(۲۳ مرداد ۱۳۹۳ ۱۲:۴۶ ق.ظ)comii نوشته شده توسط:  الان که قراره نتایج دکتریا ۲۶ ام بیاد نتایج ارشد کی میاد؟

(۲۳ مرداد ۱۳۹۳ ۱۲:۴۶ ق.ظ)comii نوشته شده توسط:  الان که قراره نتایج دکتریا ۲۶ ام بیاد نتایج ارشد کی میاد؟

(۲۲ مرداد ۱۳۹۳ ۱۰:۳۶ ب.ظ)x86 نوشته شده توسط:  با دیدن تاپیک و تاپیک های مشابه که همش پر از استرس هستن، امروز یه لحظه یاد اون لحظه ای افتادم که پشت سیستم نشتسه بودم و داشتم رتبه مو نگاه می کردم، به این فکر افتادم که اگه اون لحظه من یه رتبه ی خیلی بد مثلا ۲۰۰۰ هزار میدیدم چی میشد؟ وضعیتم الان چی بود؟ و به اینکه چطور یه رتبه تونست کلا سرنوشت منو تغییر بده. منظورم این نیست که الان وضعیت خوبی دارم و اگه رتبم ۶۲ نمیشد وضعیت بدی داشتم. یا اینکه اگه موقع اومدن نتایج من دانشگاه امیرکبیر قبول میشدم، باز هم به این فکر می کنم که واقعا چی می شد؟ و وضعیت من الان چی بود؟ و به اینکه چطور یه تفاوت کوچیک تو دانشگاه تونست سرنوشت منو تغییر بده. یا بعدش که اومدم دانشگاه، اگه الان با یه استاد دیگه بودمو سر یه موضوع دیگه کار می کردم واقعا چی میشد و الان وضعت من چی بود؟ و اینکه چطور یه استاد راهنما و موضوع و دانشگاه و رتبه دارن با سرنوشت من بازی میکنن. شاید اگه اون موقع رتبه ام ۲۰۰۰ میشد الان نمیومدم و این حرف رو اینجا نمیزدم، شاید میزدم ولی کلا میخوام اینو بگم:

هدف چیز دیگه ایه، چیزی که اگه ما بخواییم بهش برسیم نه تنها رتبه و دانشگاه و استاد راهنما و موضوع نمیتونن ما رو از رسیدن به اون نگه دارن، بلکه شرایط اقتصادی، اجتماعی، خانواده و خیلی چیزهایی دیگه هم نمیتونن جلودار ما باشن. یه مقداری باید از بالا به زندگیمون نگاه کنیم و ببینیم کجاییم؟ همیشه یه مسیر رو دنبال کنیم تا آخر زندگیمون پشیمون نشیم. وقتی تو جو زندگی باشیم متوجه خیلی چیزا نمیشیم و فقط وقتی به خودمون میاییم که ۶۰ سالمونه و یه روز که هیچ کی تو خونه نیست و سکوت محض همه جا رو گرفته میریم تو فکر و به خودمون میگیم: این بود زندگی؟ چه زندگیِ بی ثمری، اینقدر دویدم آخرش به هیچ چی نرسیدم، دانشگاه، رتبه، استاد کوشن؟ کجا رفتن؟ خودتونو با یکی که کاگری کرده مقایسه میکنید میگید: عجب؟ فرق من با اون چیه؟؟ اونم این آخر عمری داره یه لقمه نون میخوره، منم همینطور، بعد میبینید که واقعا ارزششو نداشت که اینقدر تو زندگی به خودتون استرس وارد کنید و نگران چیزای مختلف باشید.

فکر کردید این حرفارو زدم که ناامید و خونه نشینتون کنم؟ نه. آدم همیشه باید تلاش کنه تا بهترین ها رو به دست بیاره، تو هر شرایطی، نه تنها تلاش کنه بلکه بیشتر از بقیه هم تلاش کنه، برای رفاه خودش، برای رفاه خونوادش، تا میتونه زحمت بکشه و هیچ وقت خسته نشه. ولی همیشه یادش باشه که هیچ کدوم از اینها موندنی نیستن و همشون وسیله هستن نه هدف. اگه این ها هدف باشن همونطور که گفتم حاصلشون جز حسرت تو پیری چیز دیگه ای نیست. ولی اگه اینها وسیله باشن حاصلش رضایت از زندگیه چون از هر وسیله ای که در اختیار داشتید استفاده کردید و به هدف یا رسیدید یا اینکه حداقل خوشحالید که تلاشتون رو کردید. پس جمع بندی اینکه اگه تو کنکور قبول شدید و رتبه ی خوبی آووردید و دانشگاه خوبی رفتید سعی کنید از امکاناتش استفاده کنید برای رسیدن به هدف، اگه هم قبول نشدید مجددا تلاش کنید تا وسیله های بهتری برای رسیدن به هدف پیدا کنید و هیچ وقت خسته نشید. منظورم این نیست که دوباره بشینید برای کنکور بخونید، منظورم اینه که دنبال هر چیزی که میرید هدف اصلی رو فراموش نکنید و همیشه به دنبال این باشید که به اون برسید و نبود بعضی وسیله ها مثل دانشگاه خوب یا حتی دانشگاه، هیچ وقت شما رو نا امید نکنه و تلاش کردن نگه نداره.

(۲۳ مرداد ۱۳۹۳ ۱۲:۰۸ ب.ظ)pezhman.m-AI نوشته شده توسط:  ن مرده ی آواتارتم.............. وقتی میبینمش دلم آروم میشه...
سلام بر ابراهیم