سلام به همه بچه ها
من امروز اینجا رو از توی اینترت پیدا کردم
۳۲سالمه مجرد هستم
کارم ازاد بوده و هست
علاقه شدیدی به تحصیل و تدریس دارم اما متاسفانه ۶سال شغل من ازاد هست در ضمینه کاملا غیر مرتیط....
امسال هم ایتی کنکور دادم شدم ۷۰۰ حدودا خیلی هم خوندم اما هم مدتها نخونده بودم هم پایه تحصیلی نداشتم
از تمام دوستان که ارشد دادند یا اطلاع دارند خواهش میکنم کمکم کنید من چجوری منابع خوب پیدا کنم ؟و من میخام یه دانشگاه معتیر قبول بشم حتی میخام از هروقت شما بگین قید کارم رو زبزنم الان توی گرمای بوشهر روزی باید ۱۰ساعت کار کنم واسه یه حقوق ناچیز
استدعا میکنم کمکم کنید من چجوری رتبه خوب بیارم؟
قبول شدن دانشگاه های قوی تهران ایا ضمانتی برای اینده هیئت علمی شدن هست با چه مدرکی؟
ایا با سن بالای من ایا اگر ارشد بگیرم در یه دانشگاه معتبر اینده کاری وتحصیلی دارم ؟
من سواد بالایی ندارم اما پشتکار قویی دارم خواهش میکنم کمکم کنید چون به زندگیم ریط داره
ضمنا من کسی رو هم ندارم هیچکس
سلام، خوش آمدید!
کنکور جنگ اراده‌هاست. قول میدم اگه اراده و علاقه‌ی شما عالی باشه، رتبه‌تون هم به سمتش میل میکنه. اما ...
۱- فارغ التحصیل شدن از یک دانشگاه تاپ کار حضرت فیل است و هر انسان رزم‌آورِ دست از جان شسته!
۲- شما با توجه به سن‌تون یا باید کاملاً تأمین مالی باشید یا همزمان با تحصیل کار کنید که مرد میدان می‌طلبد و واقعاً کار هر کسی نیست.
۳- ارشد که بیخیال! ولی فارغ التحصیل دکتری شریف، تهران، امیرکبیر همه جای ایران شانس بسیار بالایی برای هیئت علمی شدن داره. ولی مثلاً با مدرک دکتری دانشگاه شیراز هم راحت میشه تو شهرستان‌های کوچیک هیئت علمی شد.
۴- داداش جسارتاً فضولی نباشه ازدواج برای شما الآن از نون شبم واجب‌تره! اگه بنا رو به طی این مسیر پر مشقت گذاشتی، سعی کن هرچه زودتر یک رفیق راه برای خودت اختیار کنی (می‌تونی دست یکی از همین مانشتی‌ها رو بگیری و باهم برید ارشد شریف
).
سلام
من نظرم با آقای شریعتی تا حدودی متفاوته.
ببخشید که من واقع بین هستم .
امیدوارم اقای شریعتی اگه پاسخی برای سوالات من دارند بفرمایند.
هیئت علمی شدن در دانشگاههای تهران که در حال حاضر و احتمالا" در ده سال اینده غیر ممکنه.
سوال : شما فرض کنید الآن دکترای مهندسی کامپیوتر و آی تی از شریف داشته باشید. کدام دانشگاه تهران شما را عضو هیئت علمی میکند؟
پاسخ: هیچکدام. مگر اینکه بند پ یا چیزی داشته باشید.
شهرهای بزرگ هم مثل اصفهان شیراز مشهد تبریز کرمان و... اینا هم تقریبا" اشباع هستند.
الان فقط برای طرح سربازی و احیانا" دانشگاههای علمی کاربردی و جذب محدودی توسط بعضی دانشگاههای آزاد تو شهرهای خیلی کوچک وجود داره.
نگاهی به لیست طرح جذب هیئت علمی بندازید. هیچ دانشگاه اصلی هیئت علمی نمیخواد . حداکثر طرح سربازی میخوان. اونم دیگه حداقل دانشجوی دکترا که تزش شروع شده باشه.حالا شما ۶-۷ سال دیگه فک میکنید این وضع عوض میشه ؟؟ اونهم با اینهمه فارغ التحصیلی که الآن تو راهند.
تدریس اگه تو علمی کاربردی و پیام نور و گاهی آزاد هست همه حق التدریس میخوان. با درامد ناچیز. واسه همین هم هست که خالی مونده و کسی نرفته.
راستش من که سن ام از شما کمتره اصلا" تو ذهنم هیئت علمی شدن در ایران نیست. مخودتون هم میگید پایه علمی قویی ندارید . چه اصراریه که بخواید کار علمی تو ارشد و دکترا بکنید و در این سن اینقد ریسک کنید.
اگه میخواهید تدریس کنید بهتره برید یه دوره های شبکه یا برنامه نویسی اینا بگذرونید و تو آموزشگاهها تدریس کنید. کنارش ارشد هم خواستید بگیرید حالا دولتی آزاد هر جوری که تونستید. برای اینکه تو کارتون موفق تر باشید.
شما اگه همین امسال هم برید ارشد تا دکترا بگیرید اگه فاصله ای نیافته حدود ۴۰ ساله میشید. دیگه هیئت علمی تو اون سن که نمیگیرن.
ببخشید اگه رک بودم
یا علی
من علیرغم علاقه و استعداد زیاد در تدریس، هیچوقت خیلی تو نخ هیئت علمی شدن نبوده‌ام (و فکر نمی‌کنم کسانی که الآن تو دانشگاهها سرشون به تنشون می‌ارزه هم روزی هدف‌گذاری‌شون به طور مشخص این بوده باشه - می‌بخشید که رک گفتم! روم سیاه!) پس نظرم ممکنه اشتباه باشه.
این قضیه‌ی دانشگاه ظاهر کاره و شما (بدون پارتی) قطعاً باید بتونید کله قندهای علمی رو حبه کنید. اونوقته که خودشون باهاتون تماس می‌گیرن، اگه اینوری‌ها شعورشون نکشید، اونوری‌ها.
من در دانشکده خودمون به چشم می‌دیدم که از ضعف علمی رنج می‌بردن و دربه‌در دنبال فرد توانمندی (ولو دانشجویی با استعداد) بودن که کرسی‌ها رو در اختیارش بگذارند.
ممنونم از راهنماییتون.
خودتون بهتر میدونید همه امروزه روز مادیات حرف اول اخر رو میزنه
من واقعا عزم راسخی دارم اما شما حقیقتی گفتید که تلخ هست اما حقیقته
اما من که نگفتم تهران یا شهرهای بزرگ ... با بودن اینهمه نوابغ کشور من عضوی از اونها بشم
پله پله...
من عرضم این بود از یه جایی درحد خودم صفر استارت بزنم
ضمنا با این وضع من بدون هیچ کسی و شغل کارگری ودر نظر گرفتن حقیقت روز ,کسی نگاهم بهم نمیکنه امروزه روز ...
من نمیدونم تهش چی میشه اما من که هیچ دلخوشی ندارم هیچ کسی هم ندارم جز خدا و کمک دوستان اینجا اونم از فرط پرکردن تنهایی اینجا رو از محیط مجازی پیدا کردمو ...
اما زندگی قشنگیش به تلاش و مبارزه شه
من میخونم تهش هرچی میخاد بشه مهم این حسرت بدل نمیمونم و رفتم سمت علاقه ام یه پولدارم نیستم چیزی رو بخوام از دست بدم...
من با اینکه هیچی نیستم سواد درستی هم ندارم اما قول میدم سال دیگه یه دانشگاه روزانه حداقل شهرستان قبول بشم.
اینو بهتون ثابت میکنم اما دیگه نمیدونم توی دانشگاه چقدر دووم بیارم.
دلیلشم این چیزی ندارم از دست بدم و میجنگم رویای رسیدن به این حقیقت هم خودش قشنگه....
اگر کسی کمکم کنه ممنون میشم
شما مصاحبه بچه های سال گذسته و یا امسال(هنوز انجام داده نشده) رو بخونید. اونا منابع رو براتووون کاملا معرفی میکنن.
قبولی چیز خیلی سختی نیست ولی باید براش برنامه داشته باشید. و همینطور برای بعد از قبولیتون.
(۰۵ خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۰۹ ب.ظ)MShariati نوشته شده توسط: من علیرغم علاقه و استعداد زیاد در تدریس، هیچوقت خیلی تو نخ هیئت علمی شدن نبوده‌ام (و فکر نمی‌کنم کسانی که الآن تو دانشگاهها سرشون به تنشون می‌ارزه هم روزی هدف‌گذاری‌شون به طور مشخص این بوده باشه - می‌بخشید که رک گفتم! روم سیاه!) پس نظرم ممکنه اشتباه باشه.باز من حرف بزنم بعضی دوستان میرجند و میگن چالش ایجاد میکنی.
این قضیه‌ی دانشگاه ظاهر کاره و شما (بدون پارتی) قطعاً باید بتونید کله قندهای علمی رو حبه کنید. اونوقته که خودشون باهاتون تماس می‌گیرن، اگه اینوری‌ها شعورشون نکشید، اونوری‌ها.
من در دانشکده خودمون به چشم می‌دیدم که از ضعف علمی رنج می‌بردن و دربه‌در دنبال فرد توانمندی (ولو دانشجویی با استعداد) بودن که کرسی‌ها رو در اختیارش بگذارند.
در اینکه ما یه مردمی عاطفی و مهربان و خوب هستیم شکی نیست و این خیلی وقتها خوبه. بعضی وقتها هم بد هست .
کنکور ارشد میتونه یه مانع باشه . همه هم ممکنه بتونن ازش بپرند. ولی یه سوال بزرگ اینه که مگه تو زندگی همه ما باید از روی همه موانع بپریم.
مهمتر از پریدن همیشه اینه که مانعی که میخواهیم بپریم ما را بکجا میرسونه.
آیا ما واقعا" قراره مرزهای دانش را جابجا کنیم و نخبه ای هستیم که اگه از روی این موانع نپریم واقعا" ضرر به علم و دانش زدیم و خیانت به استعداد خدا دادی کرده ایم. گاهی اینطوریه.
ولی بعضی وقتها هم نیست.
بعضی وقتها همه ما سعی میکنیم از روی موانعی بپریم چون بقیه پریدن.
حالا وقتی موضوع راهنمایی پیش میاد برای درامد زایی برای یه جوان در این سن و سال، واقع بینانه بهش بگیم چند سال در یه راهی وارد شو که کلی دردسر از نوعی داره که حس اش نکردی و آخرشم اگه همه موانع را پشت سر گذاشتی فقط مدرک داری و باید بری ساعتی وایسس تو دانشگاه پیام نور فلان جا درس بدی اگه تا ۷-۸ سال دیگه جایی برایت مونده باشه و اگه تا اونموقع جوانان مملکت ما همچنان بهمین روش بیان دانشگاه . یعنی سالی ۸۰۰ هزار نفر پشت کنکور باشن. و دانشگاه پیام نور و آزاد همچنان مشتری داشته باشند.(همین حالاش هم دارن جمع میکنن و با سالی ۵۰۰۰۰ صندلی خالی روبرو هستن) .
من حس میکنم باید همه جنبه ها از جمله سن و سال و اینا را در نظر گرفت.
در مورد قند حبه کردن واقعا" باید گفت ما در این مملکت در نیازهای خیلی ساده تر از این حد مونده ایم.
کدام موضوع علمی مهمی الآن در دانشگاههای ما هست که دانشگاهها اگه حل نکنند کشور دچار عقب افتادگی میشه.
اصلا" موضوعات داخل دانشگاه با بیرون نود و نه درصد فرق میکنه.
اگه فرق نمیکرد نود درصد ارشدها و دکتراها دنبال هیئت علمی شدن نبودن ؟؟
مگه شما درس نمیخونید که هیئت علمی بشید.؟؟ دوباره به دانشجویان درس بدین.
آقای شریعتی عزیز عزیز من شما را ارجاع میدم به متن مصاحبه ای که با آقای دکتر گلشنی استاد دانشگاه شریف با خبرگزاری ایسنا همین چند روز پیش کرده اند و ایشان بصراحت میگن ما شده ایم کارگر بی اجر و مزد کشورهای پیشرفته.
دانشجوی ما تو ارشد و دکترا با زحمت مقاله مینویسه در حالیکه این مقاله اصلا" بدرد مملکت خود ما نمیخوره.
دانشگاه هم جزئی از این حلقه است.
و متاسفانه متاسفانه هجوم افرادی مثل من که از سر بیکاری ادامه تحصیل میدن صف کنکور ارشد را اینقدر دراز کرده. واقعا" آیا همه نخبه ها از این سد رد میشن.
سدی که بریا عبور ازش باید مهارتهای دیگری بجز استعداد هم داشت . من چون رد شدم میگم وگرنه الآن همه مسخره ام میکردن.
سدی که همچین با اون سوالات چپ اند قیچی سازمان سنجش قبولی درش بیشتر از استعداد و محاسبه جواب درست و غلط به رمل و اصطرلاب نیاز داره. یکی فکر میکنه ۵۰ درصد فلان درس را زده بعد درصدا میاد میشه ۳۵ درصد. کجا بره بگه.؟؟؟
بعد من که قبول میشم امیر کبیر همچین حس کاذبی میکنم که انگار من جزء حداکثر صد نفر نخبه کشورم.
خودمونیم که اینجا !!!! همچین خبری نیست.
اینا درد دل و واقعیته تلخ این روزگاره.
حالا با اینهمه مصیبت این دوستمون میخواد بیاد خودش را درگیر یه ماراتن سهمگین و بی حساب و کتابی مثل کنکور کنه که بعدا" ارشد و دکترا بگیره و بعد استخدام بشه و بعد پولدار!!!
خب عزیز من برای پولدار شدن تحصیلات در حد لیسانس کافیه. اگه شما ۲۲ تا ۲۷-۸ سالت بود خب قضیه فرق میکرد.
اگه واقعا" عاشق علم و تحصیل بودی خب بازم فرق میکرد.
اگه پایه درسی خوبی داشتی بازم فرق میکرد.
زمان برای شما غنیمته. پس قدرش را بدان. حالا اگه برایت مهم نیست برو منابع را بقول دوستمون نگاه کن بعد ۸ ماه هم وقت بذار . بعد خواهشا" سال دیگه بیا همینجا بگو حالا چه حسی داری..
من میگم درس خوندن و علم آموزی خوبه ولی پول دراوردن از علم و دانش یه موضوع سخت تر از اولی است. من جای شما بودم اول به کسب مهارت برای درآمد زایی فکر میکردم و شغل دومم را میذاشتم تحصیل.
موفق باشید.
من با صحبتهای Faridfo موافقم . به نکات مهمی اشاره کردن و التبه نکات مهم دیگری رو نگفتن.
(اینم بگم نمیخوام بحث سیاسی بشه)
شاید راهی که دانشگاههامون دارن طی میکنن راه اشتباهی باشه ولی قبول کنیم مشکل کشور ما یه چیز دیگه ست.من به یکیشون اشاره میکنم.
شما الان ببینید یه طرح تو وزارت آموزش و پرورش مطرح شده که مدارس خودشوون اشتغال زایی و درآمد زایی کنن.
این وسط یه سوال برام پیش میاد که مدرسه روستای ما چطور میتونه تو یه جای دورافتاده درآمد زایی کنه. از طرف دیگه میبینم کشورم با این همه ثروت در فقر به سر میبره. از این قبیل مشکلات زیاده.
دوستان به نظرتون چرا (طبق آمار) سالی ۱۸۰۰۰۰ نفر فقط برای تحصیل از کشور خارج میشن؟؟
پس اینایی که تو سن هشتاد سالگی میرن کنکور میدن چی؟ به نظر من هیچ وقت برای شروع دیر نیست ...
اگه واقعن حس بهتری داری با ادامه تحصیل و تلاش بابت این موضوع ، شک نکن که کار خوبیه ...
یه کم تلاش مضاعف میخواد همراه با کار خودت ، منابع هم از مصاحبه ی نفرات برتر پیدا کن ...
موفق باشی ...
(۰۵ خرداد ۱۳۹۴ ۰۷:۱۸ ب.ظ)albaloo نوشته شده توسط: پس اینایی که تو سن هشتاد سالگی میرن کنکور میدن چی؟ به نظر من هیچ وقت برای شروع دیر نیست ...اگه پست اول ایشان را بخونید تفاوتش را متوجه میشید.
اگه واقعن حس بهتری داری با ادامه تحصیل و تلاش بابت این موضوع ، شک نکن که کار خوبیه ...
یه کم تلاش مضاعف میخواد همراه با کار خودت ، منابع هم از مصاحبه ی نفرات برتر پیدا کن ...
موفق باشی ...
انسان در سن بازنشستگی هشتاد سالگی نود سالگی و الی اخر یه کارهایی میکنه که دوست داره. میره پارک میره تفریح میره اگه تو ایران باشه میره تو صف سبد کالا
ممکنه تو ژاپن باشه بره دور دنیا را بگرده!! ممکنه تو کشورهای عربی باشه بره با یک دختر ۲۰ ساله ازدواج کنه !!! خلاصه تو سن هشتاد سالگی خیلی کسی سخت نباید بگیره.ولی تو سن ۳۲ سالگی اونهم تو ایران باید بفکر زندگی و درآمد باشه. مگه اینکه زندگیش تامین باشه اون وقت میره دنبال چیزای دیگه.
جالبه که مسئولین خودشان هم میدونن چه خبره. این را بخونید:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
منم با آقای Faridfo موافقم.البته اینکه حسرت ارشد نخوندن رو بعدا نخورین هم دلیل قابل بحثیه! واسه ادامه تحصیل ولی باید خیلی خوب و واقع بینانه شرایط رو ارزیابی کنید.به هر حال انگیزه و پشتکارتون قابل ستایشه.موفق باشید دوست عزیر
(۰۵ خرداد ۱۳۹۴ ۰۷:۴۲ ب.ظ)Faridfo نوشته شده توسط:(05 خرداد ۱۳۹۴ ۰۷:۱۸ ب.ظ)albaloo نوشته شده توسط: پس اینایی که تو سن هشتاد سالگی میرن کنکور میدن چی؟ به نظر من هیچ وقت برای شروع دیر نیست ...اگه پست اول ایشان را بخونید تفاوتش را متوجه میشید.
اگه واقعن حس بهتری داری با ادامه تحصیل و تلاش بابت این موضوع ، شک نکن که کار خوبیه ...
انسان در سن بازنشستگی هشتاد سالگی نود سالگی و الی اخر یه کارهایی میکنه که دوست داره. میره پارک میره تفریح میره اگه تو ایران باشه میره تو صف سبد کالا
ولی تو سن ۳۲ سالگی اونهم تو ایران باید بفکر زندگی و درآمد باشه. مگه اینکه زندگیش تامین باشه اون وقت میره دنبال چیزای دیگه.
من مجددا با صحبتاتون موافقم.
شاید برای خانما شرایط برای ادامه تحصیل بهتره باشه و خونه خیلی مخالف نباشن ولی آقایوون شرمشوون میاد که سربار خونه باشن.شرایط دانشجویی شرایط پایداری نیست که آدم بهش دل خوش کنه.
دوستان ارشد دوره سنگینیه و باید محکم خونده بشه.اگه علاقه نداشته باشی اشتباه محضه که بری بخونی.
ماشالاه امید به زندگی هم کمه.آدما تو ایرات نهایتا ۶۰ سال عمر میکنن حداقل ۳۰ سالش برای ادامه تحصیل میره (کنکور ما مثل ۷ خان رستم میمونه) خوب پس کی زندگی کنن؟؟؟
در پاسخ به پست اول من میتونم اینا رو بگم:
شما اگر مصاحبه افراد برتر رو بخونید خیلی چیزا دستگیرتون میشه. منم یک مصاحبه داشتم که شاید بدرتون بخوره( رتبه برتر نبودم اما کلی تجربه دارم).
در خصوص هیئت علمی شدن برای دانشگاه های دولتی متاسفانه شانس کمی دارید. یعنی سن شما داره خیلی بالا میره. اما شانس هیئت علمی در دانشگاه های غیر دولتی رو دارید. البته ممکنه هیئت علمی نشید اما میتونید تدریس کنید خصوصا مدرک دکتری ار جای خوبی داشته باشید، برخی از موسسات یه جورایی به خاطر اسم و رسم به استادی که مدرک خوبی داره پول خوبی میدن.
در کل میتونید بنظرم درس رو ادامه بدید اما به امید هیئت علمی نرید جلو. ضمنا توصیه میکنم کار تون رو رها نکنید و درس و کار رو با هم داشته باشید. منتهی باید یک برنامه ریزی دقیق برای زمان تون داشته باشید. در واقع اگر پول تو جیبی تون کم بشه اعتماد بنفستون هم کم میشه. مرد بی پول بنظرم امید و انگیزه نداره!! (منظورم دید مادی گرایی نیست بلکه در حدی که نیازهای خودتون رو تامین کنید). اگر بتونید ۲-۳ماه هم مرخصی بگیرید عالیه.
موفق باشید.
سلام آقا آرمان
اتفاقا منم مثل شما بوشهریم و همشهریم. همین امسال هم کنکور دادم. خوشحال میشم کمکت کنم. شمارمو برات پیغام خصوصی کردم خواستی زنگ بزن راهنماییت کنم و با هم در این مورد حرف بزنیم
مصاحبه نفرات برتر را بخونید