منم نمی خوام شعار بدم
انسان موجودی کمال گراست و به همین خاطر از پیروزی های مقطعی خودش لذت نمی بره و به دنبال بالاترهاست .
من با وجود اینکه ظاهرا رتبه خوبی نیاوردم ولی خیلی خوشحالم چون با شرایطی که داشتم تلاشم رو کردم . درسته حواشی و چیزهایی مثل انتظارات دیگران همیشه دور و بر من هست اما من برای این درس خوندم چون از درس خوندن لذت می برم و برای رفتن به ارشد هم ایده ام این بوده و هست که خلاء هایی که در محیط کارم از لحاظ علمی احساس کردم رو بتونم با افزایش دانش در کنار هدایت اساتید دانشگاهی ، پر کنم .
من بعد از کنکور در پاسخ یکی از دوستان که تو یک تاپیک پرسیده بود برنامه تون برا بعد چیه؟ گفته بودم آدم شدن !!! حالا ممکنه یکی از راههاش درس خوندن باشه و واقعا به این حرف خودم ایمان دارم . من اگر رتبه های بالای علمی رو داشته باشم ولی آدم خوبی نباشم و خدا رو تو رشته ای که خوندم پیدا نکنم (از نظر خودم) فایده ای نداره و با کسی که هیچی نمی دونه فرقی ندارم .
خوشبختی یک نقطه نیست که بهش برسیم بلکه یک مسیر که به سمت خدا طی می کنیم
کنکور اخیر هر چند با نتیجه به ظاهر ناخوشایندی که (از نظر دیگران) برای من داشت اما دری بود که خدا برای آینده پیش روی من باز کرد.
خدایا ممنونم و ازت راضیم . امیدوارم که منم اونی بشم که تو ازم راضی بشی . آمین
منم از رتبم راضیم ... و البته بیشتر از تجربه ای که بدست آوردم...
معیار خوبی دستم اومده چراکه من دور قبل با این مقدار تلاش یه همچین رتبه ای آوردم پس برای امسال میدونم که چقدر باید تلاش کنم .
من خدا رو شکر راضیم
من نهایت تلاشم و کردم و این رتبه رو اوردم. راضیم چون واقعا به خدا اعتماد کردم و ازش خواستم هر رتبه و دانشگاهی که به خیر و صلاحمه قبول شم. همین که نتیجه تلاش ، امید و توکلم رو بی نتیجه نگداشت ازش ممنونم.خدا رو شکر
حقیقتش من نمیدونم باید راضی باشم یا ناراضی یا کلا حال حاضر برای انتخاب رشته چیکار کنم!!!!
من رتبه از اونی که میخاستم و براش تلاش کرده بودم خیلی بیشتر شد!موقعی هم که جوابمو دیدم خیلی جا نخوردم چون خودم میدونستم که سر جلسه به علت استرس زیاد مشترکا رو خراب کردم (چهار تا سئوال که دو تاش جواب رو بدست اوردم ولی سرجلسه نمیدونم چرا پیش خودم گفتم بابا سئوال به این اسونی توی کنکو نمیدن واسه همین نزدم دو تا هم که ...) من همون موقع که از سر جلسه اومدم بیرون نتیجه رو واگذار کردم به خدا چون تلاش خودمو کرده بودم و فقط سر جلسه کم آورده بودم الانم راضیم به رضاش.
فقط چیزی که الان من موندم اینه که باید چیکار کنم؟؟؟ من کنکور کارشناسی رو به علت یه سری مشکلات نتونستم خوب بدم و به دانشگاه سطح متوسط به پایین راضی شدم و میخاستم با کنکور ارشد همه چیو جبران کنم!! که نشد!
حالا به نظر شما من به این رتبه قانع باشم و انتخاب رشته کنم یا نه؟؟؟
چه گرگینست وگر خارست این حرص
کسی خود را بر این گرگین ممالا
چو شد ناسور بر گرگین چنین گر
طلی سازش به ذکر حق تعالا
مولانا
بنظرم قانع باش و به خداتوکل کن و یه جایی روانتخاب کنید.معلوم نیست سال دیگه چی بشه جدااز قوانین جدید که احتمال داره جایگزین بشه ممکنه خودتون شرایطشو نداشته باشید فکرشوبکنید یک سال تلاش کنید و خدایی نکرده شب کنکور سرمابخورید و تب کنید
تمام زحماتتون برباد میره و افسوس میخورید.پس قانع باشید.و به خداتوکل کنید
(۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۲ ۰۳:۰۴ ب.ظ)xani نوشته شده توسط: حقیقتش من نمیدونم باید راضی باشم یا ناراضی یا کلا حال حاضر برای انتخاب رشته چیکار کنم!!!!
من رتبه از اونی که میخاستم و براش تلاش کرده بودم خیلی بیشتر شد!موقعی هم که جوابمو دیدم خیلی جا نخوردم چون خودم میدونستم که سر جلسه به علت استرس زیاد مشترکا رو خراب کردم (چهار تا سئوال که دو تاش جواب رو بدست اوردم ولی سرجلسه نمیدونم چرا پیش خودم گفتم بابا سئوال به این اسونی توی کنکو نمیدن واسه همین نزدم دو تا هم که ...) من همون موقع که از سر جلسه اومدم بیرون نتیجه رو واگذار کردم به خدا چون تلاش خودمو کرده بودم و فقط سر جلسه کم آورده بودم الانم راضیم به رضاش.
فقط چیزی که الان من موندم اینه که باید چیکار کنم؟؟؟ من کنکور کارشناسی رو به علت یه سری مشکلات نتونستم خوب بدم و به دانشگاه سطح متوسط به پایین راضی شدم و میخاستم با کنکور ارشد همه چیو جبران کنم!! که نشد!
حالا به نظر شما من به این رتبه قانع باشم و انتخاب رشته کنم یا نه؟؟؟
به نظرم اگر سال اولی هستید و شرایط مناسبی دارید و البته به اندازه کافی اراده(به خاطر دلسرد نشدن میگم) دارید ،بگذارید سال بعد خیلی بهتر بخونید و انشالله جای خوبی قبول شید.منم سال اول که دانشگاه هم می رفتم رتبم ۳۰۱ شد.تصمیم گرفتم دوباره بخونم. و امسال با اراده و محکم شروع کردم و خداروشکر موفق شدم.البته من تو شرایط خونه خیلی سختی درس خوندم که امیدوارم شما شرایط تون بهتر از من باشه. منظورم اینه که هیچ چیزی نمی تونه بهانه ای باشه که ادم از تلاش و امید دست برداره
براتون ارزوی موفقیت دارم
من که واقعا از رتبم راضیم و خدا رو شکر می کنم
۱۷ امنیت و شبکه شدم
به نظر من رتبه یک با ۴۰ فرقی ندارن اگه کارنامه هارو ببینید رقابت خیلی نزدیکه!
وقتی از خودت کارت زندگیت راضی باشی جایی برای حسرت نیس
فکر میکنین پیرمردی که تو مزرعه سخت کار میکنه و پول کمتری درمباره حسرت آدمای میلیاردرو میخوره؟ نه به هیچ وجه چون میدونه تونسته تا این حد مفید باشه خدا خواسته روزیشو اونقدر بده
حتی از میلیاردرها هم احساس رضایت بیشتری به زندگیش داره !
اما اینم بگم مقایسه مکنین خوداونو هر کسی سبک زندگی خاص خودشو داره !هر کسی برای خودش پله ای داره تو دنیا!
گریه میکردم که کفش نو ندارم ناگهان دیدم کسی را که پا نداشت...
سلام به همه کسانی که در این راه زحمت می کشن.
در ابتدا به همه عزیزانی که رتبه عالی آوردن تبریک عرض می کنم و آرزوی بهترینها را دارم.
باید خدمت دوستان عرض کنم که من با این رتبه ای که امسال کسب کردم امیدوارتر از گذشته به هدف والایی که دارم فکر می کنم و تلاشم رو بیشترو بیشتر خواهم کرد تا به نتیجه مطلوب برسم.خداوند متعال همیشه پاسخ زحمتهای منو داده و من به عنوان یک بنده حقیر شکرگزار این همه لطف خدا هستم.....و ازین بابت مطمئنم که اگر بعضی مواقع چیزی رو که فکرشو میکنی نمیشه حتما حکمتی داره و اوست که دانای تواناست....پس بیایم با همت و غیرت و امید به خدا برای چیزی که میخوایم تلاش کنیم.....این صحبتها از طرف یه سرباز زده شد،سربازی که تصمیم داره به خواسته ای که از کودکی در ذهن میپرورانه برسه
برای همه عزیزان آرزوی موفقیت و پیروزی در همه امتحانهای زندگی را از خدا خواستارم مخصوصا سربازهای وظیفه
یا علی...
بنظر من خدا هرکسی به اون نیتی که داره میرسونه، درسته که همه ما دوست داریم دانشگاه های برتر قبول شیم. اما هدف هرکدوم و تلاشمون فرق میکنه.
مثلا خود من به دلایل زندگی شخصی برام خیلی مهم بود که بتونم تهران قبول شم حتما، الانم خدا من به این هدف رسوند. و من به همشن راضیم. شاید اگه تلاش بیشتری میکردم جای بهتری میتونستم قبول شم ولی همین الانم به اون هدف اصلیم رسیدم.
پس خدارو شکر
سلام
بچه ها منم فکر میکنم راضی بودن از رتبه یا شاید زندگی می تونه خیلی زیاد به نو نگاه کردن ما به زندگی بستگی داشته باشه اگر سعی کنیم از هر آن چه که داریم لذت ببریم بهتر از حسرت خوردن از نداشته هاست. یه وقتایی باید دایره توقعات و شادی هامون رو کوچیکتر کنیم تا زندگی شیرین تر بشه.
به نظر من این برای خیلی از ما ها شعار هست ولی عمل به اون واقعن سخت
البته این نظر من
من از رتبه خودم راضی نیستم. اما خب راضی به نشستن و غصه خوردن هم نشدم و نمیشم.
کاش فقط به قبول شدن فکر نکرد و آینده رو هم درنظر گرفت. روی سخنم با دوستانی هست اینروزها ناراحت از شکست هستند و رتبه مطلوبی رو بدست نیاوردن و "" به هر قیمتی"" می خوان وارد دانشگاه(غیر انتفاعی های نوظهور) بشن. واقعا ارزش داره؟؟؟ بعدش چی دوست عزیزم، واقعا فقط قبولی باید برای ما مهم باشه یا آینده این قبولی و بعد از اتمام دوره این قبولی هم مهمه؟ بلاخره بعد از پایان دوره مدرکی که داده میشه نام دانشگاه رو همراهش به یدک میکشه. امروز خوب فکر کردن بهتره تا بعدها که حتی اسم دانشگاه هم باعث انزجار و تنفر برای آدم بشه.
همین یک جمله " واقعا ارشد گرفتن به چه قیمتی؟"
{من برای تک تک دانشگاه هایی که در دفترچه راهنما وجود دارن احترام قائلم؛ اما احترام من بدرد آینده مبهم مدارک دانشگاهی و ارزشی که روش گذاشته میشه نمی خوره}
سلام. فکر کنم یکی از راضی ترین ها از رتبه بنده باشم که اصلا فکرش را هم نمی کردم این رتبه را بیارم
بنده یک فوق لیسانس تجارت الکترونیکی دارم و پنج سالی هست توی واحد های دانشگاهی کوچک درس می دهم. امسال در کنکور فوق شرکت کردم و رتبه ۶۴ گرایش تجارت و مهندسی IT و رتبه ۱۰۷ گرایش شبکه و امنیت شدم . البته درسته که این همه سابقه تدریس ذارم ولی قبل از کنکور حتی یک دقیقه نخوندم.
حالا دو مشکل دارم که می خوام دوستان نظر بدهند
اول اینکه با رتبه ۶۴ می تونم دانشگاه های تهران قبول بشم چون شریف و تهران همه دانشجوهاشون را از گرایش هایی می گیرند که ۶۴ شدم. ولی من ۳۰ سال سن دارم و ساکن شیراز ، می تونم بزنم صنعتی شیراز که دوره دکتری هم آورده و شبکه بخونم و در ضمن به زندگی هم برسم. شما چی پیشنهاد می کنید؟
دوم اینکه طبق دفترچه آزمون نمی تونم رشته قبلی را بخوانم . حالا سئوال اینجاست که منظور از رشته قبلی مهندسی فناوری اطلاعات است یا اینکه فقط تجارت الکترونیکی نمی توانم بخوانم و امکان انتخاب شبکه و امنیت را دارم.
در ضمن بنده یکی از همون افرادی هستم که در غیرانتفاعی های نو ظهور درس خوانده و پشیمان است و دوباره قصد خواندن دارد.
راستش من از رتبه خودم خیلی راضی ام
من انتظار رتبه حوالی ۵۰ داشتم... هرچند چون میدیدم اکثر درصد هایی که دوستان اعلام می کنن کمتر از درصد های منه بیشتر امیدوار میشدم که رتبه بهتری بیارم
نهایتا هم ۱۱ شدم که خیلی خیلی راضی هستم و حسرت چیزی رو هم نمی خورم
به نظرم رتبه ای که فقط یه عدده زیاد جای حسرت نداره. اون مسیری که طی شده جای حسرت خوردن داره...
من اگر رتبه ام میشد ۵۰۰، حسرت رتبه ام رو نمی خوردم ... حسرت اونایی که رتبه بهتر از من دارن رو نمی خوردم. بلکه حسرت اون روزهایی که صبح های خیلی زود از خواب بیدار میشدم و درس میخوندم... حسرت اون تفریحاتی که حجمشون رو کم کرده بودم، حسرت زندگی ای که همه هدفش شده بود موفقیت درسی... حسرت یه همچین مسیری که طی شده بود رو میخوردم...
قبل از اعلام نتایج هم این رو گفتم... امیدوارم تو این روزا تعداد لبخند ها بیشتر از اشک ها و حسرت ها باشه