صفحهها: ۱ ۲
(۱۸ فروردین ۱۳۹۳ ۱۰:۵۷ ب.ظ)maryam.raz نوشته شده توسط: اگه دانشجوی تهران باشی باز یه خوابگاه داریحتما که نباید خونه بگیری یه پانسیون هم میشه بری ماهی ۴۰۰ ۵۰۰ بیشتر نمیشه..
(۱۸ فروردین ۱۳۹۳ ۱۰:۵۷ ب.ظ)maryam.raz نوشته شده توسط: ولی هیج کدوم حتی بعد یکسال کار من ندیدم ۲تومن حقوق بگیرن برنامه نویس هم هستنقرار نیس همه بشن بهترین و به بالاترین جای ممکن برسن..چون فلانی نتونست منم نمی تونم دلیل خوبی نیست
(۱۸ فروردین ۱۳۹۳ ۱۰:۵۷ ب.ظ)maryam.raz نوشته شده توسط: من خودم تهران دوس دارم و خیلی دوس داشتم ارشد قبول شم ولی واسه موندن خوب نیس هواشم که خیلی آلودست عمرمون کم میشهفک نکنم شهری تمیز تو این مملکت پیدا شه..
من اهل شعر نیستم ولی از سعدی این یاد دارم که میگه(مصراع اول البته )
بسیار سفر باید تا پخته شود خامی صوفی نشود صافی تا درنکشد جامی
متاسفانه دیگه کار از مهاجرت به تهران گذشته
مهاجرت نخبگان خسارتی تلخ اما قابل جبران
یکی از پدیدههایی که همواره از دغدغههای مسوولان عالی رتبه آموزش عالی و حتی کلیت جامعه است، بحث فرار مغزها یا همان مهاجرت نخبگان است.
به گزارش پرتال دانشگاهی به نقل از (ایسنا)، در ادوار مختلف راهکارهای متنوعی برای جلوگیری از این اتفاق نامیمون در نظر گرفته شده است. هرچند نمیتوان گفت که این راهکارها در کاهش نرخ فرار مغزها از کشور بی تاثیر بوده است، اما در عین حال وجود این پدیده را نیز نمیتوان انکار کرد.
در سالهای ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی در مقاطعی ناچار به اعزام و صادرکردن دانشجو در برخی رشتهها و مقاطع بودیم، چراکه در کشور یا ظرفیت دانشگاههای پاسخگوی متقاضیان نبود و یا آنکه کرسی رشته مدنظر دایر نبود اما امروز با گذشت بیش از سه دهه از آنها سالها، این پدیده شکل دیگری به خود گرفته است، یعنی تقریبا تمامی رشتهها و مقاطع در دانشگاههای ایران تدریس میشود، اما همچنان تعدادی از دانشجویان به دلایل مختلف برای ادامه تحصیل کشور را ترک میکنند.
به رغم اینکه آمار دقیقی از خروج سالیانه نخبگان وجود ندارد، اما جسته و گریخته آمارهایی از سوی مسئولان و کارشناسان بر اساس گمانه زنیها و برخی اطلاعات اعلام میشود.
یکی از راههایی که تا حدودی آمار خروج دانشجویان از کشور برای تحصیل را نشان میدهد، تعداد مدارک تایید و ترجمه شده در هر سال است، چراکه معمولا کسانی اقدام به تایید مدارک خود میکنند که قصد ترجمه مدرک و خروج از کشور و ادامه تحصیل یا کار را دارند که مشاهده میدانی حاکی از آن است که آمار افرادی که برای کار مدرک خود را ترجمه میکنند، در مقابل متقاضیان تحصیل، ناچیز است.
با این توصیفات، با تکیه بر آمار اعلام شده از سوی رییس سازمان دانشجویان وزارت علوم میتوان تا حدودی آمار خروج دانشجویان از کشور را تخمین زد، هرچند که این بحث نمیتواند آمار دقیقی از خروج دانشجویان به دست دهد. بر اساس گفته مجتبی صدیقی، در سال ۹۲ تعداد ۳۱ هزار و ۳۳۷ تایید مدرک در سازمان دانشجویان صورت گرفته است که البته این تعداد تنها مربوط به رشتههای غیر پزشکی است.
به گفته این مقام مسئول، از میان کسانی که از طریق سامانه ثبتنام کردهاند، فارغ التحصیلان دانشگاههای تهران با ۱۴۶۵ درخواست، امیرکبیر با ۹۵۲ متقاضی و صنعتی شریف با ۶۵۰ متقاضی بیشترین درخواستها را برای تایید و ترجمه مدارک داشتهاند. بنابراین آمار نشان میدهد این سه دانشگاه که از دانشگاههای برتر کشور هستند، بیشترین آمار خروجی را به خود اختصاص دادهاند.
این موضوع که برترین دانشگاههای کشور بیشترین دانشجوها را به کشورهای خارجی صادر میکنند، جای نگرانی دارد، چراکه این افراد سالهایی از عمر خود را با هزینه دولت در دانشگاههای بزرگ کشور درس خواندهاند که با خروج آنها از کشور سرمایه بزرگی از علم از کشور خارج خواهد شد و اضافه بر این هزینهای که در طول این سالها از بودجه کشور برای تحصیل این افراد شده است به راحتی وارد کشورهای خارجی میشود؛ هرچند که ممکن است تعدادی از این افراد پس از تحصیل به کشور بازگردند، اما دور از واقعیت است اگر بخواهیم حقیقت ماندن برخی از این دانشجویان در سیستمهای علمی، صنعتی، اقتصادی و ... کشورهای دیگر را کتمان کنیم.
یکی از راههای کمک به کاهش خروج نخبگان از کشور تقویت کیفی دانشگاههای کشور و در کنار آن تقویت بازار کار و استفاده بهینه از افراد خلاق و توانمند در کشور است. بدیهی است در این زمینه دیگر فعالیتهای شعارگونه کارساز نیست. باید قبول کنیم علاوه بر مشکلات اقتصادی و همچنین ناکافی بودن فرصتهای مطلوب شغلی و مطالعاتی و بروکراسیهای اداری و ...، آنگونه که باید به نیروهای متخصص و توانمند خود بها نمیدهیم به عنوان مثال انقدر که رسانهها و مسئولان از هنرمندان و وزشکاران تجلیل میکنند و بها میدهند- که در جای خود ارزشمند است- به چهرههای علمی، استادان برجسته و مبتکران و مخترعان و یا المپیادها توجه نمیشود در این میان نیازی به گفتن نیست که حقوق یک فصل یک فوتبالیست جوان چندین برابر حقوق یک عمر فعالیت یک استاد بازنشسته دانشگاه است.
پس باید چشم خود را روی واقعیاتها نبندیم و با ایجاد بستر مناسب به فکر کاهش خروج از کشور و هزینهای باشیم که برای دانشجویان خود کردهایم. فراموش نکنیم که بزرگترین سرمایه هر کشوری، سرمایه انسانی آن سرزمین است.
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمیباشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
(۱۹ فروردین ۱۳۹۳ ۰۶:۰۴ ب.ظ)Riemann نوشته شده توسط: البته این ربطی به این موضوع نداره ولیاونم راه پیچوندن داره! هر وقت خواستی بری اونور بیا بهت بگم!
شما باید مدرکت رو کامل بخری تا بتونی بری اون ور، اونقدرا مفتی مفتی هم نیست
با اینکه خلاف قوانین فک کنم ولی این بخونین و اگه می تونین تویت های نویسنده رو دنبال کنید..ادم پخته ای
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمیباشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
(۱۹ فروردین ۱۳۹۳ ۰۶:۱۸ ب.ظ)Amoojan نوشته شده توسط: متاسفانه دیگه کار از مهاجرت به تهران گذشتهمشکل اساسی بر نگشتن این افراده !
شما یه نگاه به این امار بنداز
۸۵ درصد ایرانیان این گروه از دانشگاههای محل تحصیلشان و نهادهای علمی آمریکا بورس کامل تحصیلی دارند.
۸۹ درصد دانشجویان ایرانی ترجیح میدهند که در صورت پیدا کردن شغل مناسب در ایالات متحده باقی بمانند که باز یک رتبه اول برای دانشجویان ایرانی در مقایسه با سایر ملیتها است.
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمیباشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
حتما بخونید
(۱۹ فروردین ۱۳۹۳ ۰۹:۵۷ ق.ظ)iammiti نوشته شده توسط:منظور منم خونه نبود همون یه اتاقم اجارش کم نیس(18 فروردین ۱۳۹۳ ۱۰:۵۷ ب.ظ)maryam.raz نوشته شده توسط: اگه دانشجوی تهران باشی باز یه خوابگاه داریحتما که نباید خونه بگیری یه پانسیون هم میشه بری ماهی ۴۰۰ ۵۰۰ بیشتر نمیشه..
(۱۸ فروردین ۱۳۹۳ ۱۰:۵۷ ب.ظ)maryam.raz نوشته شده توسط: ولی هیج کدوم حتی بعد یکسال کار من ندیدم ۲تومن حقوق بگیرن برنامه نویس هم هستنقرار نیس همه بشن بهترین و به بالاترین جای ممکن برسن..چون فلانی نتونست منم نمی تونم دلیل خوبی نیست
در مورد دومی هم یکی از دوستان گفته بود کمتر از ۲تومن حقوق نمیگیری تو تهران که من گفتم اینطور نیست ممکنه اوایل کاری پیدا کنی که حقوق چندانی نداشته باشه
من خودم تاالان هیچی برنامه نویسی بلد نیستم.اما مطمئنم اگه ۱ چیزی رو کامل و خوب بلد باشی و زبون دفاع از خودتم داشته باشی، قطعا توی شهرخودت میتونی بهترین کارو حقوق رو داشته باشی. حالا صرفا من شیراز رو مثال میزنم که دیدم بیشتر جاهاش پارتی بازیه یا اینکه اگه کارم بلد باشی و بی زبون باشی اینقد کار ازت میکشن آخرشم خیلی آدمای خوبی باشن ۲۰۰ سیصدتومن میذارن کف دستت.(البته بگم شاید استثنا هم داشته باشه ها.نمخوام بد بگم از شهر خودم.)
من خودم میخوام برم تهران ۱ دوره بگذرونم (با کلی تحقیقات ۱ جای خوب پیدا کردم). و چون جای معتبری هست امید دارم که بعدش هرجایی بتونم برم کارکنم. اینکه تهران امکاناتش زیاده و حقوقش بالاس شکی درش نیست (البته فک نکنم حقوق بالا به کار کم و عادی هم بدن) اما همون جوری که بچه ها میگن خرج زندگی هست، آلودگی هست ، دوری از خونواده و دوستا و خیلی مشکلات دیگه.
در کل همه چی به مهارت آدم تو کارش برمیگرده. و بنظرم اگه بشه آدم توی شهر خودش بمونه (با حقوق و مزایای کافی ) خیلی خیلی بهتره. هم از آلودگی و شلوغی تهران کمتر میشه، هم شغلای مختلف تو همممه ی شهرا توزیع میشن.
با سلام،
خب نتیجه؟؟ بالاخره چکار کنم؟ برم یا نرم؟
من هم خیلی دلم می خواد برم تهران برای کار و همونجا هم بمونم،چون توی شهر خودم(اراک) نتونستم جایی برای خودم پیدا کنم؛
و سوال اصلی م اینه که چطور میشه-حالا چه شهرستان ، چه تهران- وارد یک گروه یا مجموعه کاری(برنامه نویسی) شم؟
دوستانی که در تهران کار می کنند لطفا راهنمایی کنند:
از طریق آگهی ها کار پیدا کردند یا اینکه رفتند به اون شرکت و گفتند برنامه نویس نمی خواید؟!
وای تو به شیراز میگی شهر کوچیک؟؟؟؟؟؟؟؟؟پ به گناوه میگی چی؟
(۲۰ فروردین ۱۳۹۳ ۰۸:۵۴ ب.ظ)abji22 نوشته شده توسط: وای تو به شیراز میگی شهر کوچیک؟؟؟؟؟؟؟؟؟پ به گناوه میگی چی؟کی جرات کرده به شیراز بگه شهر کوچیک؟ بگو تا خودم گوشاشو ببرم
من با این شهر شما بسی خاطرات دارم
به نظر من برو..... بروووووو...
شهر کوچیک زندگی کردن خوبه... چون اب و هوای سالمی داره.... مناظر طبیعتش قشنگه و....
ولی کاررررررر نیست......... کارم باشه پارتی بازی هس که اونم یعنی حق الناس را پایمال کردننن....
شاید خیلی ها مخالف حرف من باشن... ولی شهر کوچیک زندگی کردن یعنی تو زندون بودن
من خودم تو شهر کوچکم..... صحبت کار به کنار....... تفریحی چی داری؟؟؟ کدوم خیابان؟؟؟ کدوم سینما؟؟؟ کدوم پارک؟؟؟؟؟؟؟؟؟ کدوم تفریح؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دو سه تا خیابون اصلی که چشم بسته هم می شه گشت؟؟؟؟؟ پارکی که اندازه حیاط خونه شهرنشین هاست؟؟؟؟ سینمای متروکه؟؟؟؟؟
اصل کاری چی؟؟؟؟ کاررررررررررررر: کار چی؟؟؟؟؟؟؟؟ هیچی!!!!! یا پارتی یا ول معطل......
بنظرم بعنوان تجربه اندوزی هم که باشه، مهاجرت به تهران خوبه.