خیلی بهش فکر کردم. هممون اخلاق و عادت‌هایی داریم که دوسشون نداریم و خیلی دوست داریم تغییرشون بدیم. اما تنبلی و شرایط مانع میشه.
خودِ من زود عصبی و ناراحت میشم. گاهی صدام بالا میره. میخوام تلاش کنم تا عید خشمم رو کنترل کنم و به اکثر چیزهایی که باعث اعصاب خوردیم میشه بی‌توجهی کنم و جواب ندم. کنترل بیشتری روی رفتارم و به خصوص حرف زدنم داشته باشم. روابطم رو با اطرافیانم کنترل کنم.
میدونم تو ۲۳ سالگی خیلی سخته تغییر رفتار اما شدنیه. مخصوصا که از شنبه هم شروع نکردم
۱۱۰ روز فرصت هست از الان
خیلی فکر خوبیه..
منم یکی از مشکلاتم اینه که خیلی واسه اطرافیانم وقت میذارم..میخوام کمتر کنم ابن کارو
من خشمگین هستم و عصبی
و اینکه استرسم زیاده
خیلی از روابطمم به همین خاطر از دست دادم
_________
توی رانندگی خیلی سریع حرکت میکنم انگار دنبالمن
_________
خلاصه آرام نیستم و خیلی میخوام روی اینا کار کنم
_________
تن صدامم بلنده خیلی
--------------
دیگه نمیخوام اگر وارد رابطه ای بشم چه برای ازدواج و چه برای رفاقت از دستش بدم
----------
نزدیک سن ازدواجم هست.۳۵ سالگی دوس دارم بچه هم داشته باشم
--------
(۱۰ آذر ۱۳۹۷ ۰۹:۴۴ ب.ظ)khalilparvar نوشته شده توسط: دوستان درمورد عصبانیت و خشمگینی باید اعلام کنم منه ۳۰ ساله هم گاااااااااااهییییی
شما به صورت رندوم ده نفر رو انتخاب کن، از عصبانیت‌شون بپرس...در جواب میگن من عصبانی نمیشم ولی اگه بشم دیگه عصبانی میشما
چیه این جمله آخه
من ندیدیم کسی غیر از این جمله چیز دیگه ای بگن
سلام
کار جالبی هست...
ولی به علامت سوال توی ذهنم ایجاد شده که شما اون چیزایی که نمیخواین رو دارید میگید یعنی توی این تاپیک فقط قراره گفته بشه من اینو نمیخوام همین؟
به طور دقیق تر اینکه الان که اینا رو گفتید باعث میشه مصمم تر ادامه بدید و ترکش کنید؟
راستش من دلم میخواد یه آرامشی رو در خودم بوجود بیارم...از جنس آدم هایی باشم که وقتی کنارشون هستی یا کاراشون رو میبنی یه جور آرامشی دارن که قشنگ این آرامش رو حس میکنی...
برای بدست آوردن این آرامشی که میخوام فکر میکنم در مرحله اول باید کمال پرستی خودم رو درمان کنم اما واقعا نمیدونم چطوری باید اینکارو کنم.
(۱۲ آذر ۱۳۹۷ ۱۱:۱۱ ق.ظ)elect نوشته شده توسط:(12 آذر ۱۳۹۷ ۰۱:۰۴ ق.ظ)negarin_ نوشته شده توسط: راستش من دلم میخواد یه آرامشی رو در خودم بوجود بیارم...از جنس آدم هایی باشم که وقتی کنارشون هستی یا کاراشون رو میبنی یه جور آرامشی دارن که قشنگ این آرامش رو حس میکنی...
برای بدست آوردن این آرامشی که میخوام فکر میکنم در مرحله اول باید کمال پرستی خودم رو درمان کنم اما واقعا نمیدونم چطوری باید اینکارو کنم.
فک کنم باید بیشتر خودتو دوس داششته باشی ولی کمالگرایی نمیذاره ادم از خودش رضاییت داشته باشه
ممنونم عزیزم.. دقیقاااا کمال پرستی همیشه یه احساس ناخوشایندی بهت میده انگار نمیدونی تا کجا پیش بری که خوشحال باشی و این یه لوپ بی پایان هست...
(۱۲ آذر ۱۳۹۷ ۰۳:۰۱ ب.ظ)khalilparvar نوشته شده توسط:ممنون عزیزم .. بهش فکر میکنم(12 آذر ۱۳۹۷ ۰۱:۰۴ ق.ظ)negarin_ نوشته شده توسط: راستش من دلم میخواد یه آرامشی رو در خودم بوجود بیارم...از جنس آدم هایی باشم که وقتی کنارشون هستی یا کاراشون رو میبنی یه جور آرامشی دارن که قشنگ این آرامش رو حس میکنی...
برای بدست آوردن این آرامشی که میخوام فکر میکنم در مرحله اول باید کمال پرستی خودم رو درمان کنم اما واقعا نمیدونم چطوری باید اینکارو کنم.
ببین چه چیزی بهت آرامش میده..وقتی میری پیاده روی؟ یا وقتی آشپزی میکنی؟ یا وقتی داری کتاب میخونی....
حواست باشه کارای آرامش بخش رو با کارای هیجان انگیز قاطی نکنی.
من اوایلِ این خودسازی واقعا اشتباه میگرفتم. آشپزی برای من هیجان انگیز بود..و بهم انرژی ۴ برابر میداد..و من فکر میکردم وقتی اینقدرررررررر انرژی داشته باشم به آرامش رسیدم
بعد اومدم پیاده روی رو امتحان کردم.خب پیاده روی انرژی ناشی از اون هیجان رو از من میگرفت و بعد که از پیاده روی میومدم هلاک میشدم..خب دیگه حوصله ی انجام هیچ کاری رو نداشتم...
اما یکم که دقت کردم دیدم وای من وقتایی که میشینم کتاب یا مقاله میخونم چقدرررر احساس خوب و مفید بودن دارم..یه جورایی هیجانم کنترل میشد..انرژیمم میزون نگه داشته میشد.
اما باید بگم که دختر فوق العاده بازیگوشیم..فوق العاده هاااااا...و این بازیگوشی باعث میشد من بیشتر کارای هیجان انگیز انجام بدم تا آرامش بخش.
(۱۶ آذر ۱۳۹۷ ۱۰:۰۵ ب.ظ)elect نوشته شده توسط: این هفته نسبتن موفقق بودم ب جز ی دفش ک از دسم دررفت
دقت کرردم کمال گراییی مشکل منم هس اما بمونه برا فاز بعد
دوست خوبم، تبریک میگم بهت
ولی به چیزی کمال گرایی با کمال پرستی فرق داره..البته خودم تازه فهمیدم..
اگر فقط میل به بالارفتن داری این میشه کمال گرا و این یه چیز مثبت هست و حتی توصیه میشه که پدر و مادر این میل رو در وجود فرزندانشون بکارن و این قطعا یه حسن هست ...اما کمال پرستی این میل رو داره با این تفاوت که یه وسواس و دقتی رو داری که زیاد از حد هست و تازه نگاه میکنی ببینی بقیه چطور کاریو انجام میدن و با خودت میگی من باید به بهترین وجه ممکن انجامش بدم... و وقتی اونجور که میخوای نمیشه دیگه واویلاااا
خوشبختی یعنی نظم در مغز...
دکتر هلاکویی
پ.ن: همین خودش یه دنیا حرف هست..
(۱۰ آذر ۱۳۹۷ ۱۱:۵۳ ق.ظ)Milad_Hosseini نوشته شده توسط: منم یکی از مشکلاتم اینه که خیلی واسه اطرافیانم وقت میذارم..میخوام کمتر کنم ابن کاروواقعا نتونستم کاری بکنم واسه این اخلاقِ خودم...نمیدونم واقعا چرا..شاید دست خودم نبوده، شاید دیگران خیلی از من انتظار دارن، شاید خودم اینجوری بزرگ شدم و عادت کردم و خیلی چیزای دیگه...شاید واقعا میتونم تاثیر بزارم روی دیگران و مشکلی از مشکلاتشون کم کنم..
ولی خب خیلی موفق نبودم توی این چالش تا به الان، متاسفانه
راهکار هم بدید خشنود میشیم..
یه سری چیزاش دست خودم نیست و نبود واقعا...
مثلا جمعه هفته قبل، ساعت هشت، نه صبح، یکی از بهترین دوستام زنگ زد، گفتم سلام، خوبی؟؟ گفت سلام، نه، بعدش یهو شروع کرد گریه کردن..مثل ابربهار گریه کرد...سه روز پیاپی فقط باهام صحبت کردیم..تا الان که خدا رو شکر حالش اینقده خوب شد...
این کلمه ها که هیچ حسی انتقال نمیدن لعنتی...
شاید شما بخندین وقتی دارین اینا رو میخونین، ولی من دارم واقعا بالا میارم وقتی فکر میکنم اون یکی دو روز که چطور گذشت و اون کسی رو من میشناختم، چی بود، چی شد و اینکه آدم ها چقدر دغدغه های جالبی میتونن داشته باشن توی زندگیشون...
آخرش فک کنم باید واسه یه مدت طولانی ای گوشیم رو خاموش کنم..
بهترین راهکار همینه به نظر خودم
(۳۰ آذر ۱۳۹۷ ۱۱:۴۲ ق.ظ)Milad_Hosseini نوشته شده توسط:همه دوستانتون اینطوری هستند؟(10 آذر ۱۳۹۷ ۱۱:۵۳ ق.ظ)Milad_Hosseini نوشته شده توسط: منم یکی از مشکلاتم اینه که خیلی واسه اطرافیانم وقت میذارم..میخوام کمتر کنم ابن کاروواقعا نتونستم کاری بکنم واسه این اخلاقِ خودم...نمیدونم واقعا چرا..شاید دست خودم نبوده، شاید دیگران خیلی از من انتظار دارن، شاید خودم اینجوری بزرگ شدم و عادت کردم و خیلی چیزای دیگه...شاید واقعا میتونم تاثیر بزارم روی دیگران و مشکلی از مشکلاتشون کم کنم..
ولی خب خیلی موفق نبودم توی این چالش تا به الان، متاسفانه
راهکار هم بدید خشنود میشیم..
یه سری چیزاش دست خودم نیست و نبود واقعا...
مثلا جمعه هفته قبل، ساعت هشت، نه صبح، یکی از بهترین دوستام زنگ زد، گفتم سلام، خوبی؟؟ گفت سلام، نه، بعدش یهو شروع کرد گریه کردن..مثل ابربهار گریه کرد...سه روز پیاپی فقط باهام صحبت کردیم..تا الان که خدا رو شکر حالش اینقده خوب شد...
این کلمه ها که هیچ حسی انتقال نمیدن لعنتی...
شاید شما بخندین وقتی دارین اینا رو میخونین، ولی من دارم واقعا بالا میارم وقتی فکر میکنم اون یکی دو روز که چطور گذشت و اون کسی رو من میشناختم، چی بود، چی شد و اینکه آدم ها چقدر دغدغه های جالبی میتونن داشته باشن توی زندگیشون...
آخرش فک کنم باید واسه یه مدت طولانی ای گوشیم رو خاموش کنم..
بهترین راهکار همینه به نظر خودم
اگر همه اینطچرین که این یعنی شما عادتشون دادید اگرم نه که شما باید ارتباطتون رو با این دسته دوستانتون بیشتر مدیریت کنید
یکی از مشکلات من اینه که وقتی میرم خونه همه رو با کمربند میزنم. باید سعی کنم تا عید درستش کنم. از این به بعد میخوام با چوب گیلاس بزنمشون.
(۰۳ دى ۱۳۹۷ ۱۰:۲۶ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: یکی از مشکلات من اینه که وقتی میرم خونه همه رو با کمربند میزنم. باید سعی کنم تا عید درستش کنم. از این به بعد میخوام با چوب گیلاس بزنمشون.ولی به نظرم مشکلُ از ریشه حل کنین، مثلا دستتونُ بکنین بندازین دور
(۰۳ دى ۱۳۹۷ ۱۲:۰۶ ب.ظ)αɾια نوشته شده توسط:نه اون فایده نداره. از زندگی میفتم. ولی از داغ کردن با سیخ کباب هم میشه استفاده کرد.(03 دى ۱۳۹۷ ۱۰:۲۶ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: یکی از مشکلات من اینه که وقتی میرم خونه همه رو با کمربند میزنم. باید سعی کنم تا عید درستش کنم. از این به بعد میخوام با چوب گیلاس بزنمشون.ولی به نظرم مشکلُ از ریشه حل کنین، مثلا دستتونُ بکنین بندازین دور
(۰۳ دى ۱۳۹۷ ۱۲:۳۸ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: نه اون فایده نداره. از زندگی میفتم. ولی از داغ کردن با سیخ کباب هم میشه استفاده کرد.وااای نگید
اصن با همون چوب گیلاس بزنیدشون. 