وقتی که آب دل، از گل و لای گناه، کدر می شود و گوش های جان، از عفونتِ معصیت سنگین، زمانی که چشم دل، در دود و دم نافرمانی خدا کم سو می شود و عشق، تنگی نفس می گیرد و گلوی روح می سوزد... هنگامی که دل در غروب حقایق، سخت می گیرد و می گرید و تن عقل، از گزند میکرب هوس در امان نیست و در عصری که گلبول های موعظه، زیر چکمه های غفلت و تهاجم فرهنگی له می شوند و گنج خلوت از کُنج دل ها، تاراج برده می شود...
طلوعِ خورشید معرفت در سرزمین اعتکاف، شاید بتواند خانه دل و روح را در مقابل بیماری ها ضد عفونی کند و با داروی شفا بخش ثقلین (قرآن و عترت)، ما را از درد پوچی نجات دهد. چرا که اعتکاف، سفر چند روزه به سرزمین صفا و صداقت و غوطه ور شدن در زلال معنی است.
اعتکاف، بازدید از معراج قُرب الهی با بُراق تیز پرواز خلوص است. گرچه اعتکاف، در کتب اعمال، در قفسه مستحبات جای دارد، اما در «فرهنگ انتظار»، تصفیه ناخالص های روحی، با آب توبه و آه فراق در پالایشگاه مسجد شرط وصال است. معتکف با ورود به لاله زار مسجد جامع، پاپوش تمنّیات و تعلّق را از پای آرزوهایش در می آورد و جلوه های ربّانی را در کوه طور تفکر به تماشا می نشیند؛ (فاخْلَعْ نَعْلَیک فانک بالواد المقدس طوی) او در بزم خلوت نشینان، از جام های دعا و نماز، سرشار از شور و شعور می شود.
اعتکاف، در آینه لغت، توقف چند روزه در ایستگاه مسجد جامع است؛ با زبان روزه و در قاموس اهل دل، حبس کرکس آمال و هوس و سبک بار و بال نمودن مرغ دل است برای سیر به آفاق و انفس. تا زمانی که کبوتر نفس، گیر دام تعلق های مادی باشد، پرواز در آسمان کمال برایش مقدور نیست...
و علی علیه السلام التهاب درون و شوق وصال معبودش را در کمیل شریف چنین می سراید:
ای مهربان خدای! مرغ دل در پنجه های تیز و قوی هوس حبس گشته، وگرنه بال های ما تشنه پرواز در آسمان قُرب تو اند...
واصلان حق، این طبیبان روح، نسخه های خود را در شفا خانه اعتکاف، تقدیم انسانیت نموده اند؛ چرا که با اکسیر اعتکاف، مس دل به طلای حرم الهی تبدیل می شود و بهشت آرامش به دل های آسمانی ارزانی می شود.
هیچ کنجی بی دد و بی دام نیست/ جز به خلوتگاه حق آرام نیست...
(به قلم محمّد حسین قدیری)
دوستان عزیزی که این روزها به جمع معتکفین می پیوندن، از همشون التماس دعا داریم...
من هم برای همه دوستان عزیز، بهترین ها رو از خداوند، طلب می کنم...
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد/ یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه...
ضمنا اگر کسی اطلاعات بیشتری راجع به اعتکاف می خواست، میتونه به
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
سر بزنه
ممنون دوست عزیز
(۱۴ خرداد ۱۳۹۱ ۰۴:۴۵ ب.ظ)uniquegirl نوشته شده توسط: اعتکاف، سفر چند روزه به سرزمین صفا و صداقت و غوطه ور شدن در زلال معنی است.
چقدر دوست داشتم که امسالم برم ولی واقعا لیاقتشو پیدا نکردم، خوش به سعادت اونایی که الان معتکف شدن.
« وَمَا خَلَقْتُ الْجنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ » [ذاریات، ۵۶]
و جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه مرا عبادت کنند
(و از این طریق تکامل یابند و به من نزدیک شوند)
سه روز فرصت برای نزدیک شدن به هدف خلقت
و این که خدایا من فراموش نکردم هدفم خلیفة الله شدن هست
درس خوندن، کار کردن، پول درآوردن و... همه وسیله هست و وظیفه برای رسیدن به هدف
سه روز این ها رو کنار میذارم و روی هدفم کار میکنم، باز برمیگردم وظیفه م رو انجام میدم و درس می خونم و کار میکنم
خدایا میدونم ابر و باد و مه و خورشید و فلک رو نیافریدی که من بیام دنبال دنیا طلبی باشم و تو رو فراموش کنم
«أَوَلَمْ یَتَفَکَّرُوا فِی أَنفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَإِنَّ کَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاء رَبِّهِمْ لَکَافِرُونَ» [روم، ۸]
آیا در خودشان تفکر نکرده اند؟ خداوند آسمان ها و زمین و آنچه بین آن هست را جز به حق و سرآمد معین نیافریده است، و بیگمان بسیارى از مردم لقاى پروردگارشان را منکرند
تو اعتکاف چیزهای خوبی میشه یاد گرفت امیدوارم همه‌ی ما بتونیم یکبار هم که شده تجربه‌ش کنیم.
اینکه یاد گرفتم طول روز سه نکته رو مدنظر قرار بدم:
مشارطه نفس: در ابتدای روز با خودمان شرط میکنیم که طول روز خطایی از ما سرنزند.
مراقبه نفس: در طول روز با تفکر در اعمال خویش از لغزش مراقبت کنیم.
محاسبه نفس: در پایان روز به محاسبه‌ی اعمال طول روز خود می پردازیم که روز بی خطایی داشته ایم یا نه ؟
حتما لازم نیست که برای اعتکاف مسجد برید.
سه روز به خلق خدا خدمت کردن، سه روز وجود خودمون رو از گناه دور نگه داشتن بزرگترین اعتکافه.
اون حس معنوی رو میشه داشت.
التماس دعا از همه ی اونا که هر روزشون اعتکافه