سلام دوستان...
من اولین باری هست که از این پست های این طوری تو مانشت میذارم...گفتم شاید کسی با من هم درد باشه بتونیم با هم مشکلمونو حل کنیم یا اینکه اگه کسی هم مشکا مشابه نیست باز شاید بتونه کمکی بکنه...
من سال اولی هست که میخوام برای کنکور بخونم. اول خیلی با انگیزه شروع کردم ! تمام پست های مهم برنامه ریزی اینجا رو خوندم و برنامم رو تنظیم کردم. اما بعد از چند هفته بدون هیچ دلیلی سست شدم ! و اصلا دستم نمیرفت کتاب بگیرم دستم ! انگار که نه انگار این من بودم که انقد با انگیزه شروع کرده بودم ! یه جوری شدم که احساس میکنم اصلا اراده ی قوی ندارم و اگر هم دوباره شروع کنم از سر جوگیریه دوباره همین طوری میشم ! نمیدونم اینجا کسی هست این حالت رو تجربه کرده باشه یا نه !
از طرفی میدونم میخوام بخونم...از طرف دیگه یهو کلا حس و حال درس میره و بی انگیزه میشم ! بعد قسمت بدترش اینه که وقتی دوباره اراده میکنم که بخونم همش به این فکر میکنم که این چند وقت که هیچی نخوندم چقد از همه عقب افتادم و کلا نا امید نا امید میشم
و انقد میرم تو فکر عقب افتادن از بقیه که دیگه نمیتونم تمرکز کنم روی درس...و دوباره این سیکل معیوب تکرار میشه...
تنها چیزی که به عنوان دلیل به ذهنم میرسه اینه که من عادت داشتم با دوستام درس بخونم نه تنهایی ! ولی الان به دلایلی مجبورم تنها بخونم...فقط همین مسئله عوض شده..
خسته شدم دیگه
کسی هست نظری بده و کمکی بکنه ؟
بهترین را واسه اینکه انگیزتو بدست بیاری و حفظش کنی مطالعه تو کتابخانونست چون اونجا کاری جز درس خوندن نداری و اگه نخوای هم بازم خودتو مجبور میکنی بخونی چون بچه های کنکوری رو میبینی که همه دارن تلاش میکنن. اونجا حتی میتونی با دوستات هم همراه شی، همون عادتی رو که داشتی. یه مدت کتابخونه رفتن رو تجربه کن تا اثراتشو ببینی.
یکی دیگه از دلایل بی انگیزگیت میتونه انتخاب نادرست منابع باشه که خوندنو واست مشکل و کسل کننده کرده. اگه اینجوریه بگو تا بهت معرفیشون کنم
سلام
خسته نباشید
من چند وقتی بود که مطلبی نگذاشتم ولی اینجا احساس کردم شاید بتونم مفید باشم
پیشنهادی که من میتونم به شما بکنم اینکه هدف تون رو مشخص کنید و بدونبد که برای چی می خواین درس بخونین و وقتی که مطمئن شدین هدف تون چیه اون رو روی یک کاعذ بنویسن به و اتاقتتون بزنید
۲-یک دفتر داشته باشین و مشخص کنین که جی باید بخونید و آخر هرشب در مورد احساس تون در اون روز و اینکه چند روز مونده رو یاد داشت کنید
و این رو بدونید که افراده زیادی هستن مثل شما که وسط ها راه کمی خسته میشن ولی بدونید هر سختی بعدش یک آسونی است(آیه قرانش رو دقیق نمی دونم)
موفق باشید
می تونید نگاهی هم به این تاپیک ها بندازید
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
انتخاب هدف+برنامه داشتن+باکیفیت خوندن+تفریح کردن=مبارزه با نا امیدی
البته خودمم خیلی خیلی خسته و سست و ناامید میشدم ولی هر موقع این حالت بهم دست میداد با تفریح + فکر به هدف حل میشد
البته برا من این شد که میبینی
ایشاله شما با این مسئله قوی تر برخورد میکنی
از همگی ممنونم ...راهکارهای همتون قابل تامله...البته من هدفم مشخصه منتها اراده قوی ندارم...منابعم رو از روی منابع همین بچه های مانشت انتخاب کردم...
فکر میکنم کتابخونه و اون دفترچه با هم دیگه خیلی کارساز باشن !
باز هم از همگی ممنون
بهضی وقتها شرکت کردن تو کنکور آزمایشی و مشخص شدن اینکه شما کجای کار هستید و چقدر به موفقیت نزدیک هستید
باعث انگیزه زیادی میشه
(۱۷ مرداد ۱۳۹۲ ۰۵:۵۸ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط: علاوه بر همه اینموارد یه موضوعی که انگیزه میدهد درگیر شدن با یک موضوعه.
برای بعضی درگیر شدن سخته.
بعضی مثلا" خیلی سخت با دیگران دوست میشن ولی وقتی دوست میشن خیلی اساسی دوست میشن.
مثلا" کسی میخواد وامی از بانک بگیره. هی هر روز بسختی میره و میاد. ولی از وقتیکه حس میکنه میتونه وام را بگیره اتوماتیک انگیزه اش بیشتر میشه.
کسی میخواد جدول حل کنه. اگه تو پنج تای اول بمونه هر آن ممکنه بذاره کنار. ولی اگه نصف جدول را حل کنه سعی میکنه تمامش کنه. یا یک بازی کامپیوتری که شما هی سعی میکنید بیشتر درش موفق بشید.
انسان از چیزی که نمیتونه بهش برسه نا امید میشه. به چیزهای مبهم اگه زود ابهامش رفع نشه علاقه اش را از دست میده.
البته همه انگیزش بالا پیدا نمیکنن. اگه انگیزه همه بالا بود که قبولی تو کنکور خیلی سخت میشد.
مهم اینه که اول یه دلیل خوب واسه خوندن پیدا کنی. یعنی مثلا" تفاوت قبولی و رد شدن برات زیاد باشه.
هر چه این تفاوت بیشتر باشه اهمیت قبولی واسه ات بیشتر میشه.
حالا یه چیز با اهمیت وقتی ایجاد انگیزه میکنه که قابل دسترس باشه. اهداف عالی ولی دست نیافتنی انگیزه زیادی ایجاد نمیکنند.
قبولی وقتی برای شما دست یافتنی است که ببینید کسانی با وضعیت درسی شما یا پایین تر تونسته اند قبول شوند. که این حالت کلی اش هست.
حالت جزئی اش هم اینه که ببنید میتونید یک درس را بخونید ، بفهمید و سوالاتش را در حد قبولی جواب بدین.
اگه حالت کلی پیش بیاد حالت جزئی را باید با درگیر کردن خودتون با موضوعات درسی و اجبار و کلنجار بوجود بیارید .
در کنار اینها باید حس پیشرفت وجود داشته باشه. یعنی اینکه روزها بگذرد و تو اوایل دروس گیر کنید کم کم انگیزه تحلیل میره و هدف دست نیافتنی میشه. اینه که در دور اول گاهی باید از روی موضوعات سخت گذشت و علامت زد برای دور بعدی.
این مطالب خاطره اس ؟ تجربه اس ؟ اگر جایی مطالعه کردید رفرنس می دهید؟ ( در مقاله و پایان نامه نویسی حتی مطالبی که نقل به مضمون و استفاده از روح و مجموع مطلب یا مطالب اقتباسی هم باید رفرنس نقل شود)
مقصودم این است که نقل رفرنس باعث می شود که با مطالعه کل مطالب در رفرنس انگیزه و استفاده بیشتری ببریم
(۱۷ مرداد ۱۳۹۲ ۰۵:۵۸ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط: علاوه بر همه اینموارد یه موضوعی که انگیزه میدهد درگیر شدن با یک موضوعه.چقدر خوب گفتید واقعا ! الان که شما اینو گفتید و فکر کردم به حرفتون دیدم یکی از مشکلاتم دقیقا همینه ! چون من رشته مورد علاقم شبکه هست و باید تهران قبول بشم ...و فکر کنم رتبه زیر ۳۰-۴۰ میخواد و خیلی وقتا به این فکر میکنم که آیا واقعا تو سال اول آدم میتونه همچین نتیجه ای بگیره؟ و به همین چیزا که فکر میکنم سست میشم....بسیار ممنون از راهنماییتون...
برای بعضی درگیر شدن سخته.
بعضی مثلا" خیلی سخت با دیگران دوست میشن ولی وقتی دوست میشن خیلی اساسی دوست میشن.
مثلا" کسی میخواد وامی از بانک بگیره. هی هر روز بسختی میره و میاد. ولی از وقتیکه حس میکنه میتونه وام را بگیره اتوماتیک انگیزه اش بیشتر میشه.
کسی میخواد جدول حل کنه. اگه تو پنج تای اول بمونه هر آن ممکنه بذاره کنار. ولی اگه نصف جدول را حل کنه سعی میکنه تمامش کنه. یا یک بازی کامپیوتری که شما هی سعی میکنید بیشتر درش موفق بشید.
انسان از چیزی که نمیتونه بهش برسه نا امید میشه. به چیزهای مبهم اگه زود ابهامش رفع نشه علاقه اش را از دست میده.
البته همه انگیزش بالا پیدا نمیکنن. اگه انگیزه همه بالا بود که قبولی تو کنکور خیلی سخت میشد.
مهم اینه که اول یه دلیل خوب واسه خوندن پیدا کنی. یعنی مثلا" تفاوت قبولی و رد شدن برات زیاد باشه.
هر چه این تفاوت بیشتر باشه اهمیت قبولی واسه ات بیشتر میشه.
حالا یه چیز با اهمیت وقتی ایجاد انگیزه میکنه که قابل دسترس باشه. اهداف عالی ولی دست نیافتنی انگیزه زیادی ایجاد نمیکنند.
قبولی وقتی برای شما دست یافتنی است که ببینید کسانی با وضعیت درسی شما یا پایین تر تونسته اند قبول شوند. که این حالت کلی اش هست.
حالت جزئی اش هم اینه که ببنید میتونید یک درس را بخونید ، بفهمید و سوالاتش را در حد قبولی جواب بدین.
اگه حالت کلی پیش بیاد حالت جزئی را باید با درگیر کردن خودتون با موضوعات درسی و اجبار و کلنجار بوجود بیارید .
در کنار اینها باید حس پیشرفت وجود داشته باشه. یعنی اینکه روزها بگذرد و تو اوایل دروس گیر کنید کم کم انگیزه تحلیل میره و هدف دست نیافتنی میشه. اینه که در دور اول گاهی باید از روی موضوعات سخت گذشت و علامت زد برای دور بعدی.
آقای علیخانی اگه بخوایم همین طوری دور اول رد بشیم که کل کتاب رو باید علامت سوال بذاریم و بعد به آخر کتاب که رسیدیم
متوجه میشیم که هیچی بلد نیستیم و انگار اصلا نخوندیم
باید چکار کنیم تا به نتیجه مطلوبمون برسیم؟