من فکر میکنم اگر شما میتونی تو مدت ۲ سالی که در پیش داری تا حدودی بگذرونی و خودت رو تامین بکنی، درس رو در این دانشگاه رها نکن. در کنارش یه کار پاره وقت میتونه اینجا باشه.
شما بعد از اینکه از دانشگاه امیرکبیر با مدرک امنیت بیرون آمدی، بهترین موقعیتها رو برای کار میتونی داشته باشی. هر چند که ممکنه ۲ سال سابقه کار مهم باشه اما به اندازه مدرک فوق امنیت امیرکبیر فکر نمیکنم بیارزه
(۳۰ مهر ۱۳۹۲ ۱۲:۴۳ ب.ظ)persian_boy نوشته شده توسط:(30 مهر ۱۳۹۲ ۰۱:۵۳ ق.ظ)jamileh نوشته شده توسط: ارشد!کار کردن واسه دولت ایران حمالیه!
خانم جمیله! شما حق دارید اینطوری نظر بدید. کسی از شما انتظار کار کردن و پول در آوردن نداره. ولی اگه پسر بودید، با پوست و گوشتتون می فهمیدید که چه حال بدی به آدم دست می ده وقتی با بیست و چهار پنج سال سن، واسه پول تو جیبی یا مخارج درس یا...، دستتو جلوی بابات دراز کنی در حالی که می دونی خودش هزار و یک مشکل مالی داره. نمی گم دخترا اینو درک نمی کنن. نه خیلی خوبم درک می کنن. ولی کسی از اونا انتظار نداره. تفاوت در اینه.
-----------------------------------------------------------------------------------------
آقای mammad_asir
به نظر من اولویت اول برای یک مرد، کاره. بقول یکی از دوستان، تا چند سال پیش چالش پیش روی جوانان مدرک تحصیلی بود ولی الان این چالش شده کار. مدرک ارشد رو می شه با کمی تلاش، دوباره بدست آورد. ولی موقعیت شغلی (اونم شغل دولتی) واقعاً کمیابه. این چیزی که خانم جمیله گفتن، اتفاقاً تو بخش خصوصی بیشتر صادقه. چون با مینیمم حقوق پرداختی، از افراد بیگاری می کشن. مبلغ حقوق پرداختی به اکثر شاغلین دولتی (می گم اکثر، نمی گم همه) در مقایسه با حجم کار انجام شده اونا در طول روز و همچنین در مقایسه با بخش خصوصی، واقعاً کم نیست (به مقایسه ها توجه کنید). باید بدونید که میانگین ساعت کار مفید کارمندان دولت در ایران بر اساس آمار کمیسیون تحقیقات مجلس، ۲۲ دقیقه در روزه. یعنی حتی از پاکستان و افغانستان هم کمتره.
نکته مهم در اینجاست که با وجود این میزان کم کار روزانه، کارمند دولت موظفه ۴۴ ساعت در هفته در محل کار حضور داشته باشه و در قبال اون، ۳۰ روز در سال (۲ و نیم روز در ماه) مرخصی استحقاقی بهش تعلق می گیره. البته باید مرخصی های ساعتی استفاده شده توسط کارمند رو از این ۳۰ روز کسر کنید. ضمناً کارمند می تونه تا حداکثر ۳ روز در ماه هم از مرخصی استعلاجی استفاده کنه که البته اگه اینقدر استعلاجی بگیره که تابلو بشه، می تونن بفرستنش هیاًت تخلفات اداری تا مرخصی هاش بررسی بشه.
جمع بندی کلی: شما اگه استخدام دولتی بشید، نمی تونید کارو بپیچونید واسه درس (البته اگه مقصود، درس خوندن تو دانشگاه هایی مثل امیرکبیر و شریف و تهران و ...) باشه. مگر اینکه رئیستون یه دید بازی نسبت به این موضوع داشته باشه و وضعیت شما رو درک کنه. من خودم موردی رو سراغ دارم که طرف، فرم مرخصی ساعتی پر می کرد می رفت دانشگاه. هرکی باهاش کار داشت، رئیس می گفت رفته مأموریت. بعد که برمی گشت، رئیس اون فرم مرخصی رو هم پاره می کرد می ریخت دور. یعنی عملاً انگار طرف سر کارشه. حالا بحث شرعیش دیگه گردن خودش. ولی اگه رئیس نخواد باهات همکاری کنه، عملاً باید قید درس خوندنو بزنی یا قید کارو بزنی.
راه حل پیشنهادی: شما تا وقتی که وضعیت استخدامیت بطور کامل قطعی نشده، درست رو ادامه بده. وقتی حکم استخدامت رو زدن( که مطمئناً اول آزمایشی استخدام می شی) یه چند وقتی رئیست رو محک بزن ببین دیدش نسبت به درس خوندن چجوریه. اگه مثبت بود که می تونی امیدوار باشی به ادامه تحصیل. اگه مثبت نبود و خواست اذیتت کنه، باید بدونی که تو دوران استخدام آزمایشی، کارمند رو لبه ی تیغ راه می ره و به راحتی می تونن اخراجش کنن. پس باید بین کار و درس یکی رو انتخاب کنی(من توضیح دادم.دیگه نمی گم کدومو.خودت تصمیم بگیر). اگه کار رو انتخاب کردی، می تونی از دانشگاهت گواهی واحدهای پاس شده رو بگیری و برای ادامه تحصیل، به گزینه هایی مثل دانشگاه مجازی فکر کنی. البته بعد از استخدام قطعی، موقعیت شغلی شما بهتر می شه و با کمی خوش شانسی، می شه روی تحصیل در امیرکبیر و تهران و ... هم فکر کرد. موفق باشی
آقای پسر پارسی!من گفتم کار واسه دولت! و اونم کار استخدامی!وگرنه یه مهندسی که داره ارشد میخونه از راههای دیگه می تونه خرج خودشو در بیاره.
برو درس بخون.
به نظرم کار همیشه هست.
همیشه استخدامی هست. ولی همیشه دانشگاه تهرانت نیست. تو اگه آدم با سوادی باشی بهترین جاها میتونی کار کنی. میتونی مدرس شی یه جا یا یه شرکت واسه خودت بزنی و از اون طرف کار استخدامیت رو هم داشته باشی.
به نظرم برو درس بخون. بعدش هم میتونی کار بهتری داشته باشی، هم درآمد بیشتری و هم شخصیت اجتماعی بالاتری.
ممنون از همه دوستان
ولی یه عدا از دوستان گفتن دوتا رو کنار هم داشته باش میخواستم بگم حداقل سال اول محاله
نمیدونم شاید تو این موقعیت نبودن
اخه این رفیقم که سوال کرده بود ۵ ساعت با تهران اون ادارش فاصله داره و شنبه تا ۴ شنبه کلاسه چطور میتونه جفتشو نگه داره؟
عملا میشه دوسال مرخصی!!!
دوما این که بحث درس خوندن واقعی با این نوع کارها فاصله داره شکی نیست و کمی هم خواست محافظه کا عمل کنه
دست همتون درد نکنه از بابت راهنمایی
بازم کمکی بود بفرمایید
(۳۰ مهر ۱۳۹۲ ۱۱:۰۲ ب.ظ)mammad_asir نوشته شده توسط: ممنون از همه دوستانتا استانداری استخدام کنه کمتر از ی سال دیگه ،محاله... :-)
ولی یه عدا از دوستان گفتن دوتا رو کنار هم داشته باش میخواستم بگم حداقل سال اول محاله
.
.
(۳۰ مهر ۱۳۹۲ ۰۶:۴۷ ب.ظ)jamileh نوشته شده توسط:(30 مهر ۱۳۹۲ ۱۲:۴۳ ب.ظ)persian_boy نوشته شده توسط:(30 مهر ۱۳۹۲ ۰۱:۵۳ ق.ظ)jamileh نوشته شده توسط: ارشد!کار کردن واسه دولت ایران حمالیه!
خانم جمیله! شما حق دارید اینطوری نظر بدید. کسی از شما انتظار کار کردن و پول در آوردن نداره. ولی اگه پسر بودید، با پوست و گوشتتون می فهمیدید که چه حال بدی به آدم دست می ده وقتی با بیست و چهار پنج سال سن، واسه پول تو جیبی یا مخارج درس یا...، دستتو جلوی بابات دراز کنی در حالی که می دونی خودش هزار و یک مشکل مالی داره. نمی گم دخترا اینو درک نمی کنن. نه خیلی خوبم درک می کنن. ولی کسی از اونا انتظار نداره. تفاوت در اینه.
آقای پسر پارسی!من گفتم کار واسه دولت! و اونم کار استخدامی!وگرنه یه مهندسی که داره ارشد میخونه از راههای دیگه می تونه خرج خودشو در بیاره.
نه خانم! شما گفتید کار واسه دولت ایران حمالیه. خواستم بگم اولاً خیلیا مجبور به این بقول شما حمالی هستن و ثانیاً این لفظ، متأسفانه بیشتر به بیگاری تو بخش خصوصی قابل اطلاقه تا بخش دولتی. اتفاقاً کار دولتی (در بیشتر مشاغل مورد تصدی) کمترین انرژی ممکن رو از شما می گیره.
--------------------------------------------
بعضی دوستان به درستی گفتن که(نقل به مضمون می کنم): کار دولتی به درد افرادی می خوره که میخوان زندگیشون یه ضرب آهنگ یکنواخت منطقی معمولی داشته باشه. این رو کاملاً تأیید می کنم. کار دولتی به درد کسانی که روحیه بی قرار و متهور و جسور دارن و اصطلاحاً یه جا بند نمی شن نمی خوره. چون باعث سرخوردگی شون می شه. تو کار دولتی پویایی وجود نداره. شما تو چرخ دنده بوروکراسی معیوب گیر می کنی و خودت هم کم کم جزئی از اون می شی. البته داریم افرادی رو که سعی می کنن در مقابل این رکود مقاومت کنن و پویائی شون رو از دست ندن. تمام ۱۶ سال خدمتم سعی کردم اینکارو بکنم و شاید همین که تو ساعت ۱۵ دقیقه نیمه شب دارم تو مانشت این پست رو می زنم، خودش تلاشی باشه برای حفظ پویائیم. ولی خیلی سخته خلاف جهت آب شنا کنی. چون سیستم نمی ذاره تمام پتانسیلت رو در جهتی که می خوای بکار ببری.
اینکه مشاغل دولتی طرفدار زیادی دارن، به دلیل خوب بودنشون نیست. به خاطر کم بودن موقعیت ورود به این مشاغله. وقتی من آزمون استخدامی دادم، میتونستم تو حداقل ۶ تا آزمون استخدامی دیگه هم شرکت کنم. ولی الان اینطوری نیست. سیاست دولت تو جذب افراد، به شدت انقباضیه و چاره ای هم جز این نداره. پس به راحتی نمی شه واسه یه نفر که یکی از این موقعیت های کمیاب رو بدست آورده نسخه تجویز کرد. اول باید دید خودش از زندگیش چی می خواد. انتظارش از خودش چقدره. حال و هواش چطوریه و ... نهایت کاری که ما می تونیم بکنیم اینه که چالش ها و فرصت های هر گزینه (کار و تحصیل) رو بهش بگیم و تصمیم رو به خودش واگذار کنیم. این وضعیت خود منه:
من نتونستم توی دانشگاه دلخواهم ادامه تحصیل بدم. نتونستم از پتانسیلم به حد کافی استفاده کنم. نتونستم به رضایت شغلی برسم ولی:
از ۱۹ سالگی دستم تو جیب خودمه. خرج تحصیلم و ازدواجم رو خودم دادم. به خانواده ام کمک نکردم ولی سربارشون هم نبودم. خدا رو شکر، خونه و ماشینی دارم که نیازم رو برطرف میکنه. من به اینا راضیم و سعی میکنم از زندگیم لذت ببرم ولی این معنیش عدم توجه به آرزوهام برای پیشرفت نیست. با سی و چند سال سن دارم تلاش می کنم یه دانشگاه خوب قبول بشم تا برای دلم درس بخونم نه برای موقعیت شغلیش. البته کار سختیه ولی غیر ممکن نیست چون خیلیا انجامش دادن.
اینا همه رو گفتم تا ممدجان و سایر دوستان بدونن که بهترین کسی که می تونه بین درس و کار، یکی رو به درستی انتخاب کنه، خودشونن. چون شرایط زندگیشون و روحیاتشون رو بهتر از هر کس دیگه ای می دونن. امیدوارم تصمیم درستی بگیرید و در آینده، از گرفتن این تصمیم پشیمون نشید بلکه به خودتون ببالید. یا علی!
(۰۱ آبان ۱۳۹۲ ۰۲:۴۴ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط: فلان استاد را بهش پانصد میلیون دادن که فلان کنه بیشتر شنیده های این دوستمان هست.اول اینکه شنیده نیست خودم سر کلاس بودم که استاد اومد گفت
هفته قبل هم بود
و تنها استاد تمام کشور هست که داره تو این زمینه کار میکنه
اتفاقا پیشنهاد خوبی میداد که من دو به شکم که آیا پایان نامه ام رو با ایشون بگیرم یا نه(چون یه موضوع دیگه تو ذهنمه) چون گفتن اگه موضوعش با این دستگاه یکی باشه پول هم بهتون میدم
قیمت اون دستگاه تو بازار یه چیزی نزدیک به ۳۰۰ هزار دلار هست که یه دستگاه با تکنولوژی بالا هست که کلی از اون تو کشور نیاز داریم
من از استاد پرسیدم که فلان شرکت داره این دستگاه رو میزنه چرا به شما پول دادن که این رو بسازید که مطمئنا هیچ وقت نمیتونید مثل اون بسازید
گفت به چند دلیل
۱-تحریم هستیم
۲- باید بریم بازار آزاد چندبرابر قیمت بخریم
۳- مسائل امنیتی کشور هست
۴-هیچ پشتیبلانی در صورت خراب صورت نمیگیره
و یه مثال زد گفت که الان داریم تو کشور پراید تولید می کنیم و ماشین خارجی خیلی بهتر از اون پراید هم داریم ، برو ببین به چه دلایلی اصرار به تولید پراید هست به همون دلایل هم اصرار به ساخت این دستگاه در داخل وجود داره
به نظر شما برای ساخت دستگاهی که ۱ میلیارد می ارزه (یکدونش نه سالی ۱۰۰ تاش) ۵۰۰ میلیون دستمزد زیاده؟
در ضمن اون شرکتی که این سفارش رو داده شبه دولتیه(تقریبا خصوصی به حساب میاد) نه دولتی که بخواد از قوانین دولت پیروی کنه و چند روز پیش خونده بودم که فقط از یه سرویسی که ارائه میکنه سال قبل نزدیک به ۸۰۰ میلیارد تومان در آمد داشته
اگه بازم شک دارید من یکشنبه صبح با اون استاد کلاس دارم خودتون یا کسی رو که تو دانشگاه بهش اطمینان دارید رو بفرستید سر کلاس من این بحث رو دوباره پیش میکشم تا استاد توضیح بدن
(۰۱ آبان ۱۳۹۲ ۰۲:۴۴ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط: گه بود اینهمه اساتید دانشگاههای خوب تو دانشگاههای آزاد و شهرستان و کلاس کنکور نبودند و اینهمه تز ارشد نمیگرفتند.اتفاقا این آدم هیچ جایی به جز دانشگاه درس نمیده(خودش میگه حوصله درس دادن رو ندارم و همینقدر هم به زور بهم میدن)
به نظر من چون از روز اول دنبال کلاس کنکور و اینطور چیزا نبود و تمام حواسش سر تحقیقات بود به اینجا رسید (شاید چون مشکل مالی نداشت)وگرنه آدمی که تمام وقتشو صرف تدریس بکنه دیگه وقتی برای تحقیق و مطالعه نداره و تا آخر عمرش باید برای ساعتی چند ده هزار تومان (اونم به ندرت در بهترین جا) بره درس بده
هرکسی تو هر شاخه که بره و تمام فکر و زندگیش رو بزاره اونجا تو اون زمینه موفقتره
معمولا کسی که کلاس کنکور خوب داره تو زمینه تحقیقات نمیتونه مثل کسی که روزی داره چند ساعت مطالعه انجام میده موفق باشه(و این آدم در شرایط طبیعی نمیتونه پروژه خوبی بگیره) و برعکس
و کسی که داره توی یه شرکت مدیریت پروژه و ساخت نرم افزار انجام میده چون تمام وقتشو این کار گرفته نمیتونه به خوبی بقیه تدریس کنه یا مقاله بده و برعکس
یا همونطور که تو مدرسه مدیرا و ناظما معمولا معلم خوبی نبودن(چون بیشتر تو زمینه برقراری نظم و مدیریت موفقتر بودن)، معمولا رئسای دانشگاهها هم محقق یا مدرس خوبی نیستن بلکه توان ایجاد هماهنگی و مدیریت بالا داشتن که رئیس شدن
شما برید تعداد مقالات و ارجاعات اساتید معروف کنکور رو پیدا کنید و اونها رو با اساتید معروف غیر کنکوری مقایسه کنید
در ضمن یه نکته اینه که تو این کشور از هرچی که بزنن از صنایع نظامی و امنیتی هیچ وقت نمی زنن
دوست عزیز منم تقریبا میشه گفت شرایط شما رو دارم، اتفاقا همین امروز برام زنگ زدن که بیا مصاحبه عقیدتی،یکشنبه هفته بعد باید برم! من امور مالیاتی قبول شدم و به احتمال خیلی زیاد اسمم برای کار درمیاد،کلا ۲ نفر میخوان که ۳ نفر انتخاب شدن و من به عنوان نفر اول شدم
شرایطم یه مقدار شاید سخت تر از تو هست چون تقریبا یه سالی میشه که ازدواج کردم و حتی خوندن برای ارشدم رو بعد ازدواج شروع کردم!
حالا با این تفاسیر اگه قبول شدم میخوام برم پیش رئیس اون اداره اگه قبول کرد که برم درس بخونم که چه بهتر
اگه قبول نکرد سعی میکنم با یه سری کلک مرخصی بگیرم! ( مثل مریضی و ... ) اگرم که تیر آخرم به هدف ننشست که خیلی راحت شاید از کارم بزنم و درسم ادامه بدم ( داخل پرانتز بگم که وضع مالی من هم اون چنان خوب نیست که کسی برگرده و بگه این پسره نفسش از جای گرم بلند میشه... )
مهم ترین چیز هدفته، این که دوست داری آیندتو چطور بسازی، عواقب کارتم باید قبول کنی و در آینده نباید حسرت فرصت های از دست رفته رو بخوری
به نظر من جواب این مسئله رو فقط خودت میتونی بدی، چون اون که تصمیم میگیره تویی...
ایشالا که همیشه موفق باشی
برای منم دعا کن
چرا هر موقع بحثی پیش میاد خارج از بحث میشه و ابتر میمونه؟ خب الان میگید برن یه تاپیک جدا باز کنن ولی چند نمونه بوده که یه تاپیک جدا باز بشه؟
اتفاقا همین بحث ها هست که فضا رو روشن میکنه. تا وقتی هر کس حرف خودشو بزنه و نقدی نشه که چیزی معلوم نمیشه. ضمن اینکه اخلاق بحث کردن هم گسترش پیدا میکنه.
(۳۰ مهر ۱۳۹۲ ۰۳:۱۸ ب.ظ)k_111 نوشته شده توسط: سرش هم اونقدر شلوغه که بابت یه مقاله ای که یه روش جدید مسیریابی معرفی کرده بود(تازه ایده مال یه دانشجوش بود نه خودش) می گفت چند تا شرکت خارجی تماس گرفتن تا اون ایده رو براشون پیاده سازی کنه و ازش بخرن و تو روترهاشون پیاده سازی کنن ولی چون وقت نداشت جوابشون رو نداددو تا سوال:
۱- اگر به این راحتی یک دانشجو میتونه یه الگوریتم روتینگ جدید بده پس چرا الگوریتم های تجاری انقدر تعدادشون کمه؟ این همه دانشگاه و دانشجو هست تو دنیا که توان تحقیقاتیشون خیلی از ما بیشتره (متاسفانه).
۲- مگه شرکت های معتبر تولید کننده روتر چند تا هستند؟ (من خودم بعید میدونم از انگشت های دست بیشتر باشن. فکر کنم آقا امیر باید نظر بدن راجع به این)
برید دنبال علاقتون .
علاقه یعنی ؛ کاری که اگه ی روزی به بن بست رسید ؛ مطمعن باشید، حداقل ازش لذت بردید!
(۰۲ آبان ۱۳۹۲ ۰۳:۳۵ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: اگر به این راحتی یک دانشجو میتونه یه الگوریتم روتینگ جدید بده پس چرا الگوریتم های تجاری انقدر تعدادشون کمه؟ این همه دانشگاه و دانشجو هست تو دنیا که توان تحقیقاتیشون خیلی از ما بیشتره (متاسفانه).اول اینکه همه مقاله ها به مرحله تجاری نمیرسن، خیلی از اینا ممکنه که یه ایده مذخرف داشته باشن که فقط خواستن یه مقاله تو یه مجله ضعیفی که بررسی زیادی درباره اون روش نمیکنه بدن
دوم هم اینکه این روشها شبیه سازی میشن نه اینکه برن تو روتر پیاده سازی بشن،(به قول این استاد
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
که از انگلستان بازنشسته شدن و الان دارن تو دانشگاه تهران درس میدن ) پیاده سازی جزئیات زیادی داره و باید با بخش های دیگه سیستم هم هماهنگ باشه و یه ایده تا پیاده سازی سالها فاصله داره (دیگه خواهشآ به حرف این استاد ایراد نگیرید ایشون تو زمینه های تحقیقاتیشون (ویدئو) جزء اولین های دنیا هستن و ۶۷۵۲ بار به مقالاتشون استناد شده)
حالا اون شرکتهای خارجی بررسی کردن دیدن ایده ایشون قابل پیاده سازیه بهشون پیشنهاد کردن
یه نکته ای که من اینجا تو درس شبکه یادگرفتم اینه که این الگوریتم ها اینطور نیست که به زبان برنامه نویسی نوشته بشن و بعد اون برنامه این الگوریتم رو اجرا کنه(چون سرعت رو خیلی پایین می اره)، اینجا سخت افزاری ساخته میشه که مستقیما این الگوریتم رو با سرعت بالا اجرا میکنه
سوم اینکه نگفت که هرکی بیاد اینجا مقاله میده، گفت اگه به این زمینه علاقه دارید و ایده ای تو ذهنتونه هم به پروژه من کمک می کنید، هم بهتون پول می دم و هم یه مقاله ای میشه که برای اپلای به دردتون می خوره
و اون دانشجو هم یه ایده ای به ذهنش رسیده بود که روشی رو که خود استاد درست کرده بود رو بهبود داد.(ایده هست دیگه یه لحظه به ذهن آدم خطور میکنه) و استاد هم گفته بود که الان تو کار نرم افزارهای بورسه وضعش خیلی توپه و داره خوب پول در می آره (حالا نمیدونم منظورش از وضع توپ چقدره)
خود استاد هم اولین مقاله درباره این ایده رو سال ۲۰۰۰ داد و آخرینش رو هم سال ۲۰۱۰ که ۷ بار به آخریه استناد شد و وسطشون هم ۴-۵ مقاله دراینباره دیدم که نام استاد با داشجوهای مختلف هست(نمی خوام اسم استاد رو بیارم وگرنه آدرس مقالات رو تو الزویر بهتون می دادم)
چهارم اینکه قرار هم نیست که همه که می رن تو یه رشته به اندش برسن، چند تا فوتبالیست تو ایران شدن دایی و کریمی؟ من مثالی رو که خودم دیدم زدم که بگم از این طریق هم میشه خوب پول در آورد، حالا بسیار استاد داریم که به قول آقا فرداد برای پول درآوردن مثل یکی از فامیلامون روز جمعه از ساعت ۷ صبح سر کلاسن
قرار نیست که همه اینایی که تجاری بشن شیپور دست بگیرن همه جا بگن تا رقیبا سر از کارشون دربیارن
من خودم هم تا یه ماه پیش نمیدونستم که اینا میتونن تجاری بشن، فکر می کردم که مقاله فقط نوشته میشه تا چاپ شه
و اینکه شما میگید که این همه دانشگاه خارجی هست مگه چند درصد دانشجوهای اون دانشگاهها مال کشور خودشون هستن
برید ببینید تو شریف اکثر دانشجوها دنبال اپلای هستن، یکی از دوستام که اونجا هست میگه وقتی که میری تو جمعشون میشینی دارن درباره این دانشگاه،اون دانشگاه یا فلان کشور حرف می زنن که شرایطشون چجوریه
تو همین دانشگاه تهران تو رشته کارشناسی IT از یکی از دانشجوها پرسیدم بقیه کارشناسی ها کجا هستن گفت که برای ارشد از ۲۵ نفر ورودی ،۱۰ نفرشون رفتن دانشگاه بوستون
و اینکه اینجا اکثر اساتید ( از جمله همین استاد) از دانشگاههای آمریکایی فارغ التحصیل شدن
این که میبینید ما از نظر علمی ضعیف(نه صفر) هستیم به خاطر اینه که سرمایه گذاری تحقیقاتی نمیشه نه به خاطر کمبود متخصص،
متخصصامون چون اینجا بهشون بها داده نمیشه دارن میرن
برید تو زمینه های هسته ای یا نظامی ببینید با سرمایه گذاری های سنگینی که انجام شده (حال کاری به درست و غلط بودنش نداریم)از کشوری که تا ۳۰ سال پیش یه فشنگ نمیتونست بسازه شدیم جزء رتبه های تک رقمی
یکی از بزرگترین اشکالات ما ایرانیا نداشتن حس اعتماد به نفسه(البته تنبلی بماند)
من تا قبل از اینکه اینجا قبول بشم تو تمام دوران دبیرستان و کارشناسی درس نمیخوندم و معدلم خیلی پایین بود و این رو به حساب این می گذاشتم که من توانایی درس خوندن رو ندارم ولی بعدش یه سری اتفاقات افتاد که باعث شد من اعتماد به نفسم رو بدست بیارم و اینجا قبول بشم
من یه اشتباهی کردم اومدم از اول وارد این موضوع شدم، کلی وقتم بابت این پاسخگویی ها گرفته شد
با توجه به اینکه ایجاد کننده موضوع خودشون به جوابشون رسیدن من دیگه در رابطه به این موضوع هیچ حرفی نمیزنم