشگاه تهرانو میزارم برین حالشو ببرین
یادش به خیر پارسال ...
فکر نمیکردم با اون همه تلاش و زحمتی که کشیدم رتبم بشه ۸۰۰ ...
فکر نمیکردم مجبورشم واسه سال بعدش بشینم دوباره بخونم ...
یادش به خیر ...
اینجا رو دوست دارم :
( سعادت عبارت است از صرف نیرو در کار هایی که، در آن ها امکان موفقیت وجود دارد*استوبایوس*)
====
فقط آنگاه که به حال خویش رها شده ایم میتوانیم نیک بختی خویش را بیابیم یا بســــــازیم*مسافر در تراژدی فاوست* {گوتـــــــه}
کارگرانی که ساختمانی را بنا میکنند از کل نقشه بی خبرند یا آن را مدام در مد نظر ندارند،انسان نیز هنگامی که روز ها و ساعت های عمر را سپری میکند،از بابت مسیر و ماهیت زندگی خویش در همین وضع است.به هر اندازه مسیر زندگی آدمی،
شایسته تر ، مهم تر و برنامه دار تر و "بیشتر واجد خصوصیـــــات فردی" باشد،همانقدر لازم است که آدمی نقشه ی کوچک مسطحه شده ی آن ؛ یعنی طرح آن را گاهگاه مد نظر قرار دهد.
البته لازمه ی این کار این است که آدمی اندکی به خود شناسی پرداخته باشد ، یعنی بداند که در اصل ، به طور عمده و در درجه ی اول طالب چیست و چه چیز برای سعادتش اساسی است.
"در باب حکمت زندگی"(ص ۱۵۸-۱۵۹) "شوپنهاور"
همیشه کسی وجود خواهد داشت که سر راهتان سنگ پرتاب کند.
این به شما بستگی دارد که با آن سنگ ها چه میسازید،
پل یا دیوار!
یادتان باشد شما معمار زندگیتان هستید.
[attachment=19506]
یادی کنیم از این پست
یادش به خیر