سلام
لطفا اگه کسی درباره نحوه تشکیل یه تیم رباتیک و ساخت یه روبات ساده، تجربه یا اطلاعاتی داره اینجا بیان کنه؛
اطلاعاتی مثل:
- انواع روباتهایی که در محیطهای دانشگاهی قابل ساختن؛
- ترکیب ایده آل برای تشکیل تیم؛
- و مراحل ساخت یکی از انواع ساده روباتها، مثلا تعقیب کننده نور یا خط (روبات مسیریاب)، و اطلاعاتی که برای هر مرحله باید دونست؛
لطفا منبع "کاربردی" مفیدی هم اگه میشناسید معرفی کنید؛
(۲۴ شهریور ۱۳۹۱ ۱۱:۰۰ ب.ظ)Ghiasoddin نوشته شده توسط: سلام
لطفا اگه کسی درباره نحوه تشکیل یه تیم رباتیک و ساخت یه روبات ساده، تجربه یا اطلاعاتی داره اینجا بیان کنه؛
اطلاعاتی مثل:
- انواع روباتهایی که در محیطهای دانشگاهی قابل ساختن؛
- ترکیب ایده آل برای تشکیل تیم؛
- و مراحل ساخت یکی از انواع ساده روباتها، مثلا تعقیب کننده نور یا خط (روبات مسیریاب)، و اطلاعاتی که برای هر مرحله باید دونست؛
لطفا منبع "کاربردی" مفیدی هم اگه میشناسید معرفی کنید؛
سلام
راستش من این تجربیات چند ساله ام در این زمینه رو می نویسم
اولین سخنم رو اینطور می گم و توصیه می کنم برای دوستانی که میخوان رباتیک کار کنند که مسابقات براتون هدف و یا یک ایستگاه نباشه صرفا بلکه محلی برای یادگیری و ورود به صنعت و همچنین سعی کنید حتما ایده های خودتون رو پرورش بدید وایده کاربردی بدید
اما در رابطه با تیم رباتیک به طور کلی تیم های رباتیک دانشگاهی معمولا شامل تعدادی دانشجوی کامپیوتر و الکترونیک(اگر رشته تو دانشگاه بود اگر نبود که باید خودتون زحمتشو بکشید تا یه جایی که کارتون راه بیفته میتونید یاد بگیرید و یا بیرون کمک بگیرید) و همچنین در مسائل تعادلی و طراحی یه دانشجوی مکانیک جامدات خوب میتونه کمک کنه و شاید خیلی افراد دیگه در رشته های مرتبط بتونند کمک کنند.اما یادتون باشه هزینه ها بالاست و حتما باید دانشگاه بودجه در اختیارتون بزاره مثلا یه سنسور ربات مین یاب خوبش ۶۰۰ هزار تومنه یا یه سرو موتور خوب برای ربات جنگو ۱۰۰ هزار تومن پس شاید ما بتونیم یه ربات مسیر یاب ساده بسازیم خودمون.
از انواع ربات های دانشگاهی-مسابقه ای میتونیم به ربات های مسیر یاب ساده و ویژه،جنگجوی سنگین وزن و سبک وزن،مین یاب،عمود پرواز،اامدادگر،فوتبالیست،شبه انسان و.... بستگی به مسابقه هم داره چه ربات هایی داره
به طور کلی ابتدا باید تیم رو تشکیل بدید و گام بعدی تحقیق کنید در رابطه با شکل ونحوه کار ربات و همه تیم بدونید که چی میخوای بسازید و سپس با کمک هم طرح اولیه رو روی کاغذ بکشید و وسایل مورد نیاز رو اول کار یا در حین کار تهیه کنید و هر کسی بره سراغ وظیفه خودش و نمونه های ازمایشگاهی رو بسازید و تست کنید و کم کم به اسمبل کردن نزدیک میشید و شروع کنید به سر هم کردن و نوشتن برنامه ربات میتونید ربات رو تست کنید
اما!!!!!!!!! یادمون باشه رقبای ما هم همین کارو میکنند ما نباید فقط به فکر ساخت باشیم بلکه در حین ساخت سعی در بهینگی در حرکت و عبور سریع تر از موانع و به طور کلی خلاقیت ها و فکر های جدید و خیلی چیزای دیگه فکر کنیم تا مقام خوبی کسب کنیم و زحمت خود و دانشگاه رو هدر ندیم
موفق باشید - جوریان
سلام.
دوتا از دوستای من پروژه پایانی شون، ساخت ربات مسیریاب بود. دونفر بودن هردوشون کامپیوتر-نرم افزار.
رباتی که درست کرده بودن ظاهر ساده ای داشت اما شاید بگم ۲ ماه وقت گذاشتن که برنامه نویسی و کارای کنترلیش رو یاد بگیرن. تقریبا هزینه ی برابر ۴۰۰ هزار تومن خرج کردن( دانشگاه هیچ کمکی نکرد و خودشون این هزینه رو متحمل شدن).
اگه دانشگاه بودجه بده، دیگه دانشجو نمی تونه ربات(یا هر چیز دیگه) رو بعد فارغ التحصیلی برداره ببره خونه.
(۲۵ شهریور ۱۳۹۱ ۰۶:۱۹ ب.ظ)inteligentium نوشته شده توسط: رباتیک متاسفانه جزو عوام زده ترین علم هاست و به همین دلیل هر آدمی با هر تیپ و با هر هدفی میتونه توش فعال باشه -تو یک کشور جهان سومی مثل ایران که دنبال پوشاندن ضعف هامون با برنده شدن تو یک مسابقه رباتیک که ظاهری علمی داره ولی عملا به قول دوستمون مسابقات فرمول ۱!!! هست هستیم عمدتا همه دنبال جنبه های سطح پایین و اهداف غیر مترقی در این زمینه هستند...لطفا راجع به رباتیک یه توضیح جامع بدید چون واسه منم سواله که نقش افراد چقدره و مسابقه هاش چطوریه و چقدر اعتبار داره و ...
جالبه! چطوری میشه یه ربات که آماده است با یه ربات که افرادی که درستش کردن به جزییاتش آگاهن رقابت کنه؟!
من اقدام جالب انجمن رباتیک ایران به همراه دانشگاه صنعتی شریف رو در این مسابقات و اولین کنفرانس رباتیک می پسندم
متاسفانه به دلیل همین جنبه ایستگاه و هدف بودن مسابقات رباتیک انجمن رباتیک به همراه دانشگاه شریف کنفرانسی رو ترتیب داده که مقالات مختلفی در این زمینه می شه ارسال کرد و در حین برگزاری کنفرانس مسابقاتی برگزار می شه که جزئیات اون به شرح زیر هستش
هر شاخه از صنعت باید نیاز های خودش رو به دبیر خانه کنفرانس(مسابقات ) تا یک مهلت مشخص اعلام کنه
بعد از فراخوان زدن ،افراد و تیم ها بایستی طرح های اولیه خودشون رو بفرستند و گزاراش هم هر ماه ارسال کنند
بعد از برگزاری مسابقات به طرح ها و ایده های برتر جوایزی اهدا میشه و طرح انتخابی رو هم اون صنعت باید کاملا حمایت کنه و روش سرمایه گذاری کنه
این طور میشه این مسابقات رو به صنعت پیوند زد
از بین کنفرانس های حوزه مهندسی برق و کامپیوتر داخل کشور، متاسفانه فقط یه تعداد بسیار بسیار معدودی اعتبار دارن؛ اعلب کنفرانسهایی که برگزار میشه فقط و فقط راه های تقلب و دغل بازی و سرقت ادبی رو (از همون کارشناسی!) یاد بچه ها میدن؛
چون یا داور درست و حسابی ندارن، یا اگه دارن حوصله نداره اورجینال بودن مقاله رو تشخیص بده (وضعیت سرقت ادبی در مقاله ها افتضاح تر از این اونیه که این دو خط نشون میده)؛
حالا همین مسئله رو ربطش بدید به برگزار کننده های رقابتهای رباتیک؛ من این موضوع رو نمی فهمم که "چرا تیم هایی با روباتهای خریداری یا مونتاژ شده اجازه دارن وارد رقابت با بقیه تیم ها بشن؟" اگه واقعا اینطوره، مشکل اصلی خود برگزار کننده های این مسابقاتن، وگرنه روباتیک بخاطر بین رشته ای بودنش این امکان رو به بچه های مکانیک، برق، یا کامپیوتر میده که توش فعال باشن؛ اینا که عوام نیستن؛
اگه رقابتی که برگزار میشه واقعا قابل احترام باشه (مثل چیزی که آقای javadjj خبرشو نوشتن)، عوامها میرن دم خونه خودشون بازی کنن؛ اگه "هر آدمی" از راه برسه و یه افتخار و اعتبار علمی بدست بیاره، یا باید به احترامش کلاهو برداشت یا باید در اون رقابتو تخته کنن؛
بنده از سال ۷۹ رباتیک کار می کنم. به عنوان ۲ سال (خرداد ۸۹ تا خرداد ۹۱) هم کمک مربی تیم رباتیک در دانشگاه آزاد واحد اسلامشهر کار کردم (چون فوق دیپلم بودم تو قرار داد زدن کمک مربی). کارم برنامه نویسی و آموزش دادن افراد تازه کار تیم بود با حقوق ساعتی ۵۰۰۰ تومن برای ۸۰ ساعت در ماه.اضافه کاری هم نداشتیم . قبلش که دانشجو بودم باعث می شد درسامو پاس کنم (اندیشه رو تو برگه شدم ۳ از پژوهش نامه گرفتم که مسابقه دارم کردنش ۱۸
)نتیجه : رباتیک فقط به درد زمان دانشجویی میخوره . چیز زیادی آدم یاد نمیگیره ولی خوبیش اینه که آدم ایده هاشو پیاده میکنه که باعث میشه یکم تخلیه بشی (منو که ارضا نکرد) . اگه دانشجو نیستی و فقط میخوای یاد بگیری بهتره برنامه نویسی C رو بصورت فوق حرفه ای کارکنی که هم بدرد حالت میخوره هم آخرتت.
(۲۸ شهریور ۱۳۹۱ ۱۰:۵۴ ق.ظ)robot2050 نوشته شده توسط: اگه اون مدتی که کارشناسی رباتیک کار میکردم واسه ارشد میخوندم الان یا امیر کبیر بودم یا شریف.این جمله رو باید طلاکوب زد سر در تاپیک.
تنها چیزی که از رباتیک یاد گرفتم این بود که اگه میخوای با قطعه ای کار کنی یه Datasheet یا Manual ازش پیدا کن. بعد بشین بخونش...همین!!
گاهی اوقات تلویزیون اعلام میکنه(نشون هم میده!) که برگزاری مسابقات رباتیک دانش آموزی!
بعدش هم نشون میده که تیمهای مدارس چه رباتهایی ساختن.
چطوری اینها ربات میسازن؟ در حالی که نه برنامه نویسی بلدن و نه الکترونیک! یه دانش آموز راهنمایی هم که به منتاژ کیتهای آماده الکترونیک(چشمک زن و رقص نور و...) کار دیگه ای نکرده، چطوری ربات میسازه؟
یکی از دلایل مشکلات مسابقات رباتیک اینه که بجای اینکه مسابقه بر سر کاربرد ربات باشه، بر سر سرعت و نحوه عملکرد اونه.
مسابقات باید یه چیزی شبیه مسابقه اختراعات باشه که رباتها و فناوری های جدید ربات در صنعت و حتی زندگی روزمره را مورد بررسی قرار دهد. امّا در عمل شده مسابقه ساخت ماشین کنترلی!
به همین دلیل است که هیچ کارخانه ساخت ربات در ایران نداریم! همه رباتهای صنعتی نیز از ژاپن و کره و آلمان تأمین میشوند.
آیا کسی از شما تاکنون اختراع یا حتّی نوآوری در زمینه رباتها داشته. مثلا رباتی برای انجام کاری بسیازد که تاکنون رباتیک نبوده است؟! اگر بله یا موردی سراغ دارید معرفی کنید.
(۲۸ شهریور ۱۳۹۱ ۱۱:۵۱ ب.ظ)mri_6889 نوشته شده توسط: چطوری اینها ربات میسازن؟ در حالی که نه برنامه نویسی بلدن و نه الکترونیک! یه دانش آموز راهنمایی هم که به منتاژ کیتهای آماده الکترونیک(چشمک زن و رقص نور و...) کار دیگه ای نکرده، چطوری ربات میسازه؟از نظر من خوبه به شرطی که یه سری تغییرات توش ایجاد بشه...مثلا ً مدار های ساده رو روی برد سوراخ دار به بچه ها آموزش بدن و برنامه نویسی های ساده (مثل دستورات ساده ی Bascom) و مکانیزم های ساده مثل باراسکرو
(۲۸ شهریور ۱۳۹۱ ۱۱:۵۱ ب.ظ)mri_6889 نوشته شده توسط: مثلا رباتی برای انجام کاری بسیازد که تاکنون رباتیک نبوده است؟بنده یه سال هست که دارم برای یه ربات خونگی که بتونه به تولید انبوه برسه تلاش میکنم...خیلی سخته..فعلا ً پروژه متوقفه
نظرات زیاده بچه ها اما نه اینطرف قضیه(مسابقات) خوبه نه اونطرف قضیه(صنعت)
در رباتیک هر سمتی بری قبولت ندارند مورد اول(مسابقات) کلا پرونده اش بسته است اگر هدفمون باشه
مورد دوم رو هم Fardad عزیز تو چند تا پست قبلی بخوبی برامون شرح داد
شما در نظر بگیرید با این همه متخصص رباتیک دانشگاهی ما هنوط یه بازوی رباتیک نتونستیم بسازیم
چون آلیاژخوبی نمیتونیم بسازیم که مقاوم باشه کارش به ۱ ساعت هم نمی کشه
ما تو بعضی چیزا که سرمایه گذاری نمیخواد یه کمی پیشرفت کردیم مثلا صنعت برنامه نویسی و تولید نرم افزار کاربردی حسابداری
البته پیشرفت که نه تا یه حدی میتونیم خودمونو تامین کنیم اونم دلیل اصلیش اینه که جوونای با استعداد با رایت یه سی دی به ابزار دسترسی دارند
اما ساخت یه ربات میدونید از جیب مبارک چقدر هزینه بر هستش
متاسفانه صنعت ما در حد تولید بخاری گازی و آبگرمکن دیواری و ماکارونی و اینجور چیزا اونم با مواد اولیه یا ابزار هایی که خیلی اونها هم ازون طرف میاد مواجه هستش.برای بهبود هم خیلی برنامه ها اجرا میشه مثلا پارک های علم و فناوری یا جشنواره ها و اینا یا تو همین جشنواره ها خیلی میان اساتید بزرگ حرف میزنند اما من موندم چرا تغییری ایجاد نمیشه-ناگفته نماند صنعت هم کوچکترین حمایتی نمیکنه بخصوص بخش خصوصی که فقط به فکر جیبش هست
بی انگیزه شدند همه یه جورایی انگار اخر خطه- البته خوب وقتی ما تو کشورمون در گیر مسائل حکومتی بودیم اونا ۵۰ سال قبل در حال توسعه بودند الان ما در حال توسعه هستیم طبیعی هستش شاید اما منم به عنوان یه ایرانی دوست دارم پایه اصلی صنعت کشورم ایرانی باشه و وابستگی در حده بده بستون باشه نه وابستگی نیازی
سلام
نظرای همه بچه ها رو تا اینجا خوندم.با اونایی که به این قضیه انتقاد داشتن تا حدودی موافقم.اما این دلیل نمیشه که علاقه مون رو کنار بذاریم،سوای همه بحثای مالی،بحث بهبود مهارتها هستش مثلاً یه مهندس نرم افزار قدرت مانور خودش تو برنامه نویسی رو میسنجه و بهبود میده، مهندس برق و مکانیک هم قطعاً اینجوری به قضیه نگاه میکنن.
چند وقت پیش تو برنامه دو نقطه صفر(اگه اسمشو اشتباه نگفته باشم) تو شبکه VOA یه گروه رباتیک دانشگاهی رو نشون میداد که کارشون واقعاً معرکه بود یه ربات ساخته بودن که آشغالا رو جمع آوری میکرد،در اتاق رو باز میکرد و چند تا کار جدیده دیگه و نشون میداد که این تیم با تیمهای دیگه رباتیک در سطح دنیا جلسه میذاشتن و تبادل اطلاعات میکردن و برنامه هایی رو که نوشته بودن در اختیار هم میذاشتن.برام خیلی جالب بود.