حضرت آیةالله بهجت، رضوان‌الله تعالی علیه روشی را برای دعا کردن معرفی فرموده‌اند که از نظر آن بزرگوار، روش دعای معکوس برای خود و نزدیک به اجابت است.
سرویس فرهنگ و هنر جهان – شخصی از حضرت آیةالله بهجت، رضوان‌الله علیه سوال می‌کند که "چه کار کنیم حتما دعایمان مستجاب شود و استجابت یقینی و قطعی گردد؟"
آن عارف بزرگوار در پاسخ می‌فرمایند: "یکی از چاره‌جویی‌های شرعی برای استجابت دعا و برآورده شدن حاجت خود این است که شخصی که حاجت یا گرفتاری دارد دعا کند و از خدا بخواهد که تمام گرفتاری‌های مشابه گرفتاری او را از تمام مومنین و مومناتی که گرفتار هستند برطرف کند و یا هر حاجتی نظیر حاجت او دارند برآورده شود؛ زیرا در این صورت ملک برای خود انسان دعا می‌کند و دعای ملک مستجاب می‌شود. این‌گونه دعا کردن در حقیقت دعای به خود به طور معکوس است."
(کتاب پرسش‌های شما و پاسخ‌های آیةالله بهجت، جلد دوم)
منبع:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
مکاشفات و کرامات از اموری هستند که در حوزه دین و عرفان مورد توجه‌اند و بعضا شگفتی‌های فراوانی می‌آفرینند. اما آیا انسان باید به دنبال این مکاشفات بوده و آن را هدف خود از دین‌داری قرار دهد؟ مرحوم آیةالله بجت رضوان‌الله علیه به این سوال پاسخ داده‌اند.
سرویس فرهنگ و هنر جهان – شخصی از حضرت آیةالله بهجت رضوان‌الله تعالی علیه می‌پرسد: "چه کنم که در معنویات آن‌قدر موفق باشم که صاحب کشف و کرامت گردم؟"
آن پیر روشن‌ضمیر در پاسخ می‌فرمایند: "کسانی که از مقداری معنویات برخوردار بودند، دنبال کشف و کرامت نمی‌رفتند. عاشق مقامات عرفانی و کرامات نباشید، گاهی این جور کارها شما را به جهنم می‌برد! انسان باید در این مسیر انسانیت و کسب معارف، اهل مراقبه باشد و تا به مراقبه نرسد، فایده‌ای ندارد!" (کتاب پرسش‌های شما و پاسخ‌های آیةالله بهجت، جلد دوم)
واقعیت آن است که حضرت آیةالله بهجت که خود اهل کرامات بودند و اساتیدی اهل کرامت و مکاشفه داشتند و چه بسا شاگردانی اهل کرامت پرورش داده باشند، افراد را از مسیر پرخطری پرهیز داده‌اند که طمع بی‌جا در آن می‌تواند مشکلات عدیده دنیوی و اخروی ایجاد کرده و گاه انسان را به ورطه علوم غریبه و حتی رابطه با برخی موجودات غیبی که دشمن انسان هستند، بکشاند.
بنابراین، این عارف برحق، همواره تاکید می کردند که راه واقعی عرفان "ترک گناه" است و چون این امر که البته ساده هم نیست حاصل شد، بقیه خیرات به سوی انسان سرازیر می‌شود.
به واقع کرامت شیعه به قرآن و عترت است و با وجود این دو به چیزی نیاز ندارد، هر چند که آنان که خالصانه پای در این راه نهند و از طمع به عجایب بپرهیزند، خداوند آنان را مشمول رحمت کرده و کراماتی نیز نصیبشان می‌کند، آن‌گونه که نصیب آیةالله بهجت فرمود: "الذین جاهدوا فینا، لنهدینهم سبلنا".
منبع:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
حضرت آیةالله بهجت، رضوان‌الله تعالی علیه در پاسخ به سوالی در خصوص اشتیاق جامعه برای ظهور حضرت صاحب‌الامر، ارواحنا فداه، پاسخی عجیب داده‌اند که سراسر درس و معرفت است.
سرویس فرهنگ و هنر جهان – شخصی از بهجت عارفان و سالکان می‌پرسد: "امروز عده زیادی از مردم مشتاق آمدن امام زمان (عج) هستند، پس چرا حضرت ظهور نمی‌کنند؟"
این عارف بزرگوار در پاسخ می‌فرمایند: "امام زمان (عج) هم اگر بیاید با او همان معامله را می‌کنیم که با آباء طاهرینش کردیم! آیا می‌شود امام زمان چهارصد میلیون یاور داشته باشد و ظهور نکند؟! خدا توفیق دهد به سوی امام (عج) تیر پرتاب نکنیم!" (کتاب پرسش‌های شما و پاسخ‌های آیةالله بهجت، جلد اول)
مرحوم آقای بهجت همچنین بسیار بر دعا برای فرج حضرت صاحب‌الامر تاکید داشتند و می‌فرمودند: "خدا می‌داند تعداد این دعاها باید چقدر باشد تا مصلحت ظهور فراهم آید! قطعا اگر کسانی در دعا جدی و راستگو باشند... مبصراتی خواهند داشت و قطعا مثل ما چشم‌بسته نیستند. باید دعا را با شرایط آن دعا کرد و توبه از گناهان از جمله شرایط دعا است، چنان که فرموده‌اند: "دعاء التائب مستجاب" یعنی دعای شخصی که توبه کند، مستجاب می‌گردد. نه این که برای تعجیل فرج دعا کنیم و کارهایمان برای تبعید [دور کردن] و تاجیل [تاخیر انداختن] فرج آن حضرت باشد!" (همان منبع)
منبع:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
بهجت عارفان تنها در سیر و سلوک و عرفان استاد نبود بلکه با تواضع عجیب خویش و با آنکه خود دنیا را هیچ نمی‌گرفت، برای حل مشکلات دنیوی پرسش‌کنندگان توصیه‌هایی را ارائه می‌فرمود. یکی از مشکلات که مکررا مورد سوال از ایشان بود راه برون‌رفت از ناکامی‌ها و زیان‌کاری‌ها بالاخص در عرصه شغلی بود.
سرویس فرهنگ و هنر جهان – هر چند که حضرت آیةالله بهجت، رضوان‌الله تعالی علیه از نوادر دوران و اهل عرفان و سیر و سلوک بودند، اما برخی مومنین برای حاجات دنیوی خویش نیز از آن بزرگوار سوالاتی می‌کردند و پاسخ می‌گرفتند.
یکی از این موارد که در چند جا در کتاب "پرسش‌های شما و پاسخ‌های آیةالله بهجت" مورد اشاره قرار گرفته است، سوال در خصوص زیان‌کاری در زندگی و به خصوص گرفتاری‌های شغلی است.
ظاهرا برخی افراد که در مشاغل خود شکست خورده و یا دست به هر کاری که می‌زنند ناکام بازمی‌گردند از ایشان در این خصوص سوال کرده‌اند و ایشان نیز تقریبا در همه موارد یک پاسخ مشابه را داده‌اند.
توصیه بهجت عارفان و سالکان در این خصوص، "بسیار استغفار کردن با اعتقاد کامل قلبی" بود و به پرسش‌کنندگان هشدار می‌دادند که اگر مشکلاتتان حل نشد بدانید که یا کم استغفار کرده‌اید و یا با اعتقاد کامل استغفار نکرده‌اید.
در یکی از موارد ایشان حتی به شخص پرسش‌کننده توصیه می‌فرمایند که حتی پس از حل مشکلاتش دست از استغفار برندارد تا شبیه آن مشکلات مجددا پیش نیاید.
از ایشان منقول است که فرمودند: "در روایات با هر سه لفظ آمده است که اگر کسی "ملازم" استغفار شد، یا "پیوسته" استغفار کرد یا "زیاد" استغفار کرد، خداوند او را از هر هم و غمی رها می‌کند و از هر تنگنایی راه برون‌رفت برای وی قرار می‌دهد و از جایی که گمان نمی‌کند، روزی‌اش می‌دهد."
منبع:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.