در زمان غیبت صغری به دلیل اینکه حکومت وقت به شدت به دنبال امام دوازدهم شیعیان بود و شاید به همین دلیل هم بردن نام ایشان ممنوع شد، شیعیان از وجود امام زمان (عج) تعبیر به "ناحیه مقدسه" می کردند و این رمزی بوده بین شیعیان .
در مفاتیح هم دعاهایی آمده که در معرفی آن نوشته شده از "ناحیه مقدسه" . مثل:"زیارت آل یاسین ".
ممنون . من نمی دونستم که ناحیه مقدسه از القاب حضرت هست و همش فکر میکردم اشاره به مکان خاصی مثل کربلا داره
با اجازتون من مطلب شما رو با اسناد و منابعش جستجو کردم که جهت اطلاع بیشتر دوستان میذارم
ناحیه در لغت به معنی جهت، جانب، کرانه و گوشه زمین است، و “ناحیه مقدسه” از القاب حضرت مهدی (عج) است.(۱) این تعبیر احترام آمیز، کنایه از جایگاه مخفی حضرت ولی عصر (عج) و یا کنایه از شخص آن حضرت بوده که این اسم رمز، بین شیعیان در زمان غیبت صغری رواج داشته ایت.۰۲) شیخ طوسی فرموده است: شیعیان در زمان غیبت نخستین، از ان حضرت و از غیبت او به عنوان ناحیه مقدسه تعبیر می کردند و این رمزی بود که شیعیان آن را می شناختند و امام را به یکدیگر معرفی می نمودند.(۳)
محدث نوری هم به نقل از جنات الخلود آورده است: در ایام تقیه، گاهی آن حضرت را به این لقب می خواندند.(۴)
پی نوشت:
۱- نجم الثاقب، باب دوم.
۲- مجمع البحرین،ج۱،ص۴۱۰.
۳- کشف الغمه، ج۳،ص ۳۰۹.
۴- نجم الثاقب، باب دوم.
منبع :
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
همینطور زیارت نامه ای به نام "زیارت ناحیه مقدسه" داریم که یکی از زیارات مشهور امام حسین(ع) است. از نظر سند اقوال مختلفی وجود دارد . بیان قوی تر ذکر این زیارت از امام زمان (ع) است با این حال این زیارت در مفاتیح شیخ عباس قمی ذکر نشده اما دلیل بر عدم اعتبار سند آن نیست چرا که در بحار آمده است [برگرفته از سایت شمسا و پرسمان]
این زیارت در روز عاشورا و غیر آن خوانده می شود و به اصطلاح، از زیارات مطلقه است. این زیارات، آموزه هایی از عشق، معرفت، سوز، حماسه و توسل زائر به شمار می رود که در عین مرثیه بودنش مسؤلیت آفرین و حرکت ساز است. این زیارت، از امام زمان(ع) صادر شده است و صحنه کربلا و حادثه بزرگ عاشورا را به زیباترین وجه در مقابل چشمان اشکبار و قلب داغدار شخص زائر مجسم می نماید و او را در متن واقعه عاشورا قرار می دهد. و آنگاه که سراسر وجود انسان را سرشار از عشق و معرفت کرد، جانش را با تولّی و تبری مأنوس می سازد و سلام بر حسین و یارانش، و بیزاری از یزید و یزیدیان تاریخ را ورد قلب و زبانش می نماید.
این زیارت با سلام بر پیامبران الهی و اولیای دین، ائمه اطهار(ع) آغاز می شود سپس، با سلام بر امام حسین(ع) و یاران با وفایش ادامه می یابد. پس از آن، به شرح کامل اوصاف و کردار امام حسین(ع) پیش از قیام، زمینه های قیام حضرت، شرح شهادت و مصایب آن حضرت، و عزادار شدن تمام عالم و موجودات زمینی و آسمانی می پردازد. در پایان، با توسل به ساحت قدس ائمه اطهار و دعا در پیشگاه خداوند متعال، پایان می پذیرد.